ο Ιτς και άλλες ιστορίες

Συνήθως λούζομαι με πράσινο σαπούνι, προχθές χρησιμοποίησα δυστυχώς το σαμπουάν NIVEA  αυτό με την με πούδρα διαμαντιού όπως αναγράφεται στην ετικέττα της συσκευασίας. Το έκανα μηχανικά και φυσικά μου κόστισε  πάλι μια τρομερή φαγούρα στο κεφάλι. 

Αργότερα στο δρόμο που σήκωσα για μια στιγμή το χέρι μου για να ξυστώ, σταμάτησε ένα ταξί: Που πηγαίνετε κύριε;

Σπίτι μου, μα λέω να περπατήσω σήμερα, είπα χαμογελαστός και βάλθηκα να βαδίζω ξανά συνεχίζοντας τους προηγούμενους συλλογισμούς μου. Πόσα βήματα μένουν μέχρι την επόμενη κολώνα της ΔΕΗ, άραγε τα βγάζω χωρίς ανάσα; πόσα χρωστάω ακόμα στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ), με ποια σειρά να παίξω κάποια κομμάτια στην εκπομπή της Παρασκευής και τέτοια. 

Τη συγκέντρωσή μου διέσπασε η ταμπέλα της φωτογραφίας. Μου ‘φερε στο νου  τον Ιτς, το ανεκδοτολογικό παιδάκι που έτρωγε συνέχεια πιροσκί, κάνοντας τους συμμαθητές του να ζηλεύουν και να ψάχνουν απεγνωσμένα  ένα «Σαν του Ίτς».  Θυμήθηκα επίσης την πείνα μου, είχα να βάλω 8-10 ώρες μπουκιά στο στόμα μου. Λίγο παρακάτω το σουβλάκι που έτρωγε κάποιος, Ινδός πρέπει να ήταν,  μου προκάλεσε ακατάσχετη σιελόρροια. 

Σπίτι, παίρνω το δίσκο με το υπόλοιπο cheese cake από το ψυγείο μαζί μου και κοιτάζω το κενό που χάσκει στο πληκτρολόγιο. Στο σημείο που μέχρι μια μέρα πριν βρισκόταν το γράμμα άλφα. Είχα σερβιριστεί την τελευταία μαρουλοσαλάτα και διάβαζα το μπλογκ  της αμπζ όταν έγειρε το μπωλ και χύθηκε όλο το λάδι πάνω στο πληκτρολόγιο. Έβγαλα κάποια πλήκτρα να το καθαρίσω, το «α» εκσφενδονίστηκε και χάθηκε. Το αντικαθιστώ λοιπόν τώρα με το "Num Lock" που δε πολυμεταχειρίζομαι.  

Αυτά χθές, σήμερα έχουμε ρεβύθια και μπιφτέκια. Τα βάζω σ’ ένα δίσκο (δεν την ξαναπατάω), και σορτάρω τις τελευταίες λίστες για την αυριανή εκπομπή, που αν σου ‘ρθει ακούς από δω: