ΔΕΘΑΣΟΥΞΑΓΡΑΜΑΠΟΤΕ ΔΕΣΑΓΑΠΟ

Ο τετράχρονος τότε Π, σοκαρισμένος από την εξέλιξη – παρ’ όλο που ήταν η τρίτη φορά που συνέβαινε – γύρισε την πλάτη του στα τεκταινόμενα. Η Σ, - το κοριτσάκι που είχε γνωρίσει τις προάλλες στις κούνιες είχε κατεβάσει πάλι «τα βρακιά της» και τον κυνηγούσε.

"Τι θέλει από μένα;" αναρωτήθηκε ο Π. και το ‘βαλε στα πόδια συγχισμένος. Εκεί που έτρεχε, μια ιδέα στριφογύρισε ξαφνικά στο μυαλό του, τον κάλμαρε και μεταμόρφωσε τον καλπασμό του σε απλό περπάτημα. Θα της έγραφε ένα γράμμα.

Πίσω στο σπίτι,, έσπρωξε τα παιχνίδια του στην άκρη του τραπεζιού, πήρε μια κόλα χαρτί, έβγαλε το καπάκι του κόκκινού του μαρκαδόρου και ήταν εκείνη η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι δεν ξέρει να γράφει. Πως είναι αναλφάβητος. 

Άλλος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει, ο Π όμως δε το έβαλε κάτω. Έφερε στο μυαλό του το Α, το Μ, το Ξ και όσα  άλλα γράμματα θυμόταν από τα τετράδια του μεγάλου του αδελφού, - για όσα δεν του ‘ρχονταν θα ρωτούσε τη μαμά ή το μπαμπά – και ξεκίνησε (στσ.  σε μια μάλλον φωνητική γραφή) να ιχνογραφεί την πρώτη χυλόπιτα που έριχνε. 

ΔΕΘΑΣΟΥΞΑΓΡΑΜΑΠΟΤΕ ΔΕΣΑΓΑΠΟ

ΥΓ. Ο ιστολόγος σεβόμενος την προσωπική ζωή του μικρού του ανηψιού, κράτησε σε απόρρητη διαβάθμιση ετούτο το χειρόγραφο επί πενταετία. Κρίνοντας πλέον πως τίποτα δε διακυβεύεται με τη δημοσίευσή του, το αναρτά στην προσωπική του σελίδα. 

ΥΓ2. Την συνήθεια της ταχυδρομικής επικοινωνίας είχε εγκαινιάσει ο αδελφός του μικρού Π, όταν απελπισμένος στην κατασκήνωση έστελνε ΑΥΤΟ το γράμμα στους γονείς του.