καλή μας χρονιά

Εθνική οδός, τελευταίες μέρες του χρόνου, συνοδηγός σε ένα μπλε αμάξι, κοιτάζω έξω από το τζάμι βγάζοντας κάθε τόσο κουνημένες φωτογραφίες, και μασουλάω οτιδήποτε φαγώσιμο υπάρχει γύρω μου όση ώρα δεν κοιμάμαι ή δεν προτείνω στάσεις για τσιγάρο ή για κατούρημα. Στο ενδιάμεσο προσπαθώ ανεπιτυχώς να συντάξω στα μουγκά, την ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε.

Θεσσαλονίκη. Τις πρώτες μέρες, μια ομίχλη να την κόβεις με το πριόνι με σκεπάζει. Βγαίνω για τσιγάρο στη βεράντα των φίλων που μας φιλοξενούν, οι διπλανές πολυκατοικίες δεν φαίνονται καν, σκέφτομαι πως θα μπορούσα να έχω βγει γυμνός - αν δεν κρύωνα - χωρίς κανείς να με βλέπει (άραγε θυμάται κανείς την Παριζιάνικη αφρογαμήσια ομίχλη του Μπόρις Βιάν;).

Απλά πράγματα. Το 2012 είναι η χρονιά που κατάφερα να μείνω ψύχραιμος μέχρι τον Δεκέμβρη, (δεν ξέρω πως το κατάφερα αυτό - κάποιοι θα με πουν απαθή, ίσως και να 'χουν δίκιο), που τα μεγαλύτερα των σχεδίων μπήκαν στο ρελαντί αν δεν ακυρώθηκαν, που όσοι αγαπάω είναι καλά, που σταμάτησε η ενσηματοδότησή μου, που δεν άφησα κάμποσους μαλάκες να με εκνευρίσουν, που δεν έκοψα το κάπνισμα, που οι Galleons έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς, που φρόντισα να ανησυχώ λιγότερο για τις ολόδικές μου έγνοιες, που άκουσα πολλή και καλή μουσική, που γνώρισα αρκετούς καλούς ανθρώπους, (κάποιους θα τους πω και φίλους), που τελειοποίησα τις ευχάριστες δικλείδες αποσυμπίεσης της καθημερινότητάς μου, που η δουλειά στο δεύτερο μισό της πάει κατα διαόλου, που το live for today  έγινε το σύνθημά μου.  

Πάτρα. Βιαστικά μιας και όλοι γύρω μου κοιμούνται - εκτός από τον ταλαίπωρο Οδυσσέα που βήχει σαν τρελλός - αλλά από καρδιάς, εύχομαι να έχουμε όλοι μας μια πολύ

καλή χρονιά με υγεία

μια αξέχαστη περιπέτεια το '68

Δηλώνω μέγας φαν των αυτοχρηματοδοτούμενων εκδόσεων και κάτοχος αρκετών από αυτές. Αντιμετωπίζω δε με ισχυρές δόσεις τρυφερότητας όποιον προσπαθεί να κοινωνήσει μέσω του γραπτού λόγου - πετυχημένα ή όχι είναι άλλη κουβέντα -  τα όσα έχει στο κεφάλι του. Άλλωστε κατά κάποιο τρόπο το ίδιο δεν κάνει και ο κάθε ιστολόγος;
Έτσι είτε πρόκειται για ποιητικές συλλογές, είτε για αυτοβιογραφίες, για διηγήματα ή "ιστορικές" ματιές (αυτές αφορούν συνήθως τον τόπο καταγωγής του συγγραφέα), αφιερώνω κάποιο χρόνο στην ανάγνωση των πονημάτων που φτάνουν - χαρισμένα τις περισσότερες φορές από ηλικιωμένους ανθρώπους - στα χέρια μου.

Σ' ένα από αυτά, την ποιητική συλλογή της Ι. Μεταξά με τίτλο "Τα ποιήματά μου" (Αθήνα 1992) υπάρχει η Ομηρική λαογραφία με τον τίτλο "Αξέχαστη Περιπέτεια" που μου φτιάχνει πάντα το κέφι (παρόλο το σκοτεινό της υπόθεσης που παρεμπιπτόντως εκτυλίσσεται τέτοιες μέρες, τέλος Δεκέμβρη του '68) την οποία και αναρτώ εδώ χωρίς να μέμφομαι το κριτήριό μου στην έμμετρη γραφή.

Μια αξέχαστη περιπέτεια

Ήταν ο χρόνος δίσεκτος του εξηνταοχτώ

κι ας ήταν να περάσουμε στο τέλος του κι αυτό.

Στην τελευταία μέρα του, ξημέρωμα της Τρίτης

μάθαμε πως εχάθηκε ο Γιάννης ο Πολίτης.

Πρωτοχρονιά στενάχωρη κάναμε οι Πορσάνοι

γιατί η σκέψη όλων μας ήτανε στον Γιάννη.

Μες’ την Αθήνα χάθηκε στο τέλος του Δεκέμβρη

κι η Φώτω η γυναίκα του ψάχνει για να τον εύρει.

Δεν ψάχνει η Φώτω μόνη της, ψάχνουν πολλοί μαζί της

ανήψια και ξαδέλφια της και όλοι οι συγγενείς της.

Πριν από μέρες δώδεκα, η Φώτω πήγε το Γιάννη

εις την Αθήνα στους γιατρούς, εξέταση να κάνει.

Κι από γιατρό σ’ άλλο γιατρό, πήγαν στον Άγιο Σάββα

και κει τον εξετάζανε, περίπου μια βδομάδα.

Εκεί του έκαναν πολλά και ακτικνοσκοπήσεις

κι ενέσεις ενδοφλέβιες του έκαναν επίσης.

Κι αφού η Φώτω ρώτησε, της όρισαν τη μέρα

πως ο Πολίτης θα ‘βγαινε σίγουρα τη Δευτέρα.

Κι αφού κοντά του έμεινε ακόμα μια βδομάδα

τον άφησε μεσ’ τους γιατρούς και ήρθε στη Λευκάδα.

Ήθελε το σπιτάκι της κάπως να συνεφέρει

και θα ξαναπήγαινε τον άντρα της να φέρει.

Όλα τα ταχτοποίησε και το Σαββάτο φεύγει

και με την Τούλα Κονιδάρη μαζί συνταξιδεύει.

Η Τούλα ήταν πρόθυμη να την ξυπηρετήσει

της έδωσε και αριθμό να της τηλεφωνήσει

και σαν εφτάσανε καλά εις την αφετηρία

την Φώτω την παρέλαβε του Γιώργου η Μαρία.

Την Κυριακή εις τις εννιά, κι ας έκανε και κρύο

οι δυο γυναίκες έφυγαν για το Νοσοκομείο.

Η Φώτω εξεκίνησε με την καλή Μαρία

που δεν υπολόγιζε καμία φασαρία.

Κι οι δυο τους βιάζονταν γρήγορα για να φτάσουν,

μα σαν έφθασαν δεν επέτρεπαν ακόμα να περάσουν.

Είδανε έναν ασθενή έξω που τριγυρνούσε

κι η Φώτω τον εφώναξε και τον παρακαλούσε,

να πάει να βρει το θάλαμο του Γιάννη του Πολίτη

και να του πει, η γυναίκα του εγύρισε απ’ το σπίτι.

Ο ασθενής ερώτησε, τα έφερε άνω κάτω

μα ο Πολίτης, του ‘λεγαν, έφυγε το Σαββάτο.

Λόγο η Φώτω άκουσε, θυμώνει, νευριάζει

κι αυτή η σιδερόπορτα, μόνη παραμεριάζει.

Προισταμένες και γιατρούς όλους τους ερωτούσαν,

«έφυγε για τα’ ανήψια του» όλοι τους απαντούσαν.

Πιστέψανε στα λόγια αυτά, απ’ τους γιατρούς εφύγαν

κατέβηκαν στον Πειραιά στ’ ανήψια δεν τον ηύραν,

φεύγουν από τον Πειραιά, όλοι μια συνοδεία

η Φώτω, ο Σπύρος Αρματάς και η κυρα Μαρία.

Και ξαναπάνε στους γιατρούς να τους ξαναρωτήσουν

και τη Σοφία έτυχε εκεί να συναντήσουν.

Στο νοσοκομείο επήγαινε του Ευτύχιου η Σοφία

το Γιάννη να επισκεφτεί που έκανε θεραπεία.

Εγίναν τώρα τέσσερις, γυρνούσαν και ρωτούσαν

έπαιρναν τα τηλέφωνα και τηλεφωνούσαν.

Σκλαβενιτέοι κι Αρματέοι και και για τον Κατσιπόδη

Αθήνα και ο Πειραιάς σηκώθηκαν στο πόδι.

Και εις τον πόρον έκαναν αμέσως συνδιαλέξεις

κι από παντού ερχόντουσαν σχεδόν οι ίδιες λέξεις:

«Δεν ήρθε, δεν τον είδαμε, θα ψάξω, θα ρωτήσω

κι αν μάθω εγώ πιο γρήγορα θα σε ειδοποιήσω».

Χτυπούσαν τα τηλέφωνα Αθήνα και Λευκάδα

και είχε αναστατωθεί ολόκληρη η Ελλάδα.

Επήγαν και στα τμήματα και στα ξενοδοχεία

εδείξανε ταυτότητες και έδωσαν στοιχεία.

Και άφησαν τη Διοίκηση τώρα για να φροντίσει

κι η Φώτω αποφάσισε σπίτι της να γυρίσει,

ξημέρωμα Πρωτοχρονιά που λεν’ του Αϊ Βασίλη

με πονεμένη την καρδιά και με πικρό το χείλι.

Την άλλη μέρα το πρωί πήγαν οι συγγενείς της

πήγανε οι γειτόνισσες κι όλοι οι χωριανοί της

πήγανε να ρωτήσουνε, πήγανε να τη δούνε

πήγανε δυο παρήγορα λόγια να της ειπούνε.

Της λεν’ να πάει στη Διοίκηση να διαμαρτυρηθεί

και όσα της συνέβησαν να τους διηγηθεί.

Πρωί-πρωί σηκώνεται και κάνει το σταυρό της

και στη Λευκάδα πήγανε η Φώτω κι ο αδελφός της.

Πήγανε στη Διοίκηση και στον Εισαγγελέα

κι αυτοί τους παρηγόρησαν με λόγια θαρραλέα:

«γυναίκα μην πικραίνεσαι και μη στενοχωριέσαι

ο άνθρωπός σου και θα βρεθεί και μην ταλαιπωριέσαι.

Όλοι θε να φροντίσουμε για να βρεθεί ο Γιάννης

Γυναίκα σύρε σπίτι σου κι υπομονή να κάνεις».

Και τώρα ας τους αφήσουμε καθέναν να φροντίζει,

στο Γιάννη ας γυρίσουμε να δούμε που γυρίζει.

Ο Γιάννης εβαρέθηκε μεσ’ το Νοσοκομείο

κι ήθελε έξω να βγει να περπατήσει λίγο.

Σαν πήρε το εξιτήριο πίσω του δεν κοιτάει

κατηφορίζει γρήγορα, δεν βλέπει που πατάει.

Μα όσο η μέρα πέρναγε κι αρχίζει να νυχτώνει

τόσο ο Γιάννης έχανε μπούσουλα και τιμόνι

κι όταν μονάχος βρέθηκε μεσ’ την κοσμοπλημμύρα

άφησε να τον κυβερνάει η ξεπλανεύτρα η μοίρα.

Όπου τον εξεπλάνησε έξω να σεργιανήσει

χωρίς να ξέρει που θα πάει και που θα καταλήξει.

Κάποιοι ανθρώποι χριστιανοί εκεί τον συναντήσαν

και στο ξενοδοχείο Αθηνά, τον εταχτοποιήσαν.

Εκεί έτρωγε, εκοιμότανε, λεφτά δεν του κρατούσαν,

σε ότι κι αν εζήτησε εξυ[ηρετούσαν.

Μα απομακρύνθηκε από κει και επήγε παρακάτω

και την Αθήνα έφερε όλη απάνω κάτω.

Κι αφού φροντίζανε παντού σ’  Αθήνα και Λευκάδα

τον Γιάννη τον ευρήκανε μετά από μια βδομάδα.

Να ξημερώνει τα’ Αγιασμού κοντά το μεσημέρι

της Φώτως της εφέρανε χαρμόσυνο χαμπέρι.

Ότι ο Γιάννης βρέθηκε, εντός ολίγου φθάνει,

με αγωνία και χαρά περιμέναμε οι Πορσάνοι.

Μα ο Γιάννης και που γύριζε έχασε το παλτό του

Και ο Γιώργος ο Κατωπόδης του ‘δωσε το δικό του.

Κι η Φώτω επερίμενε τον Γιάννη ώρα την ΄ψρα

ύπνος δεν την έπαιρνε, σηκώθηκε έξι η ώρα

κι άναψε δυνατή φωτιά να ζεσταθεί το σπίτι

για να δεχτεί τον άντρα της, τον Γιάννη τον Πολίτη.

Και μεσ’ τα Θεοφάνεια, σαν ένα Θείο δώρο

ο Γιάννης ξημερώθηκε εις το χωρίον Πόρο.

Δικοί και ξένοι τρέξαμε στον Γιάννη τον καημένο,

στον Γιάννη τον ανήμπορο, τον παραπλανημένο,

Για να μας πει πως πέρας και πως περιπλανήθει

μα κείνος δε θυμότανε, λίγα μας διηγήθει.

Και βγάζουμε συμπέρασμα απ’ ότι μας διηγείται

ότι αμνησία έπαθε, αλλιώς δεν εξηγείται.

Ας δεηθούμε στο Θεό καλά να τον εκάνει

γιατί και ξένοι και δικοί πονάμε για το Γιάννη.

Ο Γιάννης σαν εβρέθηκε στο σπίτι του και πάλι

έκλαψε από συγκίνηση κι από χαρά μεγάλη

κι όλους τους ευχαριστεί ξενους και συγγενείς του

που τον εξυπηρέτησαν εις την περίστασή του.

Κι η Φώτω σπεύδει γρήγορα όλους να ευχαριστήσει

και σε καλό να αξιωθεί να τους ξυπηρετήσει.

Για την ιστορία η κυρία Ιωάννα είναι μια αξιολάτρευτή γιαγιά ή θεία ή γειτόνισσα ή οικογενειακή φίλη (δεν είχα καταλάβει με ποιον τίτλο την είχα γνωρίσει) κάποιων καλών μας φίλων από τους Πόρους Λευκάδας.

με τις ευχές μου, τα δώρα μετά

 

Τι ωραία θα ήταν να μπορώ να κάνω σε όλους δώρα δίσκους. Είναι το μόνο που μπορώ να διαλέγω άνετα, να ψάχνω, να σπαταλάω ώρα στα μαγαζιά ψωνίζοντας, να μη νιώθω αμηχανία με τους πωλητές που μου λένε αυτό το «Τελικά τι θα θέλατε κύριε;». Οτιδήποτε άλλο συνιστά αφόρητη κούραση για μένα, πιεστικό χάσιμο χρόνου, μάταιη αναζήτηση του καλύτερου που δεν μου αποφέρει παρά πενιχρή ευχαρίστηση τη στιγμή που αναφωνώ «Χαίρομαι που σ’ αρέσει» έπειτα από το χρστσχρρστσς του περιτυλίγματος που σκίζεται και το - αμφίβολης ειλικρίνειας για να λέμε την αλήθεια -  «Ω, τι ωραίο!» που φτάνει στα αυτιά μου. 

Εχθές θεωρητικά θα έκανα την πρώτη προσπάθεια αγοράς κάποιων χριστουγεννιάτικων δώρων, έχοντας όμως προκαλέσει με ένα πλαστικό φτυαράκι την κατολίσθηση ενός βουνού και το γκρέμισμα δυο ξενοδοχείων με πολλά θύματα στο όνειρό μου, μπορούσα ήδη να καταλάβω τη μηδενική μου όρεξη για εορταστικές αγορές από την ώρα που κατάφερνα να σύρω τα πόδια μου εκτός σπιτιού.  

Με αρχικό προορισμό ως είθισται τις Κυριακές το Μοναστηράκι, μπήκα στο τελευταίο σχεδόν άδειο βαγόνι του μετρό και στάθηκα όρθιος μπας και ξυπνήσω. Μια ανατολικοευρωπαία λαγοκοιμόταν με το κεφάλι ακουμπισμένο στο τζάμι. Ο κύριος του διπλανού κουπέ, με χωμένο το χέρι του βαθιά στην τσέπη, χούφτωνε απροκάλυπτα  το προσωπικό του joystick, και ρίχνοντας κλεφτές ματιές στην γυναίκα έπαιζε, ποιος ξέρει σε ποια ηδονική πίστα είχε φτάσει με τη φαντασία του. 

Στο παζάρι όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Αγόρασα έναν σκασμό δίσκους, αλλά μόνο δίσκους, κράτησα και την ψυχραιμία μου απαντώντας ευγενικά σε κάθε ανοησία που μου απηύθηναν έτεροι συμψάχτες, δυο ώρες αργότερα πέρασα και άφησα 2-3 τσιγάρα στο μαξιλάρι ενός άστεγου που κοιμόταν, μου είχε ζητήσει το πρωί αλλά λόγω κεκτημένης ταχύτητας τον είχα προσπεράσει και το ‘φερα βαρέως όλη τη μέρα. 

Έπειτα πετάχτηκα από τον indieground να βοηθήσω – στο τεχνικό μέρος – την έκτακτη εκπομπή της fool , και γύρισα σπίτι φορτωμένους κυριολεκτικά μουσικές. Αλλά κανένα δώρο. 

Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να πάω τώρα. Καλή μου τύχη. Και σε σας:

Χρόνια πολλά & καλά Χριστούγεννα 

bus stop apocalypse

Έφυγα από τις χαλασμένες κονσόλες και τη μοναξιά του στούντιο ανακουφισμένος, δε λέει να σε βρει το …κακό μοναχό σου. Η θεματική και σήμερα εκπομπή "lemonostiftis Vs the end of the world" παρά τις τεχνικές δυσκολίες – τέτοια μέρα δε γκρινιάζω παραπάνω – πήγε περίφημα, τα μελομακάρονα που είχα μαζί μου υπέροχα, το playlist δούλεψε πολύ καλά παρότι δεν κατάφεραν να ακουστούν τα περισσότερα από τα καταστροφολογικά αποσπάσματα που είχα αποδελτιώσει, και πάνω από όλα το τέλος δεν έφτασε (τουλάχιστον όχι ακόμα)

Ευχαριστώ για την παρέα, το feedback και την συγχρονισμένη αναμονή του τέλους όσους άκουσαν ζωντανά, ελπίζοντας να το ευχαριστήθηκαν όσο κι εγώ (γιατί όχι και περισσότερο). Για όσους δε, νομίζουν ότι θα προλάβουν να ακούσουν την …τελευταία εκπομπή υπάρχει όπως πάντα η δεύτερη ηχογραφημένη ευκαιρία για απευθείας ακρόαση:

 

 
ή με το πάτημα του παρακάτω εικονιδίου (άραγε αυτή προσμετράται σαν τρίτη ευκαιρία ;) για κατέβασμα. Το playlist όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο.

click pic to download

            A PLAYLIST4 THE END OF THE WORLD

• TV Themes - Twilight Zone
• The Doors - The End
• Johnny Thunders - Eve Of Destruction
• Τρύπες - Άχαρη Μέρα (Graceless Day)
• Tiger Lillies - Crack of doom
• Creedence Clearwater Revival - Bad Moon Rising
• Eleanor Friedberger - Early Earthquake
• TV Reports - Chernobyl Nuclear Disaster 1986 April 26
• The Smiths - Panic
• Blur - Out Of Time
• Norman Greenbaum - Spirit in the Sky
• Aphrodite's Child - Break
• Bjork - Cosmogony
• Edith Piaf - Non Je Ne Regrette Rien
• Orson Welles - War Of The Worlds/Original Radio Broadcast Oct 30,1938
• Seu Jorge - Life On Mars 
• Σωτήρης Κοματσιουλης - Εισβολή από τον Άρη (Invasion from Mars)
• The Galleons - What Is Fear
• Soundgarden - Black Hole Sun
• Paul Sonnenberg - Epitaph
• Brenda Lee - I'm Sorry
• Elvis Costello - Waiting for the End of the World
• The Crazy World of Arthur Brown - Fire (mono version)
• Blue Birds - The Last Human Being
• Justin Hayward - Forever Autumn
• Nick Cave and the Bad Seeds - (I'll Love You) Till the End of the World
• Billy Fay - Time of The Last Persecution
• Pink Floyd - Time (Stereo Single Edit)
• Earth's Van Halen sounds
• Jason Lytle - Your Final Setting Sun
• The Specials - Man At C&A
• The Clash - Armagideon Time
• Siouxsie & The Banshees - Mirage [Pathway Demo]
• The Smashing Pumpkins - The Beginning Is The End Is The Beginning
• The Sounds - Το Έτος 2525
• Tom Waits - Silent Night

 Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

 #

The Girobabies - Bus Stop Apocalypse

Στο σπίτι βρήκα το τελευταίο άλμπουμ των Σκωτσέζων φίλων Girobabies να με περιμένει. Bus Stop Apocalypse ο τίτλος του, κρίμα να μη το έχω νωρίτερα - με τέτοιο ταιριαστό τίτλο - να το ακούσουμε παρέα από το σταθμό. Τους Girobabies τους ξέρω από τον καιρό που τους είχα φτιάξει ένα βιντεάκι για μια από τις πρώτες τους κυκλοφορίες, το Time Machine Prescription

 Η τελευταία τους προαναφερθείσα δουλειά βρίσκεται πλέον για ελεύθερο κατέβασμα ΕΔΩ,


update:
Μόλις πρόσεξα ότι η ανάρτηση που μόλις διάβασες είναι η 666η δημοσιευμένη του ιστολογίου.

προ του τέλους συγχώρεση

- Καλημέρα, να σας ρωτήσω κάτι;

- Βέβαια κύριε, σας ακούω, μόνο γρήγορα!

- Ε, να, ξέρετε, δεν μου έχει έρθει ακόμα το εκκαθαριστικό, και έχω κάνει τη δήλωση μου από τον Ιούνιο, να ανησυχώ;

- Όχι καλέ, είναι αρκετές οι δηλώσεις που μας έχουν ξεμείνει, κατά τον Ιανουάριο – βαριά Φεβρουάριο – θα τις έχουμε ξεμπερδέψει όλες.

Εκτός κι αν έρθει το τέλος του κόσμου (*), σκέφτηκα αλλά δεν είπα, παρ’ όλα αυτά έφυγα από την εφορία ήρεμος, πετάχτηκα στην τράπεζα να βάλω το νοίκι κι έπειτα στο σουπερμάρκετ παραδίπλα, δεν είχα φτιάξει λίστα για ψώνια και βαριόμουν να περιφέρομαι μέσα στην πολυκοσμία, αγόρασα ένα τενεκεδάκι καφέ μόνο, το μεγάλο.

(*) Στην περίπτωση που τελικά έρθει αύριο το τέλος του κόσμου (εγώ θα έχω καφέ στο σπίτι - αλλά όχι εκκαθαριστικό - και ίσως ακούω Vince Eager), νομίζω πως θα ‘θελα να ‘χω ζητήσει μια συγγνώμη από όσους έβλαψα/στεναχώρησα/πίκρανα/βλαστήμησα/έπρηξα/έβρισα ακούσια ή ...(γμφγχχ) εκούσια. 

Κι αυτό όχι για λόγους υστεροφημίας - αφού δεν θα υπάρχει ύστερα – αλλά γιατί ποτέ δεν ξέρεις, για καλό και για κακό, για παν ενδεχόμενο, για του λόγου το αληθές, για να μη μετανιώσω που δεν το έκανα τη στιγμή της καταστροφής όταν πλέον είναι αργά, για λόγους πολιτικής ορθότητας, γιατί  φαντάζομαι πως δεν είναι καλό να έχεις εχθρούς ούτε στον παράδεισο ούτε στην κόλαση και τέλος  γιατί μπορεί απλά να προσπαθώ μέχρι τελευταία στιγμή (20/12/2012), να γίνω καλός άνθρωπος.

Τώρα, αν παρ’ ελπίδα οι προφητείες για τη συντέλεια δεν επαληθευτούν πρωινιάτικα Παρασκευής, θα προλάβω να κατέβω κατά τις 10:00 πμ  στο στούντιο του indieground να εκπέμψω ένα τελευταίο (για τη χρονιά σίγουρα) επεισόδιο-αφιέρωμα στο "ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ", το οποίο μπορείτε να ακούσετε ζωντανά πατώντας εδώ:

Αν πάλι με προλάβουν οι εξελίξεις, δε βαριέσαι, καλή καρδιά!

Υγ. Σε περίπτωση που η συντέλεια αναβληθεί, οι αποδέκτες της συγγνώμης μου μπορούν να την κρατήσουν παρακαλούνται να μου την επιστρέψουν.

...and i feel fine

τα 13 καλύτερα παλιά άλμπουμ που άκουσα το 2012

Οσονούπω θα μου ζητηθεί από τον indieground (τουλάχιστον έτσι συνηθιζόταν μέχρι πέρσι)  να παραδώσω τη λίστα με τα 10, 15 ή 20 καλύτερα μου άλμπουμ για το 2012.
 Ενόσω λοιπόν καθόμουν και τη σκάρωνα ως φρονίμου παιδί, να την έχω έτοιμη, μου κόλλησε η ιδέα να φτιάξω και μια άλλη. Αυτή με άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησαν φέτος – κάποια μάλιστα τα έχω από παλιά – αλλά κατόρθωσαν να με  συνεπάρουν μέσα στη φετινή χρονιά και να τους δώσω απεριόριστο χρόνο ακρόασης. Έχουμε λοιπόν και - χωρίς (πλην ίσως του πρώτου) αξιολογική σειρά - λέμε:

1. Eddie Gale – Ghetto Music (1968)

Αυτό είναι το άλμπουμ που - χωρίς να είναι νέα κυκλοφορία – με έφερε αντιμέτωπο με το νεανικό συναίσθημα του να ανακαλύπτεις το νέο μουσικό σου θησαυρό. Ανεκτίμητο το περιεχόμενο, το ίδιο και οι ανατριχίλες που μου προκαλεί. Άκου δυνατά το μπλέντερ τούτων των free Jazz, spiritual, hippie ρυθμών και θα νιώσεις σα να συμμετέχεις σε μυστικιστική τελετή μόνο για μυημένους. Αναμφισβήτητα από τους ομορφότερους ήχους που έφτασαν στα αυτιά μου το 2012. Eddie Gale - The Rain

 

2. Johnny Thunders – Hurt Me (1983)

Ψάχνοντας να εντοπίσω το LAMF που μου πρότεινε ένας φίλος (ευχαριστώ Τ) έπεσα κατά τύχη πάνω σε αυτό το μάλλον παραγνωρισμένο, σχεδόν ακουστικό RnR άλμπουμ που μου θύμισε χαμένη κυκλοφορία του Syd Barrett & των Television Personalities. Johhny Thunders - Joey

3. Rodriguez – Cold Fact (1970)

Άλλη μεγάλη αποκάλυψη της χρονιάς οι δύο δίσκοι (του ’70 κα ’71 αντίστοιχα) του υποεκτιμημένου για δεκαετίες και προσφάτως αποθησαυρισμένου folk αμερικάνου Rodriguez. Μεγάλο μου κόλλημα πλέον ο πρώτος του δίσκος (ευχαριστώ Νεκ). Rodriguez - Rich Folks Hoax

 4. Television – Marquee Moon (1977, re-issue 2003)

Υπεραγαπημένος δίσκος εξ απαλών indie ονύχων, αλλά τούτη η επανακυκλοφορία του 2003 σκοτώνει. Περιέχει 3-4 demo, ακυκλοφόρητα και κυρίως το αριστουργηματικό (δεν υπερβάλλω) πρώτο τους single "Little Johnny Jewel" που δεν υπάρχει σε δίσκο και είναι από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα τη φετινή χρονιά. Television - Little Johnny Jewel

5. Παρθενογένεσις – Παρθενογένεσις (2012, ηχογρ. 1980)

Η καθυστερημένη κατά 32 χρόνια κυκλοφορία των Παρθενογένεσις έγραψε με το πρώτο της κιόλας άκουσμα, γαντζώθηκε στο μυαλό μου χωρίς να μου αφήνει πολλά πολλά περιθώρια διαφυγής. Κάκιστη μεν - χειρότερη από demo - ηχογράφηση, κάθε άλλο παρά μουσειακή όμως η καταγραφή μιας ελληνικής μπάντας που πρωτοπόρα αμφισβήτησε το κολλημένο (δυστυχώς έως σήμερα) ελληνικό γούστο στο κλασσικό ροκ. Parthenogenesis - The House Of The Rising Sun

6. Miles Davis – Tallest Trees (1972)

Καθάρισα στοργικά το διπλό βρωμερό βινύλιο από χώματα και λειωμένα κεριά – αγορασμένο την τελευταία στιγμή από το Μοναστηράκι -, κι αυτό με αποζημιώνει καθημερινά στο πρόσφατα επιδιορθωμένο πικάπ μου (ευχαριστώ Χ) με την πρωτοπορία της Jazz του '53 και του '54. Miles Davis - Blue Haze

7. CAN – The Lost Tapes (2012 ηχογρ 1969 -1977)

Οι Can έχουν τη φήμη πως δεν άφησαν ανηχογράφητη ούτε μια νότα που παρήγαγαν. Κι από ότι φαίνεται, πάρα – μα πάρα – πολύ καλά έκαναν όχι μόνο για τους φανατικότερους θαυμαστές του ήχου τους αλλά και για τύπους σαν και μένα που συχνά πυκνά αναζητούν το soundtrack της καθημερινής μούρλιας τους στο επονομαζόμενο kraut rock. CAN - Millionenspiel

8. The Hidden Cameras – Awoo (2006)

Το προ-προηγούμενο άλμπουμ των H.C. που άργησα να του δώσω σημασία αλλά τελικά με έναν περίεργο τρόπο, τραγούδι το τραγούδι,  το θεωρώ σπουδαίο, άσε που άμα προσέξεις τους στίχους του "Follow These Eyes" …κάηκες. The Hidden Cameras - Follow These Eyes

9. Joker’s Daughter - The Last Laugh (2009)

Η ελληνοκύπρια Helen Costas  συνεργάζεται με τον Danger Mouse το 2006 και βγάζει έναν γλυκύτατο δίσκο το 2009 που έφτασε στα χέρια μου φέτος (ευχαριστώ Choko) και τον άκουσα πάρα καθώς οποιαδήποτε δουλειά του Danger Mouse  με ενθουσιάζει.  Joker's Daughter - Lucid

10. The Shaggs- Philosophy Of The World (1968)

Μακράν το χειρότερο συγκρότημα του πλανήτη από καταβολής κόσμου. Το 'χω ξαναπει. Ο δίσκος τους "Philosophy of the world" είναι ένα διαμάντι της δισκοθήκης μου που πρόσφατα απέκτησα σε βινύλιο στην πρώτη και μοναδική δημοπρασία στην οποία έχω ποτέ συμμετάσχει. The Shaggs - Philosophy Of The World

11. The Things – Outside My Window (1986)

Garage και νεοψυχεδέλεια των 80s, παρέα, σε ένα δίσκο ελάχιστα πριν τα δύο είδη αρχίσουν να φιλτράρονται από την Madchester αισθητική. Τη θέση στη λίστα την καταλαμβάνει γιατί φέτος το βινύλιο αντικατέστησε την αντιγραμμένη κασέτα που το φιλοξενούσε, ψηφιοποιήθηκε πριν σταθεί δίπλα στο έτερο άλμπουμ τους στη δισκοθήκη μου και ακούστηκε ολόκληρο δεκάδες φορές μετά από πολλά χρόνια. The Things - Outside My Window

12. Alan Vega – Saturn Strip (1983)

Πιάνει βροχή, είμαι στο παζάρι, ένα ευρώ ο δίσκος να φεύγω μου λέει ένας γύφτος, μεσ’ τη σαβούρα ένας Alan Vega, μη πάει χαμένος, δίνω ένα ευρώ και λίγες ώρες αργότερα ανακαλύπτω το φοβερό – παρότι κάποιος μπορεί και να το χαρακτηρίσει ξεπερασμένο -  άλμπουμ του πάλαι ποτέ κ. Suicide. Alan Vega - Saturn Drive

13. Harold Budd – In The Mist (2011)

Περσινή δικτυακή ψαριά στην οποία φέτος έδωσα την πρέπουσα σημασία και εκτίμηση.  Η ιδιόρυθμη, υποτονικόταη ένταση στα 45 λεπτά που διαρκεί το "In the mist" λειτουργεί τελείως υπόγεια και απελευθερώνει εγκεφαλικά κύτταρα από άχρηστες πληροφορίες και σκέψεις καθιστώντας τα μάλιστα επανεγγράψιμα αμα τη ακροάσει του. Μινιμαλισμός. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Harold Budd - The Art of Mirrors (after Derek Jarman)

μερικές φορές το να βρεις τίτλο ανάρτησης είναι το δυσκολότερο πράγμα της μέρας

- Νεκ, πως σου φάνηκε η εκπομπή μας τελικά;
- Καλή μπορώ να πω
- Το ευχαριστήθηκες;
- Ναι καλά ήτανε.
- Τι θα άλλαζες από όλη την εκπομπή;
- Νομίζω θα ξεκινούσα με πιο βατά κομμάτια.
- Εντάξει αφού δεν έφυγαν οι ακροατές σημαίνει πως καλά πήγαμε.
- Τι τίτλο θα έδινες στο σημερινό επεισόδιο;
- Δε μου 'ρχεται κάτι.
- Διάλεξε από ένα κομμάτι που ακούσαμε σήμερα τότε
- Zoological Gardens
- Μπα, δε νομίζω
- Καληνύχτα
- Καληνύχτα

Σήμερα ήρθε μαζί μου στο στούντιο (για τρίτη φορά) ο Ν, να βοηθήσει στις επιλογές της έκτακτης εκπομπής. Επειδή δεν προλαβαίνω να γράψω κανονική ανάρτηση (στην πραγματικότητα προλαβαίνω αλλά πάω να δω Breaking Bad)  μετέφερα ως τέτοια την τελευταία προ καληνύχτας συζήτησή μας.

 Πάντως ευχαριστούμε αμφότεροι για την καλή παρέα και το feedback  όσους άκουσαν ζωντανά, για εκείνους δε, που δεν πρόλαβαν να ακούσουν ή το ξέχασαν υπάρχει όπως πάντα η δεύτερη ηχογραφημένη ευκαιρία για απευθείας ακρόαση:

ή  με το πάτημα του παρακάτω εικονιδίου για κατέβασμα

click pic to download

 Το σημερινό tracklist όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο.


 υγ. Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι λίγο άσχετη αλλά μου άρεσε πολύ προχθές που την τράβηξα χαμηλά στη Βουκουρεστίου.