Λίγο μόνο πριν κλείσει το πρώτο δεκαήμερό της νέας χρονιάς, θες το κρύο, θες οι φίλοι που φεύγουν για τις νέες τους πατρίδες ή ο άχαρος καθημερινός φόρτος που ξεσυνήθισα στις γιορτές και επιστρέφει, έκανε την εμφάνισή της η πρώτη κατάθλα του ‘12. Όχι τίποτα σοβαρό, μα να, η λίστα των πρέπει να κάνω μεγαλώνει και πλησιάζει σε μέγεθος εκείνο της γιγάντιας ραστώνης που με περιτυλίγει. Περιφέρομαι λοιπόν γύρω από τον άξονά μου, επιλέγω τις ευκολότερες και αναβάλω γι αργότερα τις περισσότερο επώδυνες δουλειές. Ήμαρτον, το procrastinating στην ευσυνείδητή του εκδοχή.
Εντωμεταξύ σκέπτομενος τη λίστα όσων πρέπει να κάνω αλλά θα ήθελα να αποφύγω, έφτιαξα το top5 των ανακοινώσιμων καλών στιγμών της εβδομάδας που θα με κρατήσουν και για αυτή που ήδη διανύουμε.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Είδα το Wickerman, το παλιό, το χίππικο του 1973. Καλό, 2. Αγόρασα το άλμπουμ “Having a wild weekend” των The Dave Clark Five (1965), 3.
Έφαγα ξανά το νοστιμότερο γλυκό του πλανήτη – μους μανταρίνι (θέλει
άπειρο χρόνο προετοιμασίας και 5-6 μπώλ ανάμειξης υλικών στην
προετοιμασία του) στο θεσμοθετημένο γεύμα με φίλους στο σπίτι του Τ., 4. "Ταξίδεψα" σε άλλη γη και σε περίεργα μέρη με τις φωτογραφίες και το μίνι ταξιδιωτικό σε 4 μέρη του μλπόγκερ Ephemeron, 5. Τέλειωσα τις 450 σελίδες του βιβλίου: το «Χαστούκι» του Χρήστου Τσιόλκα. Αυτά.
Καλή βδομάδα.
Μους μανταρίνι;;; Θέλω και εγώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο έχεις λίστα υποχρεώσεων, πραγμάτων που έχεις να κάνεις, είσαι καλά. Όταν δεν υπάρχει λίστα, είσαι τελειωμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα!
ΥΓ: "κατάθλα";! Δυσκολεύομαι να σε φανταστώ να χρησιμοποιείς τέτοιες εκφράσεις, γι' αυτό το παρατηρώ και μ' αρέσει όταν το κάνεις.
Διευκρίνιση: Χρησιμοποίησα β' ενικό πρόσωπο, ελπίζω να είναι σαφές όμως ότι το εννοώ απρόσωπα και γενικά, δλδ, όταν κάποιος έχει λίστα.. κ.λπ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παλια ταινια με τον Christopher Lee του 1973 ειναι η καλυτερη! Αυτη του 2006 με τον Nicolas Cage ειναι εντελως "πατατα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω για το link!
Χαιρομαι που σου αρεσε το μικρο και "περιεργο" φωτογραφικο ταξιδακι. Η ατελειωτη ερημος μεταξυ Καλιφορνιας-Αριζονας-Νεβαδας ειναι κατι το φοβερο, το τι κρυβει μεσα στις ερημιες της ειναι κατι το απιστευτο!
θα προσπαθησω να κανω κι αλλα τετοια αφιερωματα.
Εδω ενα απο τα καλυτερα πορτραιτα που εχω δει ποτε μου, απο την Αυστραλεζα Claire Martin, εκανε προσφατα στην Αυστραλια εκθεση με φωτογραφιες απο την Slab City
http://photoblog.msnbc.msn.com/_news/2011/01/10/5808915-slab-city-is-place-for-drifters-artists
Αγαπητέ Ηφ., νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να διαβάσεις το βιβλίο του Τσιόλκα ή να δεις το Wickerman, παρά να δοκιμάσεις τη μους μανταρίνι. Είναι υπερβολικά δύσκολο στην εκτέλεση του. Παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή θύμησέ μου να ναβάσω τη συνταγή. Την έχω στα χέρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαμπζ, άμα σου διηγηθώ τη λίστα θα ευχόσουν να μην την είχα, και σου δίνω το λόγο μου πως τελειωμένος δε θα ήμουνα. Μόνο που τη σκεπτόμουν σήμερα το πρωί δεν ήθελα/τολμούσα να σηκωθώ απ' το κρεββάτι.
Εντωμεταξύ χρησιμοποιώ ένα κάρο μη δόκιμες λέξεις και ακόμα περισσότερες τέτοιες εκφράσεις. Κάτι σαν εσωτερική slang της παρέας, που ξεκινούν σαν ατάκες και μένουν παραφρασμένες να σημαίνουν πολλά.
@ Ephemeron: Πολύ καλές οι φωτό της Claire Martin και να μην ευχαριστείς για το λινκ. Μου φτιαξε τη διάθεση η αίσθηση της απόδρασης από το real life.
χεχε Ευχαριστώ πολύ! Τέλος τα γλυκά για μένα!!! Δίαιτα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή