λίγο καλύτερα από περίφημα

Μόλις άκουσα για πρώτη φορά την κάτι μεταξύ (soul, gospel, protest, voodoo, jazz) μουσική του Exuma πριν 3-4 μέρες ένιωσα να ανεβαίνω ένα σκαλί ευτυχίας παραπάνω. «Eίδες τι σου κάνει η μουσική καμιά φορά;» σκεφτόμουν καθώς έσβηνα όσα τραγούδια είχαν προλάβει να μπουν μέχρι τότε στο playlist της εκπομπής. Έπειτα βάλθηκα να χτίζω απ’ την αρχή το επεισόδιο έχοντας για κεντρικό  μουσικό άξονα το αριστουργηματικό Dambala, το οποίο ομολογώ πως άκουγα τουλάχιστον  20 φορές κάθε εικοσιτετράωρο.

Πέρασαν οι μέρες, ήρθε η Παρασκευή, έφυγα από το σπίτι φορτωμένος καλή διάθεση, τραγούδια, και 2 μερίδες πρωινό για μένα κι όποιον συναντούσα που θα είχε την ανάγκη του. Στο σταθμό πλέον  και για το επόμενο δίωρο, κάτι η μουσικές και τα τραγούδια, κάτι η καλή πολυπληθής συντροφιά των ακροατών, η εκπομπή δεν ήθελε και πολύ για να πάει λίγο μόνο καλύτερα από περίφημα. Την ευχαριστήθηκα τόσο λες και δεν την είχα φτιάξει εγώ.

Όποιος/α επιθυμεί να αντικειμενοποιήσει την δική μου γνώμη δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτής ακούγοντάς την κατευθείαν από εδώ:

102nd lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να την κατεβάσει το podcast αυτής πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Έπειτα τράβηξα κατά την αγαπημένη μου βόλτα, στα στενά πέριξ της Αθηνάς, διέσχισα την κρεαταγορά, στήθηκα στην ουρά για τσάι του βουνού, κατηφόρισα στου Ψυρρή από τα πιο φωτεινά στενά να ζεσταίνομαι λίγο και να μ’ ανατριχιάζουν οι ακτίνες του ήλιου,  κι εντυπωσιάστηκα από την ύπαρξη και μάλιστα εν λειτουργία (την ώρα που τα χρειάζεσαι) δημόσιων wc στην πόλη (είχα χρόνια να δω),  στο Μοναστηράκι πήρα 2-3 πάμφθηνους δίσκους κι ετοιμάστηκα να φύγω όταν στην πλατεία πήρε το μάτι μου μερικά αετόπουλα της ελληνικής αστυνομίας να κατευθύνονται  προς μια ομάδα νεαρών.

 Έβγαλα από την τσάντα τη φωτογραφική.

 - Απαγορεύεται κύριοι ο χορός σε δημόσια μέρη.

 - Κύριε ποιος από εσάς είναι ο επικεφαλής; ρώτησε ένας από τους τρεις νεαρούς αστυνομικούς τους σχεδόν συνομήλικούς τους χορευτές του δρόμου, ξεσηκώνοντας γενική κατακραυγή και θυμηδία.

(breakdancers θα τους έλεγα αλλά άραγε είναι ακόμα δόκιμος ο όρος ή νεανίζει δαλιανιδικά επικινδύνως  ;)

"Μα τι σας έφταιξαν τα παιδάκια, εμεις χαιρόμαστε να τους βλέπουμε", είπε μια κυρία στα δεξιά μου, "Σας γαμώ όλους μουνόπανα ένστολοι" είπε ένας κύριος από απέναντι.

ο μπαλονοπωλητής

Καλύτερα βλέπεις κασίσια και κασισωμένους κυριε αστυνομε παρα αερομπική κίνηση από παιδιά, είπε ένας κουστουμαρισμένος ασιάτης.

Ξέρουμε τι πάτε να κάνετε, να προσωποποιήσετε την ευθύνη για να βρείτε εξιλαστήριο θύμα, ακούστηκε από κάπου αλλού.

Εμείς δεν έχουμε επικεφαλή, είμαστε ομάδα!

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

υγ1. Το playlist όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο

υγ2. Την επόμενη Παρασκευή, η τελευταία εκπομπή του χρόνου θα είναι αφιερωμένη στους ακροατές (το τρίτο Request Show του λεμονοστίφτη) και τις δικές τους προτιμήσεις γι αυτό - αν και θα τα ξαναπούμε - καλό θα ήταν να αρχίσετε να μου στέλνετε τις παραγγελιές σας από τώρα αφήνοντας κάποιο σχόλιο στο μπλογκ, στέλνοντας e-mail, στο facebook, στο τηλέφωνο ή όπου αλλού..