εγώ κι ο κωλόκοσμος

Ο συρμός έφτασε στο σταθμό γεμάτος. Φανερά λιγότεροι όσοι κατέβηκαν από εμάς, τους νεοεισελθόντες. Μπήκα τελευταίος στο βαγόνι, προτελευταίος μπήκε αυτός κι άρχισε αμέσως να φωνάζει:   

- Το Χριστό σου κωλόκοσμε, είσαστε όλοι κωλόκοσμος βρωμιάρης και μαλακισμένος. Τι σας ζήτησα ρε; Ένα ευρώ και μια τυρόπιτα. Να τι σου ζήτησα κωλόκοσμε.  Τα χάπια μου τα ήπια, μια καρτέλα έχω κουμπώσει από το πρωί. 

Κάπου εκεί άρχισα να παρατηρώ εντυπωσιασμένος την ελαστικότητα του ανθρώπινου πλήθους. Σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο, οι επιβάτες συνωθήθηκαν προς τα εσώτερα του βαγονιού, κάποιοι σφηνώθηκαν στους ήδη γεμάτους διαδρόμους των κουπέ. Όταν σταμάτησε και η τελευταία ροή σάρκας και γύρω μας υπήρχε (αναλογικά) ο ελεύθερος χώρος που μεσολαβεί μεταξύ της σκηνής και του πρώτου διαζώματος στο θέατρο, οι περισσότεροι γύρισαν και κοίταξαν με αηδία το νεαρό πρεζάκι. Φυσικά σκάγια αηδίας πήραν και μένα που παγιδευμένος πίσω του έκανα δειλά βήματα να σταθώ δίπλα του όχι τόσο για συμπαράσταση όσο για να πιάσω την αγαπημένη μου θέση (Όρθιος δίπλα στην πόρτα με την πλάτη να στηρίζεται στο διαφημιστικό ταμπλό). 

- Δίκιο δεν έχω φίλε; γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε, έγνευσα φυσικά καταφατικά (το καταλάβαινα τώρα ότι διαχώριζα ηθελημένα/άθελα τη θέση μου από τους υπόλοιπους ...θεατές) κι αυτός ξανάρχισε στο ίδιο βιολί:

Είσαστε όλοι κωλόκοσμος. Κωλόκοσμος, όλοι εκτός από τον φίλο μου εδωπέρα. Μ’ακούτε ρε; Μόνο εσύ δεν είσαι κωλόκοσμος φίλε, όλοι οι άλλοι είναι. 

Περίεργο αλλά σχεδόν το πήρα πάνω μου εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα και καλά ο εκλεκτός του συρμού(!) αλλά το μόνο που είπα σχετικά χαμηλόφωνα ώστε να με ακούει μόνο αυτός, ήταν ένα "Προσπάθησε να ηρεμήσεις ρε φίλε, η μέρα έχει πολύ ακόμα, προσπάθησε να μείνεις  ψύχραιμος". Έπιασε. 

1-2 στάσεις αργότερα κι αφού  άκουσα όσα γεγονότα από την πρόσφατη ζωή του ορέχτηκε να μου διηγηθεί, κατέβηκα. Κατέβηκε κι αυτός. 

- Θες κάνα φράγκο ρε συ;  

- Από σένα όχι, εσύ είσαι φίλος μου είπε, άμα δε βρω και δε με πάρει κάνας ύπνος θα ληστέψω. Παραλίγο να το κάνω πρώτη φορά στη ζωή μου χθες. Αλλά με πήρε ο ύπνος.

Μετά πήγα με τη Σ. για καφέ στον Εθνικό Κήπο.