Στην αρχή ένα πυκνό στρώμα της ατμόσφαιρας - όχι μακριά από την επιφάνεια της Γης - κατέβασε την θερμοκρασία του λίγο πάνω από το σημείο τήξης του νερού. Τότε ήταν που η συγκέντρωση των ατμοσφαιρικών υδρατμών έγινε αρκετά υψηλή – η κολλοειδής διασπορά τους στον αέριο διαλύτη άξαφνα είχε χαθεί - κι έτσι δε σκέφτηκαν κάτι καλύτερο να κάνουν απ’ το να υγροποιηθούν.
Σχημάτισαν λοιπόν σταγόνες νερού, αδύνατες στην αρχή μα με εμφανείς τάσεις παχυσαρκίας. Καθώς αυτές σιγά σιγά μεγάλωναν και γίνονταν όλο και βαρύτερες ξεκίνησαν να πέφτουν ως υδατώδες κατακρήμνισμα – πες το και υδρομετέωρο στην επιφάνεια της πόλης.
Εντωμεταξύ εγώ – προφυλαγμένος όσο μπορούσα κάτω από την ομπρέλα μου - συνέχισα να περπατώ με ολοένα και μεγαλύτερο διασκελισμό. Που και που μόνο σταματούσα να βγάλω καμμιά φωτογραφία τα τοπία που έχαναν την αστική τους συνοχή κι ανοίγονταν μπροστά μου.
Πανάθα μου έγινες πράσινο ποτάμι κι έπνιξες τους αλλόθρησκους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αλεξάνδρας είναι αυτή;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αποσυνδέσω την εικόνα και τη συνοδευτική περιγραφή από το πραγματικό γεγονός και τις συνέπειές του, τολμώ να πω ότι το αποτέλεσμα είναι σχεδόν γοητευτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαhler76 ο βάζελος, δε σε είχα για να σου 'μαι ειλικρινής! Κι εγώ κάποτε πανάθα ήμουνα, μάλλον όμως για σπάσιμο στον πατέρα μου που θελε να με κάνει ΑΕΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Hfaistiwnas : Ω, ναι! Και που να δεις κάτι μίνι τσουνάμι που φούσκωναν κάθε που περνούσαν τα αυτοκίνητα. ¨εκατσα ώρα και τα φωτογράφιζα. Οι περαστικοί με είχαν για καθυστερημένο.
@absentminded: Κι εγώ έτσι το είδα, αμπζ. Έκανε κι ενα συγκινητικό (ανατρίχιαζα ολόκληρος, αλλόκοτο κρύο, άλλο πράγμα. Γύρισα σπίτι καθαρός, μέσα - έξω.
Χακ, η θετική σκέψη στο ζενίθ, απορώ πως τα καταφέρνεις. Σε λίγο θα μας πεις οτι έκανες και μπάνιο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Στάθης: Ούτε εγώ ξέρω πως τα καταφέρνω αλλά όπως τα λες είναι. Πιθανότατα είχα στριμωχτεί υπερβολικά τους τελευταίους μήνες και τώρα μια εξισορροπιστική "ελαφρότητα" μου βγαίνει αντανακλαστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή