περί συμπτώσεων

Óscar Domínguez, Caja con Piano y Toro. 1936

 "Όλα συνέβησαν στο Παρίσι, λίγο καιρό πριν το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν σε μια γιορτή που γινόταν σε ένα στούντιο ζωγραφικής, ο Ντομίνγκεθ, μεθυσμένος και έξαλλος, πέταξε ένα ποτήρι σε έναν από τους παρευρισκόμενους,  ο οποίος, όμως, κατόρθωσε να το αποφύγει με αποτέλεσμα το ποτήρι να βρει στο πρόσωπο το ζωγράφο Βίκτορ Μπράουνερ και να του βγάλει το ένα μάτι. Το εκπληκτικό είναι πως εκείνη την εποχή ο Βίκτορ Μπράουνερ ζωγράφιζε μια σειρά από πρόσωπα που τα μάτια τους ήταν τρυπημένα ή βγαλμένα και μάλιστα, αν δε με απατά η μνήμη μου, είχε ζωγραφίσει και μια αυτοπροσωπογραφία με ένα βέλος καρφωμένο στο δεξί του μάτι. Από το βέλος κρεμόταν το αρχικό γράμμα του επιθέτου του Ντομίνγκεθ. 

… Το να αποδώσει κανείς ένα τέτοιο φαινόμενο σε μια αλληλουχία τυχαίων συμπτώσεων δείχνει απλώς και μόνο ότι επιθυμεί να αρνηθεί την πραγματική εξήγηση: το ένστικτο της διαίσθησης του καλλιτέχνη, το προφητικό όραμα που συνηθίζει να τον χαρακτηρίζει, τουλάχιστον σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις. Αν δεν πιστεύετε, προσέξτε τα εξής στοιχεία: πρώτη σύμπτωση, το ότι ο Μπράουνερ ήταν παρών στη συγκέντρωση – δεύτερη, το ότι ο Ντομίνγκεθ πέταξε ένα ποτήρι προς το μέρος του δίχως να τον έχει βάλει σημάδι – τρίτη, το ότι το άτομο που δέχτηκε την επίθεση κατάφερε να αποφύγει το χτύπημα – τέταρτη, το ότι το ποτήρι βρήκε τον Μπράουνερ στο πρόσωπο, και πέμπτη, το ότι από όλα τα κακά που θα μπορούσε να του προκαλέσει (αιμάτωμα, πληγή σε άλλο σημείο του προσώπου κλπ) πήγε και του έβγαλε το μάτι. Αν αποδεχτούμε λοιπόν, την ύπαρξη προαισθημάτων και προφητειών, το ζήτημα είναι πως τα εξηγούμε όλα αυτά",

μου ανέγνωσε ο φαρμακοποιός  της γειτονιάς μου (είναι και φίλος μου, δε μου διαβάζουν κείμενα σε όποιο κατάστημα μπαίνω) - μέσα από το βιβλίο «Μια Πολύπλοκη Ύπαρξη» του Ernesto Sabato -, επιχειρηματολογώντας σε μια ανοιγμένη από μέρες κουβέντα μας. Όλα αυτά λίγο πριν περάσω το δρόμο που με βγάζει στην αυλόπορτα του σπιτιού μου λίγες ώρες, κάμποσα χιλιόμετρα κι ακόμα περισσότερα λίτρα τσάι του βουνού μετά τη σημερινή εκπομπή.

Η οποία, μιας και (ολότελα τυχαία) το ‘φερε η κουβέντα σημερινή – δυομισάωρη παρακαλώ - εκπομπή οφείλω να πω πέρα από τις ευχαριστίες μου σε όσες και όσους με συντρόφευσαν πως πήγε περίφημα. 

Μουσικές επιλογές που εξέπληξαν ακόμα και μένα με τη διάρκειά τους στην ποιότητα, θεματικές τριπλέτες τραγουδιών, κάνα δυο τρία υπέροχα Peel Sessions (δεν κομπάζω ούτε περιαυτολογώ, αναφέρομαι στα τραγούδια καθαυτά), μερικές ανακαλύψεις αλλά και αποκαλύψεις, κάποιες έξωθεν συστάσεις της τελευταίας στιγμής βοήθησαν να συντελεστει μια πετυχημένη Παρασκευιάτικη καταγραφή. Και καλή παρέα.

Για του λόγου το αληθές και για όσους φίλους/ες ακουσίως έχασαν το σημερινό (93ο) επεισόδιο, η συνέχεια επί των ηχείων σας:

93rd lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Η απόκτησή του ως podcast σε εμ-πη-θρη επιτυγχάνεται με το πάτημα του ακόλουθου εικονιδίου. 

click pic to download

 υγ1.Το playlist της εκπομπής κατά το σύνηθες στο πρώτο δικό μου σχόλιο.

 Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.