όσο να 'ναι

- Να σε ρωτήσω κάτι χωρίς παρεξήγηση λέω στην υπάλληλο του καταστήματος οπτικών λίγο πριν παραγγείλω γυαλιά οράσεως. Στο προηγούμενο κατάστημα που ρώτησα για αλλαγή στους 2 φακούς των γυαλιών ηλίου, μου τους κοστολόγησαν στα 30 ευρώ, τι λιγότερο θα έχουν από τους δικούς σας ολόιδιους φακούς για τους οποίους μου ζητάτε 70;

 - Καλά να σας τα φτιάξουμε και μείς με 30 με αποστομώνει η υπάλληλος αφού πρώτα μεταφέρει την απορία μου τον ιδιοκτήτη του καταστήματος

.

Στην κινητή τηλεφωνία τα 24,50 ευρώ του μηνιαίου παγίου μου γίνονται αυτομάτως 15 με δύο μόνο τηλεφωνήματα σε αυστηρό ύφος και όχι ιδιαίτερη γκρίνια στην εξυπηρέτηση πελατών της υπηρεσίας. Το ίδιο συμβαίνει και στη σύνδεση την οικιακή. Σταθερό και ίντερνετ κατέβηκαν από 29 στα 18 ευρώ με τα κατάλληλα επιχειρήματα στο αντίστοιχο τμήμα: 

 - Θα ήθελα να ενταχθώ στο πρόγραμμα της εταιρίας σας που παρέχει ακριβώς τα ίδια προνόμια με αυτά που έχω ήδη εγώ και κοστίζει 17 ευρώ αντί για τα 29 που πληρώνω εγώ πάλι σε εσάς, λέω στην υπάλληλο του παρόχου της σταθερής τηλεφωνίας μου.

 - Α, λυπάμαι δε γίνεται, μου απαντά εκείνη με αυτοπεποίθηση, είστε παλιός πελάτης εσείς! Μπορώ να σας το κάνω 25.

 - Καλά θα το σκεφτώ, λέω εγώ.

 - Με 23 είσαστε εντάξει;

 - Όχι απαντώ ξανά.

 - Με 20; μου αντιπροτείνει λίγο αργότερα που μου ξανατηλεφωνεί εκείνη.

 - Ούτε.

 - Καλά τότε επειδή είστε καλός μας πελάτης θα σας το κάνουμε 17,5 και θα σας δώσουμε επιπλέον δύο ώρες σε κινητά και δύο σε εξωτερικό.

Συμφωνήσαμε τελικά.

Ίδιοι με τους γύφτους στο παζάρι που άμα (θεωρητικά) τους δώσεις το 20αρι που σου ζητάνε για μια Rafaella Carra σιγουρεύονται αυτομάτως πως τους έχεις και υποχρέωση από πάνω που σου πούλησαν το κελεπούρι το καλό. Το ίδιο πιστεύουν όμως κι όταν σου πουλήσουν τελικά τον ίδιο ακριβώς δίσκο για 50 λεπτά.  

Στο κατάστημα με τα αθλητικά είδη τα παπούτσια με τις 3 παράλληλες γραμμές στο πλάι κοστίζουν 90ευρώ.

 - Πολύ ακριβά εξομολογούμαι στον πωλητή.

 - Χμμμ, μου απαντά αυτός. Αυτά με τις μαύρες ρίγες μπορώ να σας τα δώσω 60, σε εκείνα με τις λευκές δε μπορώ να κάνω κάτι.

Πραγματικά θα ήθελα να ξέρω με ποια νοητική διεργασία στο μυαλό των εμπόρων προκύπτει αυτή η υπεραξία στην κοστολόγηση. Όσο να ναι, σου ζητάνε. Πλέω στη βεβαιότητα πως κανένας αλγόριθμος δεν κρύβεται πίσω από την διαμόρφωση της αρχικής τιμής πώλησης ενός προϊόντος. Κανένα ίχνος λογιστικής κοστολόγησης και ουδείς νόμος αγοράς και ζήτησης δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν.

Αναρωτιέμαι αν κάθε ερώτηση του στυλ «Πόσο κοστίζει το τάδε προϊόν;» οι κάθε λογής έμποροι την αποκρυπτογραφούν στο μυαλό τους διαφορετικά και απαντούν σε μια άλλη. Ρωτάς για παράδειγμα εσύ «Πόσο κάνουν οι φακοί;» και αυτοί ακούν «Πόσο χρονών είναι η γιαγιά σου;» πριν σου απαντήσουν  «70» ή «Πότε έκανες εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας;» και σου ορκίζονται πως αυτό τους συνέβη στα  «32». Μπορεί πάλι να ανοίγουν απλά τα χείλη και να εκστομίζουν τυχαία νούμερα αξιώνοντας από το πορτοφόλι σου ότι τους κατέβει. Κι όπου κάτσει.

Κι αν  παλαιότερα, ποτισμένος τη ντροπή του και καλά βλαχοευρωπαίου καταναλωτή δε δημιουργούσα θέμα σε κανέναν πωλητή πληρώνοντας άμεσα και σε ρευστό το ζητούμενο ποσό τώρα δε διστάζω να πυροδοτηθώ. 

Υστερόγραφο. Τελικά άλλαξα γυαλιά οράσεως μετά από 12 χρόνια. Αφού δοκίμασα γύρω στους 45 κοκκάλινους σκελετούς εκ των οποίων οι περισσότερο μου έδιναν εξαίρετο τύπο και cool, αγόρασα ξανά μεταλλικό.  Τρεις στους τρεις φίλους που με έχουν δει στις 2 μέρες κυκλοφορίας τους δεν κατάλαβαν καμμία αλλαγή. Εγώ όμως τους βλέπω καλύτερα. 

Sometimes, when I look deep in your eyes,

I swear I can see your soul