τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση

Κανείς από τους διπλανούς του συνεπιβάτες – τους καθήμενους - δεν κοίταζε προς το μέρος του. Άλλοι ξεγελώντας τον εαυτό τους στους γνώριμους εσωτερικούς διαλόγους τύπου:
"- Το ξέρω ότι πρέπει να σηκωθώ, ε;
- Ω, να με συγχωρώ, δεν τον είχα δει τον κύριο "  

άλλοι απλά επειδή ήταν μαύρος. Του ‘κανα νόημα από το πίσω μέρος του λεωφορείου να του δώσω τη θέση μου μα αρνήθηκε. Συνέχισε να στέκεται όρθιος κρατώντας το μωρό του στο ένα χέρι, το άλλο στη χειρολαβή, και στριμωγμένο δίπλα του ένα παιδικό καροτσάκι με την ελάχιστα μεγαλύτερη κόρη του. Κατέβηκε μαζί με την πλειοψηφία των επιβατών στη στάση ΟΤΕ στην Πατησίων. Ούτε ένας δεν τον βοήθησε.

Είπα το πρωί που ξεκινούσα πως τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση.

Το φορτίο του λεωφορείου δε μένει όμως, ούτε πάλι αμιγώς λευκό. Μια στάση μόλις παρακάτω, Πολυτεχνείο, ανέβηκε ένα ζευγάρι μαύρων γύρω στα 25. Η κοπέλα είχε λίγα κιλά παραπάνω κι ένα σούπερ χαμόγελο, ο τύπος ένα κυβικό υπογένειο που το ζήλεψα.
Περιποιημένοι, καλοντυμένοι σα γνήσιοι mods, πραγματικά όμορφοι και οι δύο, έκανα τη σκέψη πως ίσως είναι – κακή εποχή διάλεξαν - τουρίστες όταν έκατσαν μπροστά μου και μπόρεσα να τους παρατηρήσω καλύτερα χωρίς να θυσιάσω τη διακριτικότητά μου.

Πλησιάζοντας την Κάνιγγος, ακόμα δεν είχα αποφασίσει από πού θα ξεκινούσε η δισκότσαρκά μου, σηκώθηκα και πλησιάζοντας διστακτικά τη μεσαία έξοδο του λεωφορείου, ένα χέρι – μαύρο -, με τράβηξε από το μπράτσο. Στράφηκα και κοίταξα το νεαρό με το κυβικό μούσι που τέντωνε τώρα το χέρι του σημαδεύοντας τη θέση που καθόμουν μέχρι πριν από λίγο. Είδα πως το καπέλο μου βρισκόταν ακόμα εκεί.

Γύρισα και το πήρα, τον ευχαρίστησα, χάρηκα που δε θα ’χανα ξανά άλλο ένα τζόκεϊ και άλλη μια κονκάρδα και όση ώρα μου χαμογελούσαν κι οι δυο τους αποφάσισα να κατέβω στην Ακαδημίας.

Το λεωφορείο έκανε να ξεκινήσει αλλά σταμάτησε ξανά στο ένα μέτρο. Ο οδηγός άνοιξε πάλι τις πόρτες και μπήκαν φουριόζοι άλλοι τρεις επιβάτες.

Το χαμόγελο μου κόπηκε από τις σπρωξιές ενός από τους νεοεισελθόντες στα πλευρά μου - παρότι το λεωφορείο άδειο -, μα με το που γύρισα αγριεμένος να δω τι τρέχει αυτός κι ο φίλος του με είχαν ήδη προσπεράσει.
- Εσύ όρθιος, κι εσύ! Έξω! Τώρα, τώρα, τώρα, είπαμε, όρθιοι, όρθιοι και οι δύο, μίλησα και είπα όρθιοι, τώρα και εξω από το λεωφορείο! ούρλιαξε ο αντιπαθέστερος εκ των δύο όχι πολλά εκατοστά από τα πρόσωπα του ζευγαριού.

Μπλέξαμε σκέφτηκα, και προχώρησα προς το μέρος των δυνατών φωνών ενώ όλοι οι άλλοι επιβάτες ακολουθούσαν αντίθετες της δικής μου πορείες. Γιατί; Είπαν τα παιδιά σε αυτόν που τους φώναζε, Γιατί είπα και εγώ στο καλόπαιδο που στεκόταν κοντά μου κι αυτό βγάζει μια μικρή ταυτότητα με ταχύτητα που θα τη ζήλευε ταχυδακτυλουργός από το πορτοφόλι του και λέει: "Αστυνομία".

Χώθηκα μπροστά του, έσκυψα λίγο να κρατήσω την ταυτότητα του λίγο περισσότερο στο οπτικό μου πεδίο πριν τη βολέψει πίσω στη θέση της, ήταν όντως αστυνομία, "Μη μπλέκεσαι" μου λέει εκείνος ενοχλημένος. Τα παιδιά κατέβηκαν μαζί με τους τρεις αστυνομικούς και τους έδειχναν τα χαρτιά τους όταν το λεωφορείο ξεκίνησε κουβαλώντας με ηττημένο μέσα του.

Είπα το πρωί που ξεκινούσα πως τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση.

Είχα να το κάνω δεκαετία και βάλε. Ξόδεμα άεργης μέρας στα δισκάδικα. Επισκέφτηκα όσα δισκάδικα του κέντρου γνωρίζω και αν εξαιρέσεις τα πρωινά γεγονότα του λεωφορείου πέρασα πολύ καλά. Αγόρασα καμιά δεκαριά βινύλια, για μένα διέθεσα μπάτζετ λίγο μικρότερο των 10 ευρώ για δυο δίσκους, τα υπόλοιπα παραγγελιές φίλων.

Look out honey, 'cause I'm using technology !
Ain't got time to make no apology

Η αλήθεια είναι πως το Raw Power των Stooges νόμιζα πως το είχα σε βινύλιο και το πήρα για τον Τ., μόλις όμως αποκαλύφθηκε ότι νόμιζα εσφαλμένα, του ζήτησα συγγνώμη και το κράτησα εγώ. Θα ήταν …ντροπή να επέστρεφα σπίτι μόνο με το ντεμπούτο των Bananarama. Πριν όμως κοροϊδέψει οποιοσδήποτε, θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω (τα αδικαιολόγητα ;) με επιχειρήματα την επιλογή μου να διαθέσω 1 ευρώ για το Deep Sea Skiving.


Λοιπόν: To DSS έχει παραγωγή του Paul Cook των Sex Pistols, φωνητικά των Fun Boy Three, ηχητικά φέρνει στο αφρο-new wave των Bow Wow Wow, πριν το κυκλοφορήσουν οι Bananarama είχαν φτύσει το management του McLaren, ήταν ο λόγος να συνεργαστούν με τον Terry Hall, περιέχει το Shy Boy και μια καλή διασκευή του Aie a Mwana (το αυθεντικό «Αγοράζω παλιά» του Λάκη του Τζορντανέλλι) την οποία πρωτοηχογράφησαν μαζί με δύο Pistols (Steve Jones και Paul Cook) ενώ στην επανέκδοσή του και δυστυχώς όχι το lp υπάρχει και μια διασκευή του No Feelings!!!

Έτσι που λες με το μαύρο ζευγάρι στο λεωφορείο.