Είναι η δεύτερη μέρα του νέου έτους, και βρίσκομαι στο μετρό. Δύο τυπικές ελληνίδες με ανταύγειες – σίγουρα κάτω των 25 - κάθονται σταυροπόδι, απέναντι μου στο ίδιο κουπέ. Μιλούν με ζέση για ρούχα, σχεδόν αναστατώνονται σε κάθε νέα αναφορά. Και τότε τα πόδια τους ταράζονται κι οι μπότες τους σαν ακίδες καταγράφουν τον ενθουσιασμό τους με μικρές ή μεγαλύτερες κλωτσιές στα γόνατά μου. Αφαιρούμαι πάραυτα.
Εχθές ήταν η πρώτη πρωτοχρονιά που δεν έκανα νέα σχέδια. Προσωπικά θέλω δεν στοιχηματίστηκαν και κάθε ανασκόπηση του δικού μου 2010 μετράει στις λίστες του περισσότερα γεγονότα από στόχους που επιτεύχθηκαν. Μου φαίνεται περίεργο μα είναι αλήθεια πως ένας τέτοιος απολογισμός δε με πειράζει. Αντιθέτως κάνει τα πράγματα να μοιάζουν ευκολότερα.
Οι ανανεωμένες γκαρνταρόμπες των συνταξιδιωτισσών, εξακολουθούν να μεταφράζονται σε χτυπήματα πάνω μου. Ανεβαίνω ξανά στην επιφάνεια και τις παρακολουθώ μέσα από το τζάμι του βαγονιού. Έχουν όμορφα χαρακτηριστικά, φθηνά διαχειρισμένα, εντυπωσιακά. Η μέχρι πρότινος απουσιολόγος της τάξης της κι η κολλητή της φίλη πηγαίνουν στα μπουζούκια. Κι ας είναι πρωί Κυριακής.
Καλημέρα και καλή χρονιά.
Καλή θα είναι, αλήθεια! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου αρέσουν τα κορίτσια που περιγράφεις Αν τα συναντούσα, θα τα χάζευα και θα χαμογελούσα από μέσα μου και προς τη μεριά τους.
Φέτος δεν είχα διάθεση για απολογισμούς και ενδοσκοπήσεις, μόνο ήθελα να βγω στην επιφάνεια, να αναπνεύσω και να ονειρευτώ με απολυτή επίγνωση του απραγματοποίητου, εκτός κλίματος, θα μπορούσες να πεις και εκτός τόπου και χρόνου.
Σούπερ η φωτό (με τον πίνακα του Edward Hopper να προβάλλει από το σακίδιο) όπως επίσης και το βίντεο της επόμενης ανάρτησής σου, ταλαντούχε Lemonostiftis!
*)
@ absentminded : Λες να έχω παραγίνει γκρινιάρης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορώ να ανταπεξέλθω στις κλωτσιές είναι η αλήθεια αλλά πραγματικά δεν "την παλεύω" με τις ανταύγειες όπως και με τις περισσότερες "παραδοσιακές" στολές.
Στα κορίτσια πάραυτα "ζήλεψα" το απροβλημάτιστο του νεαρού της ηλικίας τους. Πολύ.
"Καλή θα είναι, αλήθεια! :)" είπες και τουλάχιστον για σήμερα σε πιστεύω.
Καλή Χρονιά, να πιστεύεις οτι θα έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έτσι κάνω.
Λέω θα είναι καλή, θα την κάνω εγώ καλή!
Χωρίς σχέδια, μόνο μια δίψα, μια λαχτάρα να κάνω αυτά που θέλω, τα όποια, όπως, όταν...
Και νιώθω οτι ΘΑ...
Για φέτος οι λέξεις μου είναι: DO IT!
Oι δικές σου; η δική σου;
Η φωτό σου μου αρέσει πάρα πολύ.
Η σκηνή στο τρένο με τον δικό σου τρόπο δοσμένη, μου αρέσει ακόμα περισσότερο.
Καμμιά μελανιά, σου άφησαν για ενθύμιο;
@ Teteel: Σε χαίρομαι για την αισιοδοξία σου και κατά κάποιο τρόπο τη ζηλεύω κι όλας. Μάλλον έχω βαρύνει αρκετά στο 2010 και το καλό σ'αυτό είναι ότι δεν πάει παακάτω (τουλάχιστον στατιστικά)
ΑπάντησηΔιαγραφή