η μαγική φλογέρα

Πολλές φορές καθώς κινούμαι στην πόλη, ειδικά όταν δε βιάζομαι και τριγυρνώ ψιλοάσκοπα, επιλέγω καινούριες διαδρομές. Διασκεδάζω και με μια μικρή, καινούρια παράκαμψη που με γλιτώνει από τη ρουτίνα της γνωστής πορείας.
Κάποιες φορές βρίσκω τον εαυτό μου να περπατά σε δρόμους που δε θυμάμαι πότε ή γιατί ακολούθησα.
Συνήθως όμως αφήνομαι σε κάποια από τις αισθήσεις μου να με οδηγήσει έστω και για λίγο. Ένας ήχος - όχι απαραίτητα μουσική – η μυρωδιά ενός φαγητού η ενός τσιγάρου μπορούν να με βγάλουν εκτός πορείας.
Όπως επίσης και η ματιά κάποιου ανθρώπου, οι κουβέντες μιας παρέας ή η θέα μιας ιδιαίτερης περπατησιάς που τράβηξε την προσοχή μου γίνονται η μαγική φλογέρα που μαγνητισμένος πίσω της περπατώ.
Είναι όταν το συνειδητοποιώ που πιάνω την φωτογραφική και γίνομαι paparazzο άγνωστων ανθρώπων.