Τα καλοκαίρια δεν περνάω και πολύ καλά γιατί σκάω και με τον ήλιο που με τυφλώνει κάτι παθαίνουν τα μάτια μου και δε μπορώ να τα ανοίξω. Ούτε ο γιατρός κατάλαβε ακριβώς τι έχω, αλλά μου έδωσε κάτι φάρμακα, σιρόπια, που τα πήρα μόνο για τρεις μέρες αλλά δεν έγινα καλά. Οι χειμώνες όμως μ αρέσουν - πιο πολύ όταν βρέχει – αρκεί όμως να μη μπουμπουνίζει. Γιατί τότε πραγματικά φοβάμαι και θέλω πάντα να είναι κοντά μου κάποιος μεγάλος.Ο μπαμπάς μου γελάει και μου είπε ότι δεν πρέπει να φοβάμαι.
"Είναι τα αγγελάκια που παίζουν τύμπανα στον ουρανό" μου εξήγησε προχθες.
Αυτό με ησυχάζει αλλά σκέφτομαι πως για να υπάρχουν αγγελάκια πάει να πει ότι υπάρχει και παράδεισος. Και άμα υπάρχει παράδεισος υπάρχει και κόλαση.
Και τώρα και πάλι φοβάμαι γιατί έχω δει την κόλαση, σε ένα βιβλίο της γιαγιάς μου με εικόνες, που δείχνουν όλα τα τρομακτικά που συμβαίνουν εκεί. Κι αν είναι αλήθεια, νομίζω ότι θα 'πρεπε να αρχίσει να μου αρέσει περισσότερο το καλοκαίρι που δε θα μου 'ρχονται τετοια πράγματα στο μυαλό κι ας με τυφλώνει ο ήλιος...
εχουμε τα ιδια γουστα οσον αφορα τον καιρο(συν τα μπουμπουνιτα εγω...μ αρεσουν κ αυτα) ο χειμωνας ειναι πιο δημιουργικος κ πιο ''ζεστος'' το καλοκαιρι επικρατει το ''χυμα'' κ αυτο ειναι κατι δυσαρεστο για μενα προσωπικα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραδεισος; αστεια πραγματα! ολοι οι ωραιοι βρισκονται κατω στην κολαση! μαγκες πραγματικοι,μπαρ, σαξοφωνα,ηλεκτρικες,
σπεσιαλ γυναικες ,ποτο ,μπουκοφσκι κλπ κλπ
διαλεγω ασχημο καιρο κ κολαση μιστερ!
τελικά δεν προτίμησα ποτέ το καλοκαίρι, αντιθετως μαλιστα. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα οτι ο καύσωνας του καλοκαιριού με κάνει να νοιώθω τόσο, μα τόσο αλληλέγκυος με τον Meursault, τον ξένο του Camus.
ΑπάντησηΔιαγραφή