η φιλική χάρη

Είχα να τον δω καιρό, δεν ξέρω τι βγάζω μάγκα μου, η δουλειά πάει περίφημα, ξεχρέωσα ότι χρωστούσα και δεν χρωστούσα, σπίτια, αμάξια, δάνεια κλπ, επεκτάθηκα σε άλλους δυο ορόφους, προσέλαβα κόσμο και πάω με τα χίλια, μου είπε πριν καλά καλά πιάσουμε την άκρη του μίτου της γνωριμίας μας από εκεί που την αφήσαμε την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε. Κι εγώ χάρηκα. Χάρηκα πολύ. Άκουγα τα νέα με εκείνη την ευχαρίστηση που νιώθει κανείς όταν κάποιος φίλος του πετυχαίνει.

Ήπιαμε τα τριτοτέταρτα ποτά μας, δίπλα μου χόρευε ο Χ με τη Β, είπαμε και λίγα παραπάνω για τις ζωές μας και τα νέα μας, κακή εργασιακή περίοδος  για μένα του λέω, αλλά δεν το βάζω κάτω. Κάποιο τραγούδι των Cramps δονεί τον πηχτό απ’ τα τσιγάρα αέρα και ‘μεις πιάνουμε το ρυθμό στα ταλαντευόμενα γόνατα και τα κεφάλια μας, απόηχος λες των χορών που ρίχναμε κάποτε, όταν κωλοβαρώντας  διασκεδάζαμε ανέμελοι τα χρόνια των τριάντα μας. 

Έχω μια δουλειά για σένα, δεν είναι για πολύ, σε χρειάζομαι όμως, μου είπε, είσαι ο άνθρωπός μου συμπλήρωσε κι εγώ σταμάτησα πρώτος το άγαρμπο  λίκνισμα για να ακούω καλύτερα. Συγκεντρώνομαι στην περιγραφή της προσφοράς και σε μια πρώτη εκτίμηση έχουμε και λέμε: αντικείμενο θαυμάσιο, μέρες οκ, ωράριο βαρύ αλλά μαζεμένο - μια χαρά -, προοπτικές βλέπουμε, μετακινήσεις δικές μου - δεν τρέχει τίποτα -, αμοιβή ….. «φίλος είσαι ρε συ, χάρη σου το ζητάω».

Τώρα κάνω ένα βιαστικό διάλειμμα από τα "γραφτά" μου για να ανεβάσω την ανάρτηση αυτή. Διορθώνω, ή μάλλον καλύτερα επιμελούμαι λογοτεχνικά (πάω για Νόμπελ) το πρώτο μου προς δημοσίευση διδακτορικό. Το οποίο για να είμαι ειλικρινής δεν είναι δικό μου, είναι της Β.  Στην φθοριοφασματοφωτομετρική  μελέτη και ανάλυση xrf μεταλλικών αρχαιοτήτων.  O ρόλος μου; Να προσθέτω τις λέξεις εκείνες, το κείμενο που λείπει και που θα κάνει τη διατριβή κατανοητή και ευανάγνωστη ακόμα και σε όσους δεν ανήκουν στο χώρο της φυσικής, της χημείας ή της αρχαιολογίας. 

Βρε λέμον δε βάζεις ένα χεράκι, είμαι σε απόγνωση και εσύ γράφεις τόσο καλά, μου τηλεφώνησε πτοημένη η Β* τις προάλλες. Πάρ’ το σα δουλειά, επ’ αμοιβή μιας και θα σου πάρει πάρα πολλές ώρες, Καλά δε ντρέπεσαι να μιλάς για λεφτά της κάνω, θα στο κλείσω! Καλά τότε σκλάβα σου για πάντα, μου λέει γελώντας.

* Με τη Β γνωριζόμαστε 26 χρόνια. Έχουμε συμπληρώσει μαζί άλμπουμ ολόκληρα φωτογραφιών και θα γέμιζα ιστολόγια και ιστολόγια αν ποτέ αποφάσιζα να διηγηθώ τα όσα μας ενώνουν ή αν δημοσίευα τις ανά τις δεκαετίες περιπέτειές μας. Η Β περνάει δύσκολη εργασιακή περίοδο σαν τους περισσότερους από μας. 

Α, και κάτι ακόμα, η Β δεν είναι φίλη μου, είναι οικογένεια.