fun lovin' criminals 10.12.11

 

 Την ύπαρξη των Fun Lovin' Criminals την είχα ξεχάσει εντελώς. Παρόλο που κάποια τραγούδια τους τα ‘χα από ευχαριστηθεί έως και χορέψει στην εποχή τους το ίδιο το συγκρότημα δεν είχε αγγίξει τη λίστα των αγαπημένων επιλογών, ούτε έστω των σκέτο συμπαθών μπορώ να πω. 

Έχοντας να τους ακούσω χρόνια, (ακόμα και άλμπουμ τους που έχω σε βινύλιο έχουν πάνω από δέκα χρόνια – ρε, πως περνάει ο καιρός! - να κατέβουν από το ράφι τους) δέχτηκα με σκεπτικισμό την πρόταση της παρέας να συμμετέχω ως κοινό στο προχθεσινό τους live.  Κάτι όμως η καλή παρέα, κάτι το (επιτέλους) προσιτό εισιτήριο και γιατί όχι η νοσταλγία με …έκαμψαν.

 

Σάββατο βράδυ λοιπόν, στο ξέχειλο Fuzz (είδες τι κάνει το φθηνό εισιτήριο;), ήταν νομίζω το πάθος του κοινού που αναπτέρωσε το μάλλον πεσμένο ηθικό των κουρασμένων Fun Lovin' Criminals .  Έτσι  από διεκπεραιωτές των επιτυχιών τους στην αρχή, φάνηκε να μάχονται ξανά για το σέβας στο απόμαχο cool αλήτικο στυλάκι τους στη συνέχεια, και να το διασκεδάζουν και οι ίδιοι στην τελική. Ίσως και να έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, τουλάχιστον όσο τους επέτρεψε ο μπουκωμένος ήχος (ευθύνη των εγκαταστάσεων του χώρου ή του προηχογραφημένου υλικού της μπάντας δεν ξέρω)  που δεν βοήθησε τα περισσότερα τραγούδια να ακουστούν ως έπρεπε. 

Έπαιξαν κοντά μιάμιση ώρα, κάτι σαν best of  με το φερώνυμό τους κομμάτι να κλείνει το επίσημο μέρος του  live  και να χρήζει ιδιαίτερης μνείας εκ μέρους μου μιας και ήταν το μόνο που με κλώτσησε τόσο ώστε να αφήσουν τα πόδια μου ταυτόχρονα το έδαφος. 

Με το μέσο όρο στην βαθμολογίας να μη φτάνει το 3 στα 5 αστεράκια (  η Χ έβαλε 4, η Β και ο Χ από 3 ενώ ο Ν κι εγώ μόλις από 2) δε θα περίμενε κανείς να πω πως ήταν μια βραδιά που η διασκέδαση χτύπησε κόκκινα, πέρασα όμως περίφημα. Ίσως να βοήθησαν και οι μπύρες  και η ποικιλία λουκάνικων στο PULP, που καταλήξαμε μετά.