ήττα 1 - νι 1

Μέχρι που πήρε χαμπάρι η μάνα μου ότι είμαι άρρωστος, με βασάνιζαν μόνο ο πυρετός και οι πόνοι σ’ όλο το σώμα. Πλέον όλα αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα καθώς βρήκα το μπελά μου, να δίνω αναφορά στη μητέρα μου που τηλεφωνεί κάθε μία ώρα περίπου (ενίοτε, βάζει και τον πατέρα μου να καλεί, όποτε «διαισθάνεται» ότι το παρακάνει). Κάνει τηλεφωνικές διαγνώσεις, θερμομετρήσεις διά αξιολόγησης της έντασης της φωνής μου και με βομβαρδίζει με ερωτήσεις Θες φρούτα, έχεις να φας; ήπιες ζεστά/βιταμίνες/; έβαλες θερμόμετρο, πήρες αντιβίωση; να σου φωνάξω γιατρό; Κι εγώ σφίγγοντας τα δόντια μην τύχει και την αποπάρω, προσπαθώ να ακούγομαι υγιής, αστείος, σφύζων από ευεξία, ώστε να διασκεδάσω την ανησυχία της. 

Τηλέφωνο: Να περάσω να σου φέρω μια σούπα; Όχι ευχαριστώ, σε παρακαλώ, μην ανησυχείς!  

Κουδούνι: Ορίστε σου έφερα μια σουπίτσα. Το ξέρεις πως θα είσαστε για πάντα τα μωρά μου, είπε γλυκά καθώς την στραβοκοίταξα και δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. When I was a child I had a fever…

Μια φίλη γέννησε προχθές. Είναι ήδη δυο βράδια ξάγρυπνη μου είπε στο τηλέφωνο. Το φαντάζομαι της απάντησα χαμογελώντας. Εναρμονισμένοι στο ρυθμό του ιδιότυπου baby boom των τελευταίων μηνών η Κ και ο Τ προσέθεσαν ένα νέο μέλος στην παρέα. Καλωσορίζω - εκ του μακρόθεν λόγω γρίπης - την άφιξη του μικρού Χ των 2800 γραμμαρίων με τις θερμότερες των ευχών μου για μια καλή ζωή.

Ξαπλωμένος στον καναπέ, ναρκωμένος από τους 38,9 C μου, χαζεύω τις ράχες των βινυλίων, προσπαθώντας να μαντέψω από τα χρώματά τους ποιος είναι ποιος. Τα μάτια μου καίνε και πονάνε, τα κλείνω και φτιάχνω στο μυαλό μου λίστες. Τα καλύτερα τρίτα κομμάτια των δεύτερων πλευρών (τα πιο αδικημένα της παραγωγής), συγκροτήματα που τo όνομά τους αποτελείται από δύο όμοια συνθετικά (βρήκα οκτώ) ή άλμπουμ που έχω να ακούσω (ολόκληρα) πάνω από δέκα χρόνια.

Σηκώνομαι που και που, αλλάζω πλευρές και δίσκους, ακούω αρκετά από την τελευταία λίστα και σκέφτομαι ποια κομμάτια απ’ αυτά θα επέλεγα και με ποια σειρά θα τα έγραφα σε μια φανταστική κασέτα. Κι έπειτα ναρκώνομαι για δίωρα. Ξυπνάω από ρίγη ή από τη μυρωδιά του brownies που ψήνεται στην κουζίνα. Ώρες μετά, η κασέτα παύει να είναι φανταστική καθώς - μεταξύ ασπιρίνης και αναβράζοντος ντεπόν – την στήνω, σχετικά πρόχειρα ίσως μιας και ούτε όλα τα προεπιλεγμένα κομμάτια έχω σε mp3, ούτε αντέχω να μετατρέψω όσα λείπουν από τα βινύλια.

Όποιος θέλει μπορεί να την ακούσει click pic to dl.

To tracklist είναι στο πρώτο δικό μου σχόλιο της ανάρτησης.