RAF: το γερμανικό φθινόπωρο του '77 και η ποπ κουλτούρα (μέρος 2ο)

 συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση

Στην POP (sic? wtf?) κουλτούρα τώρα, πέρα από την θεματική ταινία The Baader Meinhof Complex (2008) του Uli Edel, το φιλμ Stammheim (1986) του Reinhard Hauff, και κάμποσα άλλα ντοκυμαντέρ και φιλμ με σχετικές αναφορές στην οργάνωση που υπάρχουν,

θυμήθηκα να μνημονεύσω στην παρούσα ανάρτηση:

Το φαινόμενο Baader-Meinhof: Tο περίφημο Φαινόμενο Baader-Meinhof που ερμηνεύει εκείνη την κατάσταση της καθημερινότητας που ενώ αγνοοείς την ύπαρξη ενός πράγματος, άπαξ και το δεις/ακούσεις μια φορά, στη συνέχεια το συναντάς παντού και συνεχώς,   

Τον Joe Strummer: O ανέκαθεν έντονα πολιτικοποιημένοw  Joe Strummer στις γνωστές εμφανίσεις του στο Open Air Carnival, Victoria Festival, στο Λονδίνο με το κόκκινο t-shirt όπως αυτές καταγράφονται στο φιλμ Rude Boy των Jack Hazan & David Mingay (δες όλο το φιλμ εδώ) και όχι μόνο, 

screenshot από το Rude Boy

Joe Strummer

Το Gerhard Richter: H σειρά πινάκων με τίτλο "October 18, 1977" του Gerhard Richter που βρίσκεται μόνιμα στο MoMA είναι εμπνευσμένη από τη νύχτα της 17ης προς 18η Οκτωβρίου του 77.

Beerdigung, Funeral (1988 , cat rais. 673)

 

Τους Cabaret Voltaire: Οι εκ Sheffield ορμώμενοι Βρετανοί ηχοπειραματιστές Cabaret Voltaire με το δικό τους Baader-Meinhof, τότε στη Factory.

A Factory Sample (January 1979)

 

Τους Amon Düül: Mετά από λίγη «έρευνα» κατάφερα να συγκροτήσω κάπως τo συσχετισμό που είχα παλαιόθεν στο μυαλό μου για τη RAF και τους Amon Düül. H κομμούνα/κοινόβιο Amon Düül (I), μετά τα μέσα του 60, μέσα στην άνοιξη του φοιτητικού κινήματος της Γερμανίας, έγινε γνωστή πέρα όλων των άλλων ως ένα εργαστήριο μουσικών αυτοσχεδιασμών, ένα χωνευτήρι των νέων καλλιτεχνικών τάσεων.  

Από τις τάξεις της πέρασαν δεκάδες καλλιτέχνες (μέλη των Amon Düül II, Yello, Faust) και μη που δημιούργησαν, ηχογράφησαν, αποτέλεσαν συζητώντας ένα think tank ή απλά φιλοξενήθηκαν στα κατειλημμένα κτίρια της.  Μερικά  από τα πιο ριζοσπαστικά άτομα της ομάδας όχι μόνο ασπάστηκαν τον εξτρεμισμό της RAF αλλά συμμετείχαν ενεργά στην πρώτη γενιά αυτής. 

Σε μια κίνηση καταδίκης της κίνησης αυτής  ένα κομμάτι της κοινότητας, καθαρά μουσικής κατεύθυνσης,  αποσχίζεται, αποκηρύσσει τη βία  και μετονομάζεται σε  Amon Düül ΙΙ. Χαρακτηριστική είναι  η αποστροφή της Renate Knaup των Faust στο ντοκυμαντέρ του BBC "The rebirth of Germany" [δες στο 7ο λεπτό του φιλμ (καλύτερα δες το όλο)] που εμβαθύνει στο κίνημα του krautrock.

Amon Duul II

και φυσικά

Τους Baader Meinhof : H μπάντα Baader-Meinhof με το φερώνυμο άλμπουμ, που δεν είναι παρά άλλο ένα προσωπικό όχημα του τρομερού Luke Haines των Auteurs και που ακούσαμε και στη σημερινή εκπομπή!

Η οποία, μιας και (ολότελα τυχαία) το ‘φερε η κουβέντα σημερινή εκπομπή οφείλω να πω (πέρα από τις ευχαριστίες μου σε όσες και όσους με συντρόφευσαν) πως πήγε για άλλη μια φορά - και το ξανατονίζω πως δεν κομπάζω - πάρα πολύ καλά. 

Τόσο οι μουσικές επιλογές, όσο και οι μικροθεματικές τριπλέτες τραγουδιών (Abbey Road, The Fall κλπ), οι κάνα δυο σπάνιες ή/και παράδοξες ηχογραφήσεις, η ιστορική αναδρομή της ημέρας, ο φόρος τιμής, μερικές ανακαλύψεις αλλά και αποκαλύψεις, συνέθεσαν άλλη μια πετυχημένη Παρασκευιάτικη συλλογή. 

Όπως πάντα βοήθησε και η καλή παρέα.

Για του λόγου το αληθές και για όσους φίλους/ες ακουσίως έχασαν το σημερινό (94ο) επεισόδιο, η συνέχεια επί των ηχείων σας: 

94th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Η απόκτησή του ως podcast σε εμ-πη-θρη επιτυγχάνεται με το πάτημα του ακόλουθου εικονιδίου. 

 υγ1.Το playlist της εκπομπής κατά το σύνηθες στο πρώτο δικό μου σχόλιο.

 Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

 υγ2. Σήμερα που βασιλεύει η εικόνα, πόσο trendy μπορεί να είναι άραγε η χρήση του λογότυπου της RAF με το αστέρι και το πυροβόλο;