τα παιδία του Άρεως

1

Τα έκαναν όλα, έσωσαν αμάχους (έτσι τουλάχιστον το διαφήμισαν), πήδηξαν φωτιές, απέφυγαν εχθρικά πυρά, έπεσαν από ελικόπτερα ακριβώς εκεί που ήθελαν, κυλίστηκαν μάχιμα στη λάσπη και τσάκισαν τους κακούς. Κωδική ονομασία: ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ.
Ένα όμορφο σώου με το ελληνικό στράτευμα να πρωταγωνιστεί, τους ανωτέρους τους να χειροκροτούν και κάποιους κατοίκους της περιοχής να οδηγούν αδιάφοροι πίσω από τα τεκταινόμενα. Υπήρξε ομολογουμένως αρτιότερα σκηνοθετημένο από άλλες χρονιές.
Το περίεργο είναι πως κάπου εκεί ανάμεσα στις θύμησες γυμναστικών επιδείξεων περασμένων δεκαετιών, εμφανίστηκε ένα νέο (?) σώμα του στρατού: η αστυνομία (!) .

Ντυμένοι απαράλλαχτα με τους γνωστούς-αγνώστους ματατζήδες εντυπωσίασαν τους θεατές παρουσιάζοντας το πιο επίκαιρο μέρος του σώου. Κι αυτό διότι απέναντι από τα ηρωικά μας στρατά δε φάνηκαν να είναι οι γνωστοί αλλόθρησκοι και τα πάτρια εδάφη επιβουλευόμενοι. Οι "εχθροί" που προοικονομούσαν την πλοκή του συγκεκριμένου σκετς ήταν συμπολίτες μας μεν, μεταμφιεσμένοι σε διαδηλωτές δε με πολιτικά ρούχα, κάποιων εκ των οποίων τα φούτερ έφεραν μάλιστα και κουκούλες.

Και η χρήση ασπίδων, κλομπ, δακρυγόνων (σε μωβ χρώμα), κροτίδων, αυρών, εκπαιδευμένων σκύλων, αντλιών εκτόξευσης νερού, μπουλντόζων καθώς και ότι άλλου επιστρατεύτηκε προκειμένου να αναχαιτίσει την προέλαση της ημέτερης (μασκαρεμένης) ορδής χειροκροτήθηκε δεόντως.

Από το τριτοτέταρτο λεπτό της βιντεοσκοπημένης άσκησης και μετά, οι προβολές των εικόνων στην καθημερινότητα και οι συνειρμοί γίνονται περίεργοι. Η σκέψη για το χειρότερο του κόσμου (και δυστυχώς από μας δοκιμασμένο) σενάριο σε κάνει να τρομάξεις και να κοιτάξεις αλλού. Τι σκατά έχουν στο νου τους; Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι.

Το φαιδρότερο της υπόθεσης (γιατί υπάρχει και τέτοιο) βρίσκεται στα gadgets της μεταμφίεσης των "εχθρών". Οι μασκαράδες-διαδηλωτές, κρατούν πανό που γράφουν “PEACE” (φωτο 1), και “...GO HOME” ενώ τραγουδούν κάτι που μου ακούγεται σαν “We want peace”. Και αυτές οι λέξεις - έκριναν οι εμπνευσμένοι σκηνοθέτες της παράστασης - πως θα ‘ταν ιδανικές ως κόκκινο πανί για όσους ξ’ ημών φορούν, αναγκασμένοι, τα άλλα τα ρούχα τα χακί.

2

Η αρνητική χροιά που έχει η λέξη ΕΙΡΗΝΗ στους στρατιωτικούς κύκλους μου ‘φερε στο μυαλό ένα ανεκδοτολογικής φύσης μα πραγματικό περιστατικό. Ήταν πριν χρόνια που ο φίλος Ν, δόκιμος αξιωματικός τότε, συνέτρωγε στο στρατόπεδο, ανήμερα Κυριακή του Πάσχα, με πλήθος καραβανάδων και άλλων (αυτό)αποκαλούμενων επισήμων.

Στο γιορτινό γεύμα τον συνόδευε η ελληνοβρεττανή φίλη του, η Ι. Αφ’ ότου η ένστολη «συντροφιά» πήρε τις θέσεις της γύρω από το τραπέζι και για κάμποση ώρα, ο διοικητής του στρατοπέδου εκφώνησε το λόγο του, μέσω του οποίου ευχήθηκε κάθε καλό για τη χώρα, το στράτευμα, την εκκλησία, την καριέρα και την προσωπική ευτυχία των αξιωματικών και των οικογενειών τους. Στη συνέχεια ευχήθηκε κάθε κακό στους εχθρούς της πατρίδας όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Μετά το τέλος του λόγου του επικράτησε για δευτερόλεπτα ησυχία και τότε βρήκε την ευκαιρία η φίλη Ι να σηκωθεί όρθια και να κάνει τη δική της, πες την αφελή - πες την προβοκατόρικη - πρόποση.

"Ας ευχηθούμε κάτι και για την Παγκόσμια Ειρήνη" είπε με το ποτήρι της υψωμένο. Κάποιοι έβηξαν, κάποιοι την κοίταξαν με απορία, κάποιοι γέλασαν και κανείς δε μίλησε.

Τα στιγμιότυπα των σκηνοθετημένων οδομαχιών που παραθέτω είναι από το video - trailer της άσκησης. Αναρτημένο στο ειδησεογραφικό kilkistoday.gr.