άλλο ένα ελληνικό...παράδοξο

"Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα μπορούσα να είχα ζήσει τη ζωή μου ανάμεσα σε γελοίους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει απαρατήρητος, άγνωστος, αποτυχημένος. Αυτό είναι η σταδιοδρομία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος…"

Τάδε εφη Nicola Sacco ο καταδικασμένος σε θάνατο μαζί με τον Bartolomeo Vanzetti έπειτα από μια αμφιλεγόμενη δίκη και κάμποσες προσφυγές αναίρεσης που κράτησαν 7 χρόνια. Αμφότεροι κατηγορούμενοι για ληστεία - μετά φόνου 2 υπάλληλων – σε ένα εργοστάσιο κατασκευής παπουτσιών στη Μασαχουσέτη.
Η αλήθεια κατά πως φαίνεται διαφορετική.
Το ότι οι Sacco & Vanzetti υπήρξαν (α) Ιταλοί, (β)μετανάστες και (γ)…αναρχικοί σε μια Αμερική που κυριαρχεί ο φόβος της κόκκινης απειλής εν μέσω οικονομικής κρίσης και απεργιών, τους μετατρέπει αυτόματα σε εχθρούς του έθνους. Κι αυτό συνηγορεί , έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, ότι οι λόγοι της εκτέλεσής τους ήταν αποκλειστικά πολιτικοί και κοινωνικοί.

Οι Sacco και Vanzetti εκτελεστήκαν την 23η Αύγουστου 1927 και έκτοτε, εκουσίως έγιναν σύμβολα, η ιστορία τους ταινία και η φωτογραφία τους στάμπα σε t-shirt.

Η ταινία του 1971 από τον Giuliano Montaldo βρήκε τις ΗΠΑ στην ύστερη εποχή της απενοχοποιησης και συνοδεύεται από το ομώνυμο αριστουργηματικό soundtrack του Ennio Morricone. Το “Here’s To You”, ο παιάνας που κλείνει τόσο το φιλμ όσο και το δίσκο, ερμηνευμένο από την Joan Baez, είναι μια απίστευτη τομή της αμερικανικής folk και του ευρωπαϊκού πολιτικού τραγουδιού.

Αφορμή γι αυτό το ποστ στάθηκε ένα ακόμα δισκάκι 45αρι που έπεσε στα χέρια μου. Η αφελής διασκευή του "Mamy Blue" από τους Olympians κρύβει στη δεύτερη του πλευρά το "Ευχές Για Σας" που δεν είναι άλλο από το “Here’s To You” σε μια άμεση μεταφορά του στην ελληνική γλώσσα. Οι Olympians (από τις τάξεις των οποίων είχε περάσει και ο Νίκος Παπάζογλου, τον καιρό που ο Πασχ. Αρβανιτίδης υπηρετούσε τη θητεία του) πέρα από τα γνωστά mellow anthems που τους έχουμε συνηθίσει είχαν δώσε άψογα beat & garage δείγματα. Μικρούς δυναμίτες – συνήθως συνθέσεις του Λευτέρη Κογκαλίδη (τον θυμάστε από την ΕΡΤ ?) που επάξια θα μπορούσαν να διεκδικούν το χώρο τους ανάμεσα στα καλύτερα των συλλογών, τύπου pebbles και nuggets.

Το παράδοξο λοιπόν, έγκειται μόνο στην όποια εμπλοκή του συγκροτήματος του Πασχάλη με τον πολιτικό στίχο. Και μάλιστα σε μια επανεκτελεση με άμεσα αντανακλαστικά (κυκλοφόρησε την ιδία χρόνια με το πρωτότυπο) εν μέσω της διαβόητης επταετίας των συνταγματαρχών.
Εκεί που ο Θεοδωράκης τα έβρισκε σκούρα με τη λογοκρισία της χούντας, ο Πασχάλης (!!!) - με στίχους μεταφρασμένους από το R. Williams (!!!!) - κυκλοφορούσε έναν ύμνο στούς αναρχικούς Sacco και Vanzetti.
Λένε ότι "τα ύστερα τιμούν τα πρώτα". Αν ισχύει (που μάλλον ισχύει) αυτή η ρήση, τότε η γνωστή …πορεία του καλλιτέχνη διαγράφει από μόνη της με ένα πελώριο Χ την όποια αξία αυτού του 45αριου, καλλιτεχνική ή συναισθηματική. Θα ήθελα να μπορούσα να λειτουργήσω και εγώ έτσι, μα δε μπορώ.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση της υπόθεσης των S & V βρίσκεται εδώ
ενώ το "Ευχές για σας" υπάρχει σε αυτη τη συλλογή των Olympians.