οι ενδιαφέροντες καιροί

"Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς", λέει κατά τον ανεπιβεβαίωτο μύθο μια κινέζικη κατάρα. Κι αν η πλησιέστερη σχετική κινέζικη κατάρα είναι η  "宁为太平犬，莫做乱世人" που μεταφράζεται ως «Καλύτερα να είσαι ένας σκύλος σε ειρηνικούς καιρούς παρά άνθρωπος σε περιόδους χάους» έχω τη βεβαιότητα πως κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει πως ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. Γεγονός που φυσιολογικότατα δεν είναι πάντα θετικό.

Alpha Bank, Λουίζης Ριανκουρ

Για τις ουρές μπροστά από τα ΑΤΜ τα έχω ξαναγράψει. Εξακολουθούν να είναι νηφάλιες και ομιλητικές. Θα μπορούσα όμως να παρατηρήσω μια έξτρα κούραση, Εκείνη της αβεβαιότητας στα πρόσωπα του κόσμου που στήνεται καθημερινά για το 60αρι του. Ειδικά τωρα που τα capital controls έχασαν τον "εξωτισμό" των πρώτων ημερών. 

στην οδό Κολοκοτρώνη

- Κοπελιά δε χρειάζεται να αγοράσεις εισιτήριο, λέει μια μεσήλικη γυναίκα στην καλοντυμένη εικοσιπεντάχρονη.

- Γιατί; απαντά αυτή.

Η κυρία της εξηγεί κι έπειτα σταυροκοπιέται μονολογώντας: Καλά τόσες μέρες και δεν έχει πάρει χαμπάρι; 

ο νόμος του Πόθου
036 Κατεχάκη - Κυψέλη

Τις πρώτες μέρες των δωρεάν συγκοινωνιών όταν επισήμανα το αυτό σε έναν κύριο που έβγαζε εισιτήριο, εκείνος μου ενεργοποίησε το θυμικό με έναν περίεργο τρόπο. «Ευχαριστώ πολύ φίλε, το γνωρίζω και γι αυτό το βγάζω. Το κράτος έχει ανάγκη από έσοδα τέτοιο καιρό» μου είχε απαντήσει. 

έρχονται στιγμές που κουράζεσαι και το μόνο που χρειάζεσαι
είναι μια αγκαλιά από κάποιον που σε καταλαβαίνει

Τις τελευταίες μέρες η φωτογραφική μου μηχανή έχει γίνει προέκταση του χεριού μου και ο φακός της αποτυπώνει όσες εικόνες μου κάνουν στιγμιαία εντύπωση μεν αλλά θα διαγράφονταν από τη μνήμη μέσα στον καταιγισμό ενημέρωσης που έχω επιλέξει να με βομβαρδίζει. 

Στο σταθμό του ηλεκτρικού, βλέπω μια σχετικά νέα γυναίκα μέσα στις ράγες.

- Όλα καλά; της φωνάζω ενώ ταυτόχρονα επιταχύνω προς την άλλη μεριά της αποβάθρας όπου μια συνομήλική της τής απλώνει ήδη χείρα βοηθείας.

Απλά περνούσα απέναντι μου λέει, γιατί είδα τη φίλη μου και ήθελα να τα πουμε. Μην ανησυχείς!

Δεν κρατήθηκα. Με συγχωρείς που θα το πω αλλά είσαι ηλίθια της είπα κι ένα λεπτό αργότερα επιβιβάζομαι στο βαγόνι του τρένου προσέχοντας το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας.

Παρατηρώ προσεκτικά το τι συμβαίνει γύρω μου. Είμαι καλά με τον εαυτό μου και μπορώ να κρίνω χωρίς φίλτρα και συναισθηματισμούς.  Μαζεύω πληροφορίες και καταγράφω δεδομένα. Ακόμα και τις φορές που συμπληρώνω τα κομμάτια που μου λείπουν με τη φαντασία μου, 

η ιδιαίτερη για μήνα Ιούλιο διαύγεια που με έχει κυριέψει ξεζουμάρει το φακό της φωτογραφικής μηχανής και βλέπω ολόκληρη την εικόνα. 

οδός Πανεπιστημίου