σημεία των καιρών

Μιλούσε, μιλούσε, μιλούσε. Και περπατούσε ταυτόχρονα, κουβαλώντας δυο τεράστιες τσάντες - ποιος ξέρει με τι υπάρχοντα μέσα - κι ιδροκοπώντας. Ώσπου της κόπηκε η ανάσα απ’ το περπάτημα και το μίλημα. Ευτυχώς μπροστά απ’ το προπατζίδικο της Πανόρμου, στη στάση του λεωφορείου, βρήκε ένα παγκάκι με λίγη σκιά. 

Δεν είχε κλαδέψει ο Δήμος ακόμα τις μουριές κι όπως και να το κάνεις δίναν κι αυτές μια πρέπουσα δροσιά στο χειμωνιάτικο λιοπύρι. Απαίτησε μια θέση από τους ήδη καθήμενους, βολεύτηκε αναστενάζοντας με ανακούφιση και συνέχισε να ανοίγει την ψυχή της βλαστημώντας στο νέο ακροατήριο που την κοίταζε, σαν προϊστορική εξωγήινη. Ίσιωσε στο κεφάλι της το νάιλον τσεμπέρι, χάιδεψε το υπογένειό της κι άναψε ένα αποτσίγαρο που έβγαλε από την τσέπη της φούστας της. 

Στοιχημάτιζα πως σε λίγο θα τη βοηθούσα εγώ να ανεβάσει τις τσαντάρες στο λεωφορείο, όπως και την άλλη φορά έλεγα θα παίρναμε το ίδιο κι έκανα διατάσεις στο αριστερό μου χέρι να είναι έτοιμο, με το δεξί κουβαλούσα κάτι σακούλες– το έχασα το στοίχημα τελικά. Όταν αργότερα μπήκα σπίτι βάλθηκα να ψάχνω στο μπαούλο/αρχείο να θυμηθώ από πού την ήξερα. Ήμουν σίγουρος πως την ήξερα από παλιά. 

Η γριά 'Carmen Cru', η αγαπημένη σπαζαρχίδω γιαγιά του Lelong, άργησε είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια να έρθει στην Ελλάδα ως πραγματική φιγούρα. Αλλά όχι μόνο ήρθε αλλά ως είδος δυστυχώς ευδοκίμησε, τη συνηθίσαμε σαν άλλη μια καθημερινή πραγματικότητα. Τουλάχιστον εγώ ή όπως φαντάζομαι και όποιος περπατάει συχνά τους δρόμους του κέντρου. Σημεία των καιρών.

Τις ιστορίες και τα σκίτσα του Lelong τα είχα ξεχάσει δεκαετίες τώρα. Όχι πως δεν υπήρχαν στο βάθος του μυαλού μου, αλλά να: λίγο το ότι μεγαλώνω, λίγο η έλλειψη "Παραπέντε" και "Βαβέλ" δεν ήθελε και πολύ να περάσουν στη βαθειά μνήμη. 

Τα ξαναθυμήθηκα όταν έβγαλα τις παραπάνω φωτογραφίες, κι  έψαξα στο δίκτυο παραπάνω πληροφορίες. Σύνδεση με το παρελθόν ένα πράγμα. Ο Jean-Marc Lelong λοιπόν, ο τακτικός θαμώνας του διάσημου γαλλοβελγικού περιοδικού κόμικ  Fluide Glacial, (που ίδρυσε ο φοβερός Gotlib το 1975) διαβάζω ότι πέθανε το 2004.

Εντωμεταξύ προχθές ο Δήμος κλάδεψε τις μουριές της περιοχής. Έστειλε συνεργείο ολόκληρο. 8 άντρες και μία γυναίκα.  Το οποίο συνεργείο με περισσή coiffure επαγγελματικότατα και το σύνθημα "Όλοι για ένα" , κούρεψε άψογα γουλί ένα ένα δέντρο ξεχωριστά.