Κάποια στιγμή, την ώρα που σχεδόν καταφέρνω να υπερνικήσω τη ψυχαναγκαστική ανάγνωση αναρτήσεων που κοντράρονται - πασχίζοντας εκβιαστικά - να φανούν επιδραστικές (ή έστω επιδραστικότερες άλλων) μαζεύοντας likes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέφτει το μάτι μου σε κάτι γράμματα που θυμίζουν γιρλάντες:
ცარიელი ოთახი,
ცარიელი ჯიბეები,
ცარიელი დღე.
...
მე კიდევ,
სიყვარულით სავსე მაქვს გული.
ნიკა ჩერქეზიშვილი
Η μικρή, χωρίς φωτογραφία, ανάρτηση εκείνης της γυναίκας από τη Γεωργία που χρόνια τώρα δουλεύει εσωτερική σε σπίτια ανήμπορων κι ετοιμοθάνατων ηλικιωμένων, μου κινεί την περιέργεια και με στέλνει στο google translate ολοταχώς:
Άδειο δωμάτιο,
Άδειες τσέπες,
Αργή μέρα.
...
Υπάρχω ακόμα,
Έχω μια καρδιά γεμάτη αγάπη.
Νίκα Τσερκεζίσλι
Μια γλυκειά ηρεμία με διαπερνά, κι ένα αίσθημα σαν σκανδιναβική μελαγχολία ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου