Είναι κάμποσος καιρός που γίνομαι έξω φρενών διαβάζοντας για gay και gay friendly εστιατόρια. Δηλαδή, τι διαφορετικό μπορεί να συμβαίνει ή να σερβίρεται εκεί?
Αναρωτιέμαι ποιο το ζητούμενο τέτοιων αυτιστικών καταχωρήσεων. Είναι απλές διαφημίσεις ή καθοδηγούμενες επιταγές μόδας;
Εντάξει, η αυστηρά επιλεγμένης θεματολογίας τέχνη βρίσκει στέγη σε μονοθεματικά βιβλιοπωλεία και κινηματόγραφικά φεστιβάλ. Απόλυτα κατανοητό, όπως και με τα bar, που αυτονόητα λειτουργούν ως φορείς γνωριμιών. Αλλά το φαγητό?
Θα υπάρξει στη συνέχεια η ψευδεπίγραφη "ανάγκη" για gay εκκλησία, gay κερκίδες στα γήπεδα, gay λεωφορεία, και gay friendly τρένα …;
Στην καλύτερη των υποθέσεων ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας – της οποιασδήποτε διαφορετικότητας - δεν θα έπρεπε να έχει λόγο ύπαρξης. Η ελληνική καθημερινότητα όμως το επιβάλλει, μιας και η αρχική υπόθεση αυτή έχει πολύ δρόμο ακόμα για να δείξει αληθινή.
Η απόσταση ωστόσο μεταξύ του "Είμαστε παντού" του Athens Pride και της επιλογής αυτοεγκλεισμού σε "θεματικά πάρκα" είναι τεράστια.
Για παράδειγμα η μουσική των Radiohead, του Coltrane και των Slipknot από τη μία και από την άλλη οι μπριζόλες, τα μαγειρευτά και το εκμέκ παγωτό, ούτε απαραίτητα καλύτερα ηχούν (αν ηχούν), ούτε έχουν καλύτερη γεύση στα μαγαζιά χαρακτηρισμένης ταυτότητας. Μπορείς να τα απολαύσεις ΠΑΝΤΟΥ.
Το Athens Pride θα γίνει φέτος την 5η Ιουνίου στη Πλατεία Κλαυθμώνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου