αυτό δε λέγεται ανυπακοή

Ζούμε ιστορικές μέρες φωνάζοντας οι μισοί τους άλλους μισούς προδότες και τούμπαλιν με τις cash cards ανά χείρας στην ουρά των Α.Τ.Μ.. 

Την ώρα που μια βδομάδα πριν τη λήξη της προθεσμίας τα 4/5 των υπόχρεων πολιτών δεν έχουν καταθέσει φορολογική δήλωση και πολλοί από τους «έχοντες» διαρρηγνύουν τα polo μπλουζάκια τους πως εφέτος δε θα πληρώσουν. 

Δεν εξετάζω το επιτυχές ή όχι της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης. Δεν το εξετάζω γιατί δεν είμαι αντικειμενικός καθώς είμαι φίλα προσκείμενος σε αυτήν. Παρότι αναγνωρίζω τον ερασιτεχνισμό της. 

Σχολιάζω τις συμπεριφορές των ανθρώπων που ωρύονται πως το κράτος δε λειτουργεί και βγάζουν λόγους δεκάρικους καθημερινά ενώ οι ίδιοι του δείχνουν το χειρότερο του εαυτού τους. 

υγ. Όταν μετακινούμαι με τα υπέργεια μέσα μαζικής μεταφοράς ένα από όσα κάνω για να περάσει η ώρα είναι δειγματοληψίες στο πόσοι οδηγοί ΙΧ φορούν (εξαιρώ τα ΤΑΧΙ που μου έριχναν ανέκαθεν το μέσο όρο) τη ζώνη ασφαλείας. Κι ενώ προ τετραετίας περήφανος μου ανακοίνωνα το σταθερό «7 στους 10», τώρα πλέον το ποσοστό έχει πέσει σημαντικά. Στην καλύτερη περίπτωση το 55% των οδηγών, ελάχιστα περισσότεροι από τους μισούς τη φορούν. Δείγμα ανυπακοής κι αυτό. Και αυτοκαταστροφής.