21 Ιανουαρίου 2011

κι ο ποιητής με χέρι υγρό

Γνωριστήκαμε στο δρόμο για το νοσοκομείο. Θα ήταν ένας μήνας που είχαμε καταταγεί κι οι δύο και τώρα καθόμασταν σε διπλανά καθίσματα του στρατιωτικού λεωφορείου που μας μετέφερε στην Αθήνα για εξετάσεις. Μιλήσαμε για πολλά, εστιάσαμε σε λιγότερα και αμφότεροι πιθανολογήσαμε την αρχή μιας φιλίας – έστω και με τη “στρατιωτική” σημασία της λέξης - .
Δύο μήνες στην εκπαίδευση, - όχι τη βασική, την άλλη -, λιωμένος στις σκοπιές εγώ, έβρισκα παρηγοριά τα απογεύματα σε κουβέντες με το φίλο μου, που τυχερότερος εκείνος, δεν είχε συμπληρώσει ούτε τις μισές των δικών μου ωρών ορθοστασίας. Του παράγγελνα στις εξόδους του Σαββατοκύριακου και τις διανυκτερεύσεις του να μου φέρνει εφημερίδες και το μουσικό τύπο, πιστός φίλος ερχόταν φορτωμένος και τα απόθετε στο κρεβάτι μου, τα ‘βρισκα μόλις ξυπνούσα.
"Θα στο ανταποδώσω", του ‘λεγα ,"...όποια φορά θα είμαι εγώ έξω. Φτιάξε λίστα, τι θες να σου φέρω." Αλλά περίμενα μάταια, το όνομά μου δε θα εκφωνούνταν στους εξοδούχους του διημέρου ούτε την προτελευταία εβδομάδα της εκεί παραμονής μας, παρ’ όλο που κάποιοι ήδη μετρούσαν δύο, ίσως και τρία σπιτικά Σαββατοκύριακα. Θα ’μαι στο τελευταίο ΠΣΚ, δε βαριέσαι θα είχα σκεφτεί, βρίζοντας ταυτόχρονα την τύχη μου (ακριβώς όπως θα έκανα και σήμερα).

Παραπονούμενος βγήκα μόνο την τελευταία Παρασκευή, την επόμενη εβδομάδα θα μεταθετόμουν, όταν για 9η φορα στο στρατόπεδο, το όνομα μου θα συμπεριλαμβανόταν στους "άτυχους" παραμένοντες. Πάλι εδώ; με είχε ρώτησε ο υποδιοικητής. Τι έκανες πάλι; (Παρ’ ότι "τύπος και υπογραμμός" σε όλη μου τη θητεία είχα καταφέρει να μαζέψω ουκ ολίγες μέρες φυλακών και κρατήσεων). Στα παράπονά μου που ακολούθησαν δεν είχα φανταστεί ποτέ την ψυχρολουσία που θα ερχόταν. Δια στόματος ανωτέρου ενημερώθηκα λοιπόν, πως ο καλός μου φίλος - «κληρωμένος» ο ίδιος για τέταρτη φορά – είχε μυστικά συνεννοηθεί ώστε να αντικατασταθεί γι άλλη μια φορά το όνομά μου με το δικό του στη λίστα των αδειούχων.
 
Καχύποπτος στον επαγγελματισμό ενός καραβανά, κάλεσα το φίλο Β και τον ρώτησα, άμα της εξόδου μου από το διοικητήριο. Κι εκείνος σα να κοίταζε κάτι που βρισκόταν πίσω μου (στο ύψος της κοιλιάς μου), μουρμούρισε: Είχα προβλήματα, κατάλαβέ με, συγγνώμη. Οι άλλοι ήταν βύσματα, δε μπορούσαν να τους κρατήσουν μέσα. Έμοιαζε η στιγμή με φινάλε αμερικάνικου έργου. Εκεί όπου την ανατροπή της προτελευταίας σκηνής ακολουθεί ο γνωστός μονόλογος του "κακού" που εξηγεί όλα εκείνα που τον οδήγησαν σε μιαρές συμπεριφορές και πράξεις. Ήμουν τότε στα 26, αυτός στα 27, και ήταν η τελευταία φορά που του μίλησα. Νομίζω και η τελευταία που τον είδα.

Δεν πίστευα ποτέ ότι απ αυτό το γεγονός θα ‘βγαζα κάτι περισσότερο από τα τότε συμπεράσματα, εν προκειμένω μιαν ανάρτηση. Φταίει όμως που τις "προάλλες" έπεσα πάνω του κάπου στο δίκτυο. Η φωτογραφία του μου επιβεβαίωσε πως δεν επρόκειτο για συνωνυμία. Επάγγελμα ποιητής, δηλώνει σήμερα, ο προ δεκαπενταετίας «φίλος μου» δημοσιογράφος. Και έπειτα εντόπισα σε ουκ' ολίγες σελίδες που αφορούν τα της ποίησης, τα καλλιτεχνικά βιογραφικά και τα επιχορηγούμενα πεπραγμένα του. Διάβασα αρκετά από τα ποιήματά του. Καταγγελτικά, μεταξύ άλλων προσωπικών αδιεξόδων, καυστικά για την σημερινή κατάσταση με στίχους που στέκονται ιδιαίτερα σκληροί απέναντι στην αδικία.

11 σχόλια:

  1. Άτομα σαν τον ποιητή "φανφάρα" που αναφέρεις όσο και να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της "αρετής" δεν θα τα καταφέρουν γιατί θα υπάρχει πάντα το "κούφιο" της υπόθεσης. Εν ολίγοις είναι τζάμπα μάγκες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα έχει και ύφος διανοουμενίστικο αρκετό για να αδειάσω το περιεχόμενο του στομάχου μου.

    Φοβάμαι ότι οι τζάμπα μάγκες είναι είδος που ευδοκιμεί πολύ στις μέρες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ vick : Απο ποίηση, ποίηση δε σκαμπάζω πολλά, και ως εκ τούτου δε θα έκρινα την όποια έκφραση της τέχνη του, τουλάχιστον όχι δημόσια. Γνώμη όμως προσωπική (όπως πάντα) σχηματίζω, ανάλογα με το αν και ποια συναισθήματα μου προκαλεί το εκάστοτε ανάγνωσμα.

    Το θέμα όμως έχει και μια άλλη πλευρά. Αυτή που υπαγορεύει την αποσύνδεση του καλλιτέχνη- δημιουργού από την ανθρώπινη υπόστασή του. Και εφόσον συμφωνώ με την άποψη αυτή, πρέπει ή να αναθεωρήσω γνώμη, ή να δεχτώ την περίπτωση του ποιητή αυτού ως την εξαίρεση του κανόνα. Γιατί το να παραβλέψω την ανθρώπινή του πλευρά και να δεχτώ το έργο του (έστω οτι υποθετικά μου αρεσει κι όλας) είναι προσβλητικό για τον δικό μου αυτοσεβασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O.K. παίζει και ο άνθρωπος να έχει αλλάξει από τότε.Εξ άλλου όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος.Που ξέρεις μπορεί να έφαγε και κανά μπουκέτο, από κανέναν άλλο που του συμπεριφέρθηκε με παρόμοιο τρόπο και να ήρθε στα ίσα του.Ποτέ δεν ξέρεις...lol.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ vick : ΕΙΘΕ !!! κάποιος/α κάπου κάποτε να αποπειράθηκε να τον ...συνετίσει.
    Εννοείται πως όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, έχω την πεποίθηση πως στο συγκεκριμένο άτομο επρόκειτο για χαρακτήρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το κακό ειναι οτι πες πες σιγά σιγά το πιστεύουν κιόλας.. δε βαριέσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ΕρασιτέχνηςΚλόουν : και χειρότερο οτι μετά τους πιστεύουμε κι εμείς. Αυτό το χρήσιμο κάποιες φορές "δε βαριέσαι" μας είναι που δίνει θάρρητα σε ανάλαφρα μυαλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. το ειπες και εσυ το "δε βαριέσαι" οταν θα επρεπε να χειροδικησεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλά όλα αυτά τα ανώνυμα καταγγελτικά, δεν μας δίνεις τώρα και το όνομα του και links της ποίησης του ώστε να κρίνουμε οι ίδιοι το ποιόν της τέχνης του και να γνωρίζουμε το ποιόν του ανθρώπου; Ή πρέπει να δίνουμε όνομα και link μόνο για "καλά πράγματα"; Διαφορετικά το όλο σκηνικό παραπέμπει σε εξώφυλλο της espresso: "ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ ΒΥΣΜΑΤΩΝΕ ΕΞΟΔΟΥΧΟΥΣ καταγγέλει ανυποψίαστος συνφαντάρος του και μετέπειτα blogger"
    Νομίζω ότι η ονομαστική καταγγελία θα ήταν η πρέπουσα χειροδικεία που ζητάει ο προηγούμενος σχολιαστής...
    Άνώνυμος αναγνώστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι γέμισε ο τόπος από τέτοιους ποιητές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Ανώνυμος : Ναι, την έχασα την "ευκαιρία" τότε αλλά τον «περιποιήθηκα» μια δυο φορές σε όνειρα της εποχής εκείνης. Δεν είναι το ίδιο αλλά τουλάχιστον το ξεπέρασα. 


    @ mirmigi : Όταν η αναντιστοιχία γίνεται σημαία, και μετρά και ποιητικές συλλογές, μερίδιο εχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Οι μη «ποιητές»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Άνώνυμος αναγνώστης : Κατ' αρχάς ποτέ δε σκέφτηκα να βάλω το link όταν έγραφα την ανάρτηση. Και φυσικά η έλλειψη του δεν είχε στόχο τη σπίλωση όλου του κλάδου των ποιητών. Είχε να κάνει μόνο με την αναφορά σε αναντίστοιχες συμπεριφορές μικρών ανθρώπων και όχι να τον παραδώσω στην «κοινή χλεύη».
    Έτσι ενώ στην πρώτη ανάγνωση του σχόλιού σου φαίνεται να έχεις δίκιο (μπορεί και στη δεύτερη), μην ξεχνάς ότι κι εγώ πίσω από το nick «λεμονοστίφτης» γράφω εδω μέσα, επιλέγω δλδ μιας στοιχειώδη ανωνυμία. Οπότε το εξώφυλλο της espresso πιθανώς θα συμπληρωνε η φράση "καταγγέλει ο lemonostiftis"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts with Thumbnails