στου ιερού βράχου τα μέρη

Άλλη μια βόλτα στην Ακρόπολη και τα πέριξ, μετά από χρόνια. Κάποτε συνήθιζα να ανεβαίνω συχνότερα. Δυο τρεις φορές το χρόνο. 

Ευκαιρία για μερικές ακόμα φωτογραφίες.

 Πολύς ο κόσμος, πολλές οι σκαλωσιές ακόμα, το συναίσθημα θέλω δε θέλω το ίδιο. Στο ταμείο αλλά και αργότερα κατά την είσοδο μας μιλάνε όλοι αγγλικά.

Τα  ολόλευκα συμπληρώματα στη θέση των απολεσθέντων, θραυσμένων μαρμάρων χτυπούν παράξενα στη ματιά μου. Αναγκαία μεν, αρνούμαι να τα συνηθίσω δε. Σα σφίγγα ποζάρει για ώρα ένας μαύρος σκύλος στα Προπύλαια..

 - Φύλακες είμαστε εμείς, νέοι, δεν ξέρουμε δυστυχώς να σας δώσουμε πληροφορίες, ελάτε αργότερα που θα είναι μια συνάδελφος που τα ξέρει, απαντά η ευγενέστατη υπάλληλος όταν τη ρωτάμε κάτι για το Ερέχθειο.

12 ευρώ το εισητήριο, πολλά μου φαίνονται αλλά μιας και ανεβήκαμε δεν κάνουμε πίσω. 

Η πόλη από ψηλά δε δείχνει στα καλύτερά της.

οι παππούδες της πόλης

 - Καλημέρα νεαρέ, μόνο ένα πακέτο φρυγανιές θα πάρεις; με ρωτάει ο ηλικιωμένος κύριος στο σουπερ μάρκετ.

 - Μάλιστα κύριε! Γιατί;

 - Διότι, άμα αγοράσεις τρία σου δίνουν ένα ακόμα δώρο, μου λέει, και να ένα χαμόγελο επιτυχίας ζωγραφισμένο στο φρεσκοξυρισμένο πρόσωπό του. Φροντίζω να του εξηγήσω πως η προσφορά αφορά τις μικρότερες συσκευασίες που περικλείονται εντός του πακέτου – το χαμόγελο του μπαφιάζει αυτομάτως – και πως πρέπει να κοιτάζει τις αναγραφόμενες τιμές ανά κιλό προϊόντος στα καρτελάκια των ραφιών, αν θέλει να ψωνίζει οικονομικότερα. Τον βλέπω  να αποθαρρύνεται, ούτε να διαβάσει τα μικρά γράμματα μπορεί – εδώ δε μπορώ εγώ με την πρωτοεμφανιζόμενη αλλά …καλπάζουσα πρεσβυωπία – αλλά ούτε και να σκύψει, οπότε τον βοηθάω εγώ να διαλέξει φρυγανιές. Αυτό ήταν.

 - Νεαρέ μου, νομίζω θα σας χρειαστώ και στα υπόλοιπα πράγματα που θέλω να αγοράσω.

Δεν τον απογοητεύω. Υποθέτοντας πως δε θα θέλει πολλά πράγματα - συνήθως οι παππούδες ψωνίζουν ελάχιστα πράγματα αλλά σε καθημερινή βάση προκειμένου να έχουν λόγο να βγαίνουν καθ’ εκάστη από το σπίτι -  και πως λογικά ψοφάει για παρέα και λίγη κουβέντα,  αποφασίζω να μην του χαλάσω χατήρι. Του διαλέγω τα πράγματι λίγα πράγματα της λίστας του πριν συνεχίσω τα δικά μου ψώνια κι όλη αυτήν την ώρα κουβεντιάζουμε ή μάλλον αυτός μου μιλάει για την ακρίβεια, τις περικοπές που έφερε στη σύνταξή του η κρίση, ή μου δίνει γαστριμαργικές συμβουλές γευσιγνωσίας στην αγορά μαγειρεμένου φαγητού από το σούπερ μάρκετ.

#

Οι παππούδες της πόλης - όσοι τουλάχιστον ψάχνονται για λίγη παρέα να σπάσουν τη μοναξιά τους - είναι συγκινητικοί.  Ξεκινούν κουβέντα από το τίποτα: - Ααα! Ώστε εσείς πατήσατε το μπουτόν της στάσης για να κατέβω, μόλις το σκέφτηκα αυτό άναψε. Θα κατεβείτε κι εσείς; Ήταν μια φορά… Μερικοί σκέφτονται δυνατά μέχρι να τσιμπήσει κάποιος και ν’ απαντήσει, άλλοι γκρινιάζουν και τσακώνονται σε ουρές υπηρεσιών, στάσεις λεωφορείων ή όπου αλλού συγχρωτιστούν με κόσμο.

Νέα άφιξη δεν τον λες, είναι χρόνια που έφεραν από το χωριό στην πόλη τούτον τον κοντό γεράκο με τις βαθιές ρυτίδες, το παχύ μουστάκι και το μπαστούνι (η συγχωρεμένη η γυναίκα του τον πρώτο καιρό του αστικού τους βίου, έπαιρνε καθημερινά σκούπα και φαράσι και γυάλιζε την αυλή της, έπειτα τα πεζοδρόμια, τα ρείθρα, ακόμα και την ίδια την άσφαλτο, μέχρι τη λευκή διαχωριστική γραμμή, αψηφώντας αμάξια, λεωφορεία και φορτηγά του δήμου που τύχαινε να περνούν εφαπτομενικά της). Ετούτος ο παππούς λοιπόν με την ευγενέστατη φυσιογνωμία  που φέρνει σε αρχετυπική εικόνα νησιώτη ψαρά (ή ίσως και κατά Βάρναλη μοιραίου) είναι αυτό που λέμε παλιοχαρακτήρας. Λιγομίλητος μόνο στις καλημέρες και στο λόγο τον καλό, τσακώνεται με τους πάντες με το κουράγιο εικοσάχρονου, γκρινιάζει εύκολα και συνεχώς - ειδικά στο λεωφορείο – και το χειρότερο: στέκεται με τις ώρες έξω από την καγκελόπορτα με το λυκόσκυλο απέναντι από το σπίτι μου. Ευχαριστιέται να το ακούει να ξελαρυγγιάζεται γαυγίζοντας, το εκνευρίζει εσκεμμένα μέχρις ότου πάρει τις ανάσες του και συνεχίσει χαμογελαστός την αργή του πορεία.

Τις προάλλες που τον είδα, είχε κοντοσταθεί στο πεζοδρόμιο κι έπαιζε κάτι σαν κρίκετ με το μπαστούνι του κι ένα νεράντζι. Σκοπός του απ’ ότι κατάλαβα να το ρίξει στο κενό μεταξύ του πεζοδρομίου και της σχάρας του υπονόμου. Έκοψα βήμα για να τον καμαρώσω, τον είδα που έστρωσε τη μπάλα, σήκωσε το μπαστούνι ψηλά και το κατέβασε με δύναμη. Τον είδα που βρήκε αέρα και τον άκουσα να καταριέται. Έπειτα χωρίς να το βάλει κάτω, στερέωσε το μπαστούνι καταγής και ξαναπροσπάθησε με το πόδι. Τράβηξε ένα άψυχο φαλτσαριστό σουτ και το νεράντζι προς απογοήτευσή του κύλησε προς το μέρος μου.  Εκμεταλλεύτηκα άμεσα την πάσα του, υπολόγισα στα γρήγορα την απόσταση και σούταρα εγώ. Αστόχησα. Ποτέ δεν ήμουν καλός στη μπάλα.

 - Δεν το βάλαμε ρε γαμώτο, του είπα πλησιάζοντάς τον

 - Δεν πειράζει, την άλλη φορά μου αποκρίθηκε και έφυγε.

#

Οι παππούδες της πόλης - όσοι τουλάχιστον ψάχνονται για λίγη παρέα - είναι συγκινητικοί. Γιατί όταν δε βρίσκουν τα ώτα τα ευήκοα το ρίχνουν στο τραγούδι. Και τραγουδούν τα δημοτικά όπως θα τα έλεγαν δίπλα στις βρυσούλες της γενέτειρας, και τα λένε και ωραία. Όπως ο κύριος της φωτογραφίας στο σταθμό του μετρό, την Κυριακή που μας πέρασε.

URGH! ο μουσικός πόλεμος

Μεταμεσονύχτια προβολή στο ασφυκτικά γεμάτο Άλφαβιλ, τέλη δεκαετίας 80, με τα αυτιά και τα μάτια και καρφωμένα στη μεγάλη οθόνη. Μπύρες, τσιγάρα, πατατάκια, όλα επιτρέπονται στην κλειστή αίθουσα του εμβληματικού κινηματογράφου της οδού Μαυρομιχάλη. Back to back προβολές με ένα εισιτήριο, χαβαλές, και κοφτερές βροντερόφωνες ατάκες στα b-movies τρόμου και κλίμα γιορτής στους μουσικούς μαραθώνιους. Και φυσικά καλή παρέα. Τέλη δεκαετίας 80 όταν το πρωτοείδα.

URGH! A music War. Το περίφημο …πολεμικό ντοκυμαντέρ του Derek Burbidge κυκλοφόρησε το 1983 και  καταγράφει έναν πόλεμο διαφορετικό. Μουσικό. Έναν πόλεμο που έλαβε χώρα από τα τέλη της δεκαετίας του 70 έως τα πρώτα χρόνια του 80 με όπλα κιθάρες, μπάσα, τύμπανα και πλήκτρα, διαμορφώνοντας τη σκηνή του new wave και του post punk κατά κύριο λόγο.  Στο URGH!  κινηματογραφούνται αποκλειστικά και μόνο οι ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων εκείνης της εποχής, τα οποία στο μεγαλύτερο τουλάχιστον ποσοστό τους  επηρέασαν γενιές και γενιές μουσικών και μουσικόφιλων.

Ρίξε άλλωστε μια ματιά στο ρόστερ του φίλμ και θα καταλάβεις: The Police, Echo & the Bunnymen, XTC, Dead Kennedys, Gary Numan, Magazine, Au Pairs, The Cramps, Pere Ubu, Devo, The Fleshtones, X, Gang of Four, The Go-Go's, 999, The Members, Alley Cats , UB40, Steel Pulse, Wall of Voodoo, Toyah,  OMD, Chelsea, Oingo Boingo, Jools Holland, Joan Jett και κάμποσοι άλλοι μεταξύ των οποίων ο ποιητής John Cooper Clarke και ο υπέροχος Klaus Nomi. 

δες το trailer

 ή καλύτερα - αν έχεις τον απαιτούμενο χρόνο - ψάξε και δες ολόκληρο το φιλμ.

Αν θυμάμαι καλά μετά το πέρας του Urgh! Πρέπει να είχαμε δει το σπαρταριστό Αόρατο Βιαστή. Ακόμα ψάχνω data για εκείνη την ταινία …τρόμου.

Χρόνια μετά αγόρασα και το δίσκο προς ανάμνηση και ακρόαση!

#

Εντωμεταξύ το σημερινό, συνονόματο – αλλά βαφτισμένο έτσι και για άλλους λόγους -  επεισόδιο της εκπομπής κύλησε καλά, ομαλά και δίχως απρόοπτα, με ένα playlist που συντάχθηκε μόλις 2-3 ώρες πριν την έναρξη του καθώς οι εγκεφαλικοί μου νευρώνες - σε έναν άλλο π΄'ολεμο αυτοί - απεργούσαν από μέρες (μ’ αυτά και μ’ αυτά τα μυαλά καίγονται σε πληροφορώ).

Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

119th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Mahavishnu Orchestra - You Know You Know
• Catalogue - Donnant D'Onan
• Serge Gainsbourg - Cargo Culte
• Beck - Paper Tiger
• Massive Attack - False Flags
• Tones On Tail - Lions
• Eels - Guest List
• The Edgar Broughton Band - Aphrodite
• Pixies - Where Is My Mind
• Ku - Rubicon
• Sparks - The Very Next Fight
• Damon Albarn feat Brian Eno - Heavy Seas Of Love
• Jeremy Steig- Howling For Judy 
• Beastie Boys - Sure Shot
• Japan - Life Without Buildings
• Life Without Buildings - New Town
• XTC - All Along The Watchtower
• Lou Reed - Tatters
• Pere Ubu - Love Song
• Poltergeist - Cathedral
• Melvins feat Jello Biafra - In Every Dreamhouse A Heartache (Roxy Music cover)
• Klaus Nomi - Total Eclipse

υγ. Κι όλο έλεγα μην το πω λάθος, μην το πω λάθος και τελικά το είπα λάθος. Αυτοεκπληρούμενη προφητεία (όρος που έμαθα πρόσφατα) θα ‘λεγες. Ένα από τα σχήματα στα οποία έχει δράσει ο Damon Albarn είναι οι The good, the bad & the Queen και φυσικά όχι The good, the bad & the Ugly που είπα εγώ. 

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

urgh, ο ήχος της δυσαρέσκειας

Επιστροφή στις πρωινές συνήθειες της Παρασκευής. Ένα Post Resurrection επεισόδιο του λεμονοστίφτη με σημείο εκκίνησης τους ήχους ενός παλιού πικάπ κι ενός ξεχαρβαλωμένου ραδιόφωνου. 

Τραγούδια που παίζουν μέσα στο κεφάλι μου κι άλλα που σιγομουρμουρίζω ο Damon Albarn, ο Joe Jackson και οι XTC, φρέσκα και παλιά ακούσματα, κυκλοφορίες όχι απαραίτητα χθεσινές από βινύλια, cd, κασσέτες, 45αρια και mp3. Κάπως έτσι να σχηματίζεται το soundtrack της τρέχουσας εβδομάδας με τραγούδια που αγαπήσαμε ή που ανακάλυψα και πρόκειται να αγαπήσουμε. “URGH !” λοιπόν, (s03e29), αυτήν την

Παρασκευή 25 Απριλίου, στις 10:00 το πρωί .  Όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/688695784509922/?ref_notif_type=like&source=1

λίγο μετά την ανάσταση

Ο επιτάφιος εξαφανισμένος και μεγάλες ομάδες ανθρώπων – μεταξύ των οποίων κι εμείς - να γυροφέρνουν άναρχα, από ‘δω και από ‘κει, προς αναζήτησή του, στους δρόμους της επαρχιακής (κωμο)πολης. Φυσάει και κάνει κρύο, η υγρασία από το λιμάνι ανυπόφορη κι ένας  τύπος με τα μισά μου χρόνια και ένα τεράστιο κοκόρι προτείνει να ρωτήσουμε το παρακείμενο όργανο που σαν άλλος εσταυρωμένος, με τα χέρια  σε έκταση, φωτίζεται από τους προβολείς δεκάδων ακινητοποιημένων πίσω του αυτοκινήτων.

Ο αστυνόμος με κατατοπίζει για την πορεία του επιτάφιου κι εγώ μεταδίσδω την πληροφορία (ο τύπος με το κοκόρι και ένας φίλος του, αυτός με ένα χτένισμα/κατασκευή σαν τούρτα στο κεφάλι, χρίζονται αυτοστιγμεί, ταγοί αυτόκλητοι της φλόγας του κεριού μου - κάθε τρεις και λίγο εμφανίζονται δίπλα μου και μου ανάβουν τη λαμπάδα), η ομάδα μας ενώνεται με εκείνη που περιμένει κάτω από μια στάση λεωφορείου, και όλοι μαζί χωρίς καμμία κατάνυξη, με την επίσημη πομπή. 

Μια από τις πρώτες εικόνες της φετινής μου Πασχαλινής ...απόδρασης. Στην οποία έλαβαν επίσης χώρα: ξεκούραση, καλοί οκτάωροι ύπνοι μετά από ξενύχτια, σχολαστική καθαριότητα εξοχικού σπιτιού (ανέλαβε η Σ, προς Θεού όχι εγώ), κάποιες μη αναμενόμενες αναποδιές, άραγμα στη σπιτική θαλπωρή, παρέλαση καλών φίλων ενίοτε με τα τέκνα αυτών, χαβαλές με τα ανήψια, βόλτα μέχρι την αγαπημένη μου παραλία στη λιακάδα, ανάγνωση βιβλίων και  κόμικς ακούγοντας τη βροχή,  ευχετήρια τηλεφωνήματα και μηνύματα προς και από φίλους και στενούς συγγενείς, νυχτερινές συζητήσεις συνοδεία αλκοόλ, ουκ ολίγα μαγειρέματα (η κρεατόσουπα που έχω μαγειρέψει για το βράδυ του Σαββάτου αν και δεν έχει πράσο, έχει την υφή πρασόρυζου χωρίς ίχνος νερού. Οι γαρίδες με τα κολοκυθάκια της προηγούμενης κατοχυρώνονται σαν επίσημο φαγητό του αυτοσχέδιου τσελεμεντέ μου,  το κατσικάκι με πατάτες και μέλι, θυμάρι κ μουστάρδα  υπέροχο) και άπειρο φαγητό. Όλα υπό τη συνοδεία μουσικής.

Έβγαλα και μια φωτογραφία - θαύμα - ακούσιας ζωγραφικής αγνώστου πτηνού στην καγκελόπορτα της αυλής του σπιτιού.

Μεταχρονολογημένες ευχές για Χρόνια μας Πολλά.

λίγο πριν τη Σταύρωση

Τον άρπαξαν, του φόρτωσαν το σταυρό, τον έφτυναν, τον έδερναν, τον κλοτσούσαν κατά το Γολγοθά· κι αυτός τρέκλιζε, βαρύς ο σταυρός, κοίταζε γύρω του , μπας και ξεκρίνει κανένα Μαθητή, να του γνέψει, να τον πονέσει· κοίταζε, κοίταζε, κανένας· αναστέναξε: 

- Βλογημένος ο θάνατος, μουρμούρισε· δόξα σοι ο Θεός!

Ν. Καζαντζάκης, Ο Τελευταίος Πειρασμός 

Τα γεγονότα λίγο πριν την κορύφωση του δράματος - που κατ’ εμέ είναι η Σταύρωση -, κι ιδιαιτέρως όταν η κάμερα καταγράφει το μοναχικό ανήφορο στο λόφο του Γολγοθά, τότε που η Ανάσταση της επομένης δεν είναι παρά μια πιθανότητα στο εκατομμύριο, είναι εκείνα τα οποία παιδιόθεν με συγκινούν. 

Παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα, εκτός από εκείνη τη φορά που μεθυσμένος με πήρε ο ύπνος νωρίτερα, προβάλλοντας και παραβάλλοντας τα ιερά ασήκωτα βάρη με εκείνα που κουβαλάει μόνος του, ο κάθε από μας, στους ώμους του. 

Και συνειδητοποιώ πως αυτό μου συνέβη τόσο κατά την ανάγνωση του Τελευταίου Πειρασμού του Καζαντζάκη όσο και κατά την παρακολούθηση των κινηματογραφημένων για τηλεόραση ή κινηματογράφο Πάθών. 

Είτε πρόκειται για την απόδοση τους από τον Pier Paolo Pasolini στα "Il vangelo secondo Matteo" ( τα "Κατά Ματθαίον Πάθη")

ή τo εποχιακό all time classic "Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ" του Franco Zeffirelli

είτε των ξεκαρδιστικών Monty Python στο "Life Of Brian"

και του Martin Scorsese στο "The Last Temptation of Christ"

 ...ωστόσο οι Μαθητές είχαν τρυπώσει στην ταβέρνα του Σίμωνα του Κυρηναίου και περίμεναν να τελέψει ο σταυρωμός, να πέσει η νύχτα να μην τους δει κανένας, και να φύγουν. Κουκουβισμένοι πίσω από τα βαρέλια, είχαν στήσει το αυτί τους έξω στο δρόμο κι αφουγκράζονταν το πλήθος που περνούσε χαρούμενο· έτρεχαν όλοι, άντρες γυναίκες, κατά το Γολγοθά, είχαν πασκάσει καλά, έφαγαν κρέας μπόλικο, ήπιαν κρασί μπόλικο, και τώρα με το σταυρωμό θα περνούσε η ώρα τους, κι έτρεχαν.

Ν. Καζαντζάκης, Ο Τελευταίος Πειρασμός 

#

 - Ρε πατέρα άμα βγεις έξω, πάρε μου κι ένα πακέτο τσιγάρα γιατί εγώ δεν προλαβαίνω, έχω διάβασμα. έλεγα εν καιρώ πανελληνίων στον πατέρα μου. Τόνοι βιβλίων, φυσικές, μαθηματικά και χημείες σχημάτιζαν ένα βουνό πάνω στο γραφείο μου κι ακριβώς από κάτω τους κρυμμένος, να τον διαβάζω στα μουλωχτά,  ο Τελευταίος Πειρασμός. Εκεί που άλλος έφηβος θα 'κρυβε και θα σπούδαζε εκδόσεις γνήσιων πειρασμών, εγώ φυλλομετρούσα Καζαντζάκη.

#

Στο χθεσινό, Μεγαλοβδομαδιάτικο, επεισόδιο της εκπομπής, “Judas (The book of blasphemous rumours & psalms)", σε μια εξανθρωπισμένη μεταγραφή των Αγίων βιβλίων, ρίξαμε μια διαφορετική ματιά στα ιερά Πάθη και ευχαριστώ όσες και όσους μου κράτησαν παρέα.

Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

118th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Gorky's Zygotic Mynci  - Cursed, Coined And Crucified
• St. Thomas - Take A Dance With Me
• Luke Haines - Christ
• Tones On Tail - Real life
• Bee Gees - Every Christian Lion Hearted Man Will Show You
• Tricky - Passion of the Christ
• John Coltrane - Psalm
• The Dead Brothers - Trust In Me
• Two Wounded Birds - The Last Supper
• Current 93 -  Larkspur And Lazarus
• Martha Wainwright - Four Black Sheep
• Philip Glass - Escape
• Johann Sebastian Bach - St. Matthew Passion Erbarme Dich Mein Gott
• Johnny Thunders-  It Ain't Me Babe 
• The Nits - House of Jacob
• Neville Brothers - Sons And Daughters (Reprise)
• Soulsavers - Presence of God
• Mogwai - Simon Ferocious
• The Chameleons - Everyday I'm Crucified
• Joker's Daughter - The Bull Bites Back
• Ben Watt - Nathaniel
• The Blues Project - I Can't Keep From Crying
• Andrew Oldham Orchestra - Play with fire
• Television Personalities - Pablo Picasso
• Depeche Mode - Blasphemous Rumours 
• The Wake - judas
• Hannah Peel - Electricity
• Metro Deacay - Κεμήλια
• The Teardrop Explodes - Christ Versus Warhol
• Nick Cave & The Bad Seeds -The Mercy Seat (Video Mix)
• Patti Smith - Easter
• Monty Python - Always Look on the Bright Side of Life

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλές γιορτές σε όλους.

το κατά Ιούδα επεισόδιο

Οι δίσκοι της Κυριακής δεν είναι οι μόνοι που έδωσαν τον εναρκτήριο τόνο (άλλωστε δεν πρόλαβα να τους ακούσω όλους) στο αυριανό Μεγαλοβδομαδιάτικο επεισόδιο του λεμονοστίφτη. Είναι τόσο οι συνειρμοί των ημερών που διανύουμε όσο και οι φίλοι που χαρίζουν φρέσκα και παλιά ακούσματα και προτείνουν κυκλοφορίες, όχι απαραίτητα χθεσινές. 

Όπως πάντα λοιπόν, cd, κασσέτες, 45αρια και mp3, σχηματίζουν τραγούδι το τραγούδι το soundtrack της τρέχουσας εβδομάδας. Υπό τους ήχους St. John Coltrane, του Bach, και των Tones On Tail. Ένα ακόμα επεισόδιο με τραγούδια που αγαπήσαμε ή που ανακάλυψαμε και πρόκειται να αγαπήσουμε. 

“Judas (The book of blasphemous rumours & psalms)" λοιπόν. Παραδόξως και μόνο για αυτήν την εβδομάδα θα είμαστε μαζί αύριο, 

Τετάρτη 16 Απριλίου, στις 10:00 το πρωί και όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/808990089130728/?ref_notif_type=like&source=1

ένα από τα πρώτα άκυρα

Ετοιμαζόμουν πυρετωδώς για το πρώτο μου, "επίσημο" ντιτζεϊλίκι, οι κασέτες μαζεμένες σε ένα κουτί παπουτσιών, γυρισμένες και σταματημένες στα σωστά τραγούδια, όλες οι μουσικές μου γνώσεις να παίζουν ασταμάτητα σε εναλλακτικές ροές στο μυαλό μου και τα ρούχα που θα φορούσα στο πάρτυ της ξαδέλφης μου, σιδερωμένα πάνω στο κρεβάτι μου, να με περιμένουν να βγω αστράφτοντας από το ντους, Όλα αυτά το απόγευμα κάποιου Σαββάτου τη χρονιά που εγώ πήγαινα πέμπτη Δημοτικού.

Περήφανος που εγκαταλείπω την παραμόρφωση του φορητού ραδιοκασετόφωνου και θα παίξω πρώτη φορά σε κανονικά ηχεία,  προθερμαίνομαι πίσω από το τραπεζάκι με το στερεοφωνικό του ναυτικού θείου - το ΑΚΑΪ και τα μάτια σου μου φωνάζει κάθε τρεις και λίγο -  στην άκρη του σαλονιού. Ταυτόχρονα ξαναγεμίζω το πιάτο μου με τυροπιτάκια, λουκανικοπιτάκια και κεφτέδες ενώ προετοιμάζω τα παρθενικά μου βήματα  στην ηθελημένη απομόνωση και τη μοναξιά του δισκοθέτη.

Τελευταία επιθεώρηση: Rafaella Carra, Kiss, Abba, Pink Floyd, A ba ni bi, Dschinghis Khan, οι Χρυσές επιτυχίες του 60 - ο δίσκος που διαφημίζεται στην tv - με A casa d’ Irene και τα συναφή. Όλα εδώ. 

Τα μπαλόνια διάσπαρτα, ο μπουφές ξέχειλος από φαγώσιμα και τα πορτάκια από τα δύο σε ένα decks του στερεοφωνικού χάσκουν ήδη ανοιχτά. Οι καλεσμένοι αργούν και το …πρόγραμμα μονόπαντα και άχαρα ξεκινά.

Κάμποση ώρα (ώρες) αργότερα, όταν πια όλοι είχαν πειστεί πως το 98% των καλεσμένων δε  θα τιμούσε με την παρουσία του την εκδήλωση, και το πάρτυ, χωρίς να προλάβει να ξεκινήσει, έβαινε ολοταχώς προς ένα ατυχέστατο τέλος, οι λιγοστοί παρευρισκόμενοι συγκινημένοι από τα δάκρυα της διοργανώτριας, φόρεσαν τα παλτά τους και αποχώρησαν.

Λίγο αργότερα μάζεψα τις κασέτες μου κι εγώ, πήρα και δυο αλουμινένια ταψάκια με χειροποίητη πίτσα της θείας και γύρισα σπίτι.

Νομίζω αυτή πρέπει να είναι μια από τις πρώτες στιγμές – και σίγουρα όχι η τελευταία - που θεμελίωσε τη συζήτηση για την εισβολή του Άκυρου, αυτοπροσώπως, στη ζωή και τις συνέπειές της. Από την επόμενη μέρα της συνέντευξης για τη δουλειά που δεν πήρες και το τρυφερό ραντεβού στο οποίο ήσουν ο μόνος που πήγε, μέχρι το προγραμμματισμένο από μήνες ταξίδι που αναβλήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών και την χαμένη μέσα σε φωνές του σπιτιού σου θαλπωρή έπειτα από μια μέρα δουλειάς.

υγ. Θα ‘χε περάσει μια ντουζίνα χρόνια από το  παραπάνω συμβάν, όταν καθώς ολοκλήρωνα τη διήγησή του, εν μέσω μπυρών, στην νεοσύστατη τότε και πολυπληθή παρέα μας, ένα «Άντε γαμήσου μαλάκα» με χτύπησε κατάμουτρα. Ο ρίπτης της φράσης σηκώθηκε και αποχώρησε απ’ το τραπέζι εκνευρισμένος. Ποιος ξέρει τι βιώματα και τι χορδές του είχα, εν αγνοία μου, ταλαντώσει.

ο ήλιος

Με το οινόπνευμα να τον νανουρίζει γλυκά-γλυκά στις φλέβες και τον ήχο του κύματος να καταλύει και την τελευταία του αντίσταση, κλείνει τα μάτια του, ξεκουμπώνει το πουκάμισό του και αφήνει τις ακτίνες του ήλιου να του χτυπούν ηδονικά το κορμί. Αγγίζεται ερεθισμένος, φαντασιώνοντας ποιος ξέρει τι, την στιγμή που δε δείχνει να αντιλαμβάνεται τα περιπαικτικά κοιτάγματα, τα γελάκια και τα σχόλια του πλήθους που περιμένει στην παρακείμενη στάση.  

Στο κύμα των αυτοκινήτων που έπεται βλέπω το λεωφορείο μου να πλησιάζει , πατάω 2-3 κλικ και ματαίως βήχω δυνατά καθώς περνώ από δίπλα του-  μπας και τον προφυλάξω ξυπνώντας τον -, λίγο πριν επιβιβαστώ. 

Αυτά εχθές. Σήμερα, κόντρα σε κάθε δυσοίωνη πρόβλεψη, η εκπομπή ολοκληρώθηκε επιτυχώς σε πανηγυρικό κλίμα αστικής μελαγχολίας, όχι μακρύτερα από 400 μέτρα από το σημείο της χθεσινής έκρηξης και λίγο μόνο πριν την άφιξη καγκελαρίου εκ Γερμανίας.

Ευχαριστώ ξανά τόσο για την παρουσία τους όσο και για το feedback όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί στο "the moon is in the gutter". Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

117th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Apollo Sunshine - Happiness
• Of the Wand and the Moon - Watch The Skyline Catch Fire
• Nino Rota - The Waltz (The Godfather)
• Teho Teardo & Blixa Bargeld - A Quiet Life
• Joe Pass - A Time For Us
• Exuma - A Place Called Earth
• Isobel Campbell - Thursday s Child
• Nick Cave & the Bad Seeds - The Moon Is In The Gutter
• The Go Betweens - The Clarke Sisters
• The Nits - Oom Pah Pah
• Evelyn Evelyn - Evelyn Evelyn
• Madness - Le Grand Pantalon (Baggy Trousers)
• Baxter Dury - The Sun
• Patrik Fitzgerald - Set We Free
• Mulatu Astatke & The Heliocentrics - Esketa Dance
• John Cale - Ghost Story 
• Giant Sand - Glum
• Anna Calvi - Sing to Me
• Timber Timbre - Run from Me
• Graham Bond - Waltz For The Pig
• Jonathan Wilson - Lovestrong
• Baxter Dury - The Sun
• Pearl Jam - Master Slave
• Robert Plant - Darkness, Darkness
• Jefferson Airplane - Never Argue With A German If You're Tired 
• Αέρα Πατέρα - Οι Μπύρες
• The Boomtown Rats - I Don't Like Mondays

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

με το βλέμμα χαμηλά να βλέπεις το φεγγάρι

Σημείο εκκίνησης για το επόμενο επεισόδιο του λεμονοστίφτη, ξανά μια Κυριακή. Φρέσκα και παλιά ακούσματα, κυκλοφορίες - όχι απαραίτητα χθεσινές - από ξεσκονισμένα βινύλια, cd, κασσέτες, 45αρια και mp3, σχηματίζουν σιγά-σιγά το soundtrack της τρέχουσας εβδομάδας. Ξεπερνώντας βομβιστικές επιθέσεις, αφίξεις καγκελαρίων, χιονοστιβάδες και λοιπές ασύμμετρες απειλές και υπό τους ήχους της Isobel, του Rota, και των Pearl Jam το νέο επεισόδιο της εκπομπής προετοιμάζεται πυρετωδως με με τραγούδια που αγαπάμε ή που πρόκειται να αγαπήσουμε. 

“The moon is in the gutter” λοιπόν, (s03e27),  

αύριο, Παρασκευή 11 Απριλίου, στις 10:00 το πρωί (καλώς εχόντων των πραγμάτων).  Όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/552652031514711/?ref_notif_type=plan_user_joined&source=1