vanishing point

συνέχεια από προηγούμενο...
Κι έτσι ήρθε η ώρα να "αποκαλύψω" το αδιαμφισβήτητο κινηματογραφικό hit του φετινού καλοκαιριού. Το Vanishing Point. Ένα πρωτοκλασάτο, κλειστοφοβικό παρ’ ότι γυρισμένο σε αχανείς εκτάσεις, b movie του 1971, κι ένα από τα καλύτερα φιλμ που έχω δει.

Με την αστυνομία στο κατόπι του σε κάθε του βήμα ο απόλυτος αντιήρωας Kowalski διασχίζει απ’ άκρη σ’ άκρη τη σκονισμένη και εξαθλιωμένη Αμερικάνικη ήπειρο. Είναι 1971 και οι μέρες του easy rider έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι λουλουδάνθρωποι το έχουν γυρίσει στο χριστιανισμό, η κοινή γνώμη σιωπά φοβισμένη και η όποια ελευθερία της επιλογής κατακτάται με βαρύ (έως βαρύτατο) τίμημα.

Το – φαινομενικά αναίτιο κι ανεξήγητο - ταξίδι του λιγότερου κινηματογραφικά επιτυχημένου Kowalski φαίνεται να έχει ουσιαστικά μόνο ένα σκοπό και ένα έπαθλο: την ανεξάρτητη σκέψη. Γι αυτό και γίνεται αμέσως στόχος των τηρητών της τάξης και της υπακοής. Μοναδικοί του αρωγοί σ’ αυτό το one way ταξίδι/κυνηγητό οι περιθωριακές φιγούρες που συναντά, οι οποίοι σαν άλλοι «προφήτες» του τείνουν – διακινδυνεύοντας εαυτούς - χείρες βοηθείας.

Η σκηνοθεσία είναι του Richard C. Sarafian και το κομμάτι που ξεχωρίζω στο ούτως ή άλλως πολύ καλό και υπέροχα ταιριαστό soundtrack είναι το Freedom Of Expression του/των J.B. Pickers.

http://en.wikipedia.org/wiki/Vanishing_Point_%281971_film%29

http://www.imdb.com/title/tt0067927/

Σε ένα από τα δεκάδες συμβάντα του ταξιδιού ο - cool as fuck - Kowalski (Barry Newman) μαζεύει ωτοστόπ, όχι για πολύ όμως, ένα παρανοϊκό gay ζευγάρι. Από τη θέση του συνοδηγού και για όση ώρα διαρκεί η «κούρσα» ο Anthony James, με το αλά Antony Perkins (στο πιο ψυχωτικό) παρουσιαστικό, δίνει ένα ρεσιτάλ μοχθηρής φάτσας.

Anthony James

Τα λιγδωμένα του μαλλιά, τα μάτια που σε στέλνουν κατευθείαν στην κόλαση και η αίσθηση ότι δε θα θελες τούτον τον τύπο ούτε για γείτονα δεν ήταν ικανά να με σπρώξουν να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες γι αυτόν.

Το έκανα όμως λίγες μέρες αργότερα, όταν συνειδητοποίησα πως ήταν πάλι αυτός και μάλιστα σε παρόμοιο ρόλο κακού που εμφανίστηκε στο σεντόνι-οθόνη στο In the heat of the night (3 αστεράκια).

Δευτερορολλίστας δαιμόνων λοιπόν ο Anthony James, ταιριαστός στο cast του Star Trek, εκουσίως αποτραβήχτηκε από την υποκριτική και ασχολείται πλέον με την ζωγραφική τέχνη. Σ’ αυτήν εντυπωσιάστηκα τόσο από τα ελληνικά ονόματα των έργων του (Aeschylus, Antigone) όσο και από την εκτεταμένη χρήση της ελληνικής γραμματοσειράς κατά τη σύνθεσή τους.

υγ. "Επιτέλους απέκτησε νόημα και το τραγούδι των Primal Scream" σκέφτηκα, και ξανάβαλα να ακούσω το  Kowalski από το άλμπουμ Vanishing Point. Κι έπειτα έβαλα όλο το άλμπουμ από την αρχή.