lemonostiftis: RAF: το γερμανικό φθινόπωρο του '77 και η ποπ κουλτούρα (μέρος 1ο)

18 Οκτωβρίου 2013

RAF: το γερμανικό φθινόπωρο του '77 και η ποπ κουλτούρα (μέρος 1ο)

Καταμεσής του γερμανικού φθινοπώρου του 77, σαν σήμερα, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Stammhein, όχι πολλά παράδοξα για την εύρυθμη λειτουργία του σωφρονιστικού ιδρύματος γεγονότα συνέβησαν. Μόνο κάποια αλλαγή στις προγραμματισμένες βάρδιες των φυλάκων και …μερικά όπλα που κατόρθωσαν να περάσουν στα υπερφωτισμένα κελιά των πιο διάσημων συλληφθέντων/ τροπαίων της γερμανικού κράτους.

Αποτέλεσμα αυτών, οι τρεις ταυτόχρονες «αυτοκτονίες» (και ένας βαρύς τραυματισμός) των μελών της προφυλακισμένης ηγεσίας της RAF / Φράξια Κόκκινος Στρατός.

Ήτοι του Andreas Baader, της Gudrun Ensslin, του Jan-Carl Raspe και της Irmgard Möller.

Τρεις σφαίρες στο σβέρκο για τον πρώτο, μια καρέκλα πολύ μακριά από το απαγχονισμένο σώμα της δεύτερης, ένα πεντακάθαρο από δακτυλικά αποτυπώματα και αίμα πιστόλι στο κελί του τρίτου και πολλαπλές μαχαιριές στην καρδιά μαζί με τη μαρτυρία της επιζήσασας τέταρτης βρέθηκαν, αλλά δε στάθηκαν ικανά πειστήρια για να στοιχειοθετήσουν προμελετημένη κρατική ενέργεια αντί μιας δίκαιης δίκης.

"Η Βόννη κατηγορείται...", αρχείο Καθημερινής 1977

"...για τη δολοφονία στα Λευκά Κελιά", αρχείο Καθημερινής 1977

«Αν δεν έχω αφήσει σημείωμα, πάει να πει πως έχω αυτοκτονηθεί» είχε γράψει η Eslin λίγο καιρό πριν στους δικηγόρους της. Κανένα χειρόγραφο δε βρέθηκε στο κελί της.

στην κηδεία των τριών

[Η Ulrike Meinhof είχε προλάβει να "αυτοκτονήσει" – όντας κι αυτή φυλακισμένη – έναμιση περίπου χρόνο πριν, στις 9 May 1976. Η επιτροπή διερεύνησης του θανάτου της, στηριζόμενη στα επίσημα έγγραφα κατέληξε ότι η Μάινχοφ είχε πεθάνει πριν απαγχονιστεί, το πόρισμά της είναι όμως αμφισβητούμενο.]

Το επόμενο πρωί ο από 43ημέρου απηγμένος από την οργάνωση Hanns-Martin Schleyer, πρώην αξιωματικός των SS και μέλος του ναζιστικού κόματος, που αργότερα διετέλεσε Πρόεδρος του Συνδέσμου Εργοδοτών και μετέπειτα εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών, εκτελείται από μέλη αυτής. Μετά το θάνατό του τιμήθηκε από το γερμανικό κράτος, ένα ίδρυμα φέρει το όνομά του, μια υποτροφία και ένα στάδιο.

Hanns-Martin Schleyer

Η RAF / Φράξια Κόκκινος Στρατός (Rote Armee Fraktion) γνωστή και ως Ομάδα Baader- Meinhof υπήρξε η διασημότερη και πιο δραστήρια ακροαριστερή ένοπλη οργάνωση αντάρτικου πόλεων στη Δυτική Γερμανία. [«…υπήρξε ακροαριστερή οργάνωση (δηλαδή αντάρτικο πόλεων)…» γράφει η ελληνικη Βικιπαιδεία κι ακόμα γελάω].

Ιδρύθηκε το 1970 και με ανακοίνωσή της τερμάτισε τη δράση της τον Μάρτιο του 1998, όντας από το 1992 ουσιαστικά ανενεργή. Χρονικά/ιστορικά χωρίζεται σε τρείς γενιές και το σύνολο των δεκάδων πράξεων που έχει αναλάβει (εμπρησμοί, δολοφονίες, ληστείες και απαγωγές) μπορείς να το δεις εδώ.

Στις 28 Απριλίου 1977 είχε ολοκληρωθεί η πολύκροτη δίκη των ηγετών της Ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ με τους Μπάαντερ, Έσλιν και Ράσπε να κρίνονται ένοχοι για τέσσερις φόνους και 30 απόπειρες δολοφονιών. Η ποινή τους ήταν ισόβια κάθειρξη.

Τρία χρόνια πριν, είχε προγηθεί - στις 4 Δεκεμβρίου του 1974 - ο διάλογος του Andreas Baader με το γάλλο φιλόσοφο Jean-Paul Sartre στις σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της Στουτγάρδης όπου ο γάλλος φιλόσοφος ήθελε να πείσει τον Μπάαντερ, ώστε η τρομοκρατική οργάνωση να σταματήσει να δολοφονεί ανθρώπους.

Jean-Paul Sartre και Andreas Baader

Sartre: Όσον αφορά τις μάζες, η RAF έχει αναλάβει δράσεις με τις οποίες οι άνθρωποι δεν συμφωνούν.

Baader: Έχει μετρηθεί πως το 20% του πληθυσμού έχει κάποιο είδος συμπάθειας για μας.

Sartre: Το γνωρίζω. Οι στατιστικές προετοιμάστηκαν στο Αμβούργο.

Baader: Η κατάσταση στη Γερμανία προσανατολίζεται στη δράση μικρών ομάδων, τόσο νόμιμων όσο και παράνομων.

Sartre: Οι πράξεις αυτές μπορεί να δικαιολογούνταν στη Βραζιλία, αλλά όχι στη Γερμανία.

Baader: Γιατί;

Sartre: Στη Βραζιλία χρειάστηκαν ανεξάρτητες δράσεις προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση. Ήταν απαραίτητη η προπαρασκευαστική εργασία.

Baader: Και γιατί είναι διαφορετικά με εδώ;

Sartre: Διότι εδώ δεν υπάρχει ο ίδιος τύπος προλεταριάτου σε σχέση με τη Βραζιλία.

1977, στο γήπεδο του Ajax

H διείσδυση και αποδοχή της οργάνωσης στην κοινωνία (δημοσκόπηση της εποχής αναφέρει πως το ένα τέταρτο των Γερμανών κάτω των 40 δήλωνε συμπάθεια προς την οργάνωση, ενώ το ένα δέκατο ότι θα έκρυβε μέλος της από την αστυνομία) πέρα από την αδιαμφισβήτητη διάθεση ανατροπής του αλώβητου από εικοσαετίας κατεστημένου («Those in charge of the police, the schools, the government — they were the same people who'd been in charge under Nazism.» γράφει ο Stefan Aust, συγγραφέας του Der Baader Meinhof Komplex) γιγαντώθηκε με το είδος του marketing που έθρεψε (τόσο διαφορετικό ανά εποχή αλλά και τόσο ίδιο) την POP κουλτούρα.

Συνθηματολογικά σπηκάζ αλά "Bonnie and Clyde" στα ραδιόφωνα (το "Bonnie and Clyde" ήταν άλλωστε η αγαπημένη ταινία του Baader κατά δήλωσή του μαζί με τη "Μάχη του Αλγερίου"), φωτογραφίες με αφίσες του Τσε, και ένα σήμα/λογότυπο, τη δημιουργία του οποίου επιμελήθηκε επί πληρωμή ειδικός γραφίστας.