Για να υπάρξει συνέχεια στις ανθρώπινες σχέσεις και δη τις οικογενειακές συνήθως κάποιος πρέπει να κάνει το μαλάκα. Να κάνει τουλάχιστον ένα βήμα πίσω και να σώζει την κατάσταση. Θα ήταν καλό όμως ο ρόλος του μαλάκα να αλλάζει που και που. Σαν τις μουσικές καρέκλες ένα πράγμα, θα έπρεπε κάθε φορά να στέκεται κάποιος άλλος όρθιος. Κι όμως, κοίτα που πρέπει πάλι να τον κάνω εγώ!Όταν η αδιαλλαξία είναι η ηπιότερη λέξη, την ώρα που δεν αντέχω να εκφέρω την αρμόζουσα προσβολή ενός βαρύτερου χαρακτηρισμού, η πρώτη μου αντίδραση είναι να σκύψω το κεφάλι και να απομακρυνθώ προσπαθώντας να αποφύγω τα όποια ξεσπάσματα ετοιμολογίας. Κοκκινίζω εντωμεταξύ, τα μηνίγγια μου χτυπούν και η θερμοκρασία μου ανεβαίνει απότομα. Βρέχω το κεφάλι μου συνεχώς, να γλιτώσω το εγκεφαλικό, μα στεγνώνει αμέσως. Ανοίγω άλλη μια μπύρα. Σήμερα ο ρόλος με στενεύει πολύ.
δεν εισαι μονος σου φιλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήωραιο το θεμα σου...ως συνηθως...