μια Χαρά

- Δε θέλουμε να την ξαναδούμε ούτε ζωγραφιστή να της πεις, μήνυσαν στη φίλη που πήγε να μαζέψει τα πράγματά της τ’ αφεντικά από το σπίτι που παραδούλευε εσώκλειστη...

Σε κάποιαν έξοδο, μιαν Κυριακή τον γνώρισε κι αμέσως τον ερωτεύτηκε η Χαρά. Δυο βδομάδες έχουν περάσει. Και τώρα μέσα στο ξένο σπίτι σφουγγαρίζει κι ανατριχιάζει τον καημό που δε θα δει τον καλό της μέχρι το επόμενο ρεπό.  

Κάθε μέρα που ξημερώνει, πως και πως τα μεσάνυχτα περιμένει η Χαρά. Που θα χτυπήσει το κινητό της. Να ακούει τον άνθρωπό της να την καληνυχτίζει πριν την πάρει ο ύπνος.

Της πήρε ο έρως τα μυαλά για τα καλά της Χαράς, μπουκιά δεν κατεβαίνει κι η δουλειά της φαίνεται βαρύτερη τώρα. Άσε που αφαιρέθηκε και ξέχασε σε λίγες μέρες να μιλάει τη νέα της γλώσσα. Αβάσταχτη η  ευτυχία.

Έμπλεξε στα δίχτυα του έρωτα η Χαρά. Κι όταν το αμόρε δεν τηλεφώνησε για μια βδομάδα έκοψε τη φλέβα της η Χαρά. Μέσα στο ξένο σπίτι. 

Ποτάμι το αίμα.

Πίσω στην πατρίδα ο γιος της είναι ακόμα στη φυλακή. Τους δικηγόρους τους πληρώνει η Χαρά με το μήνα. Ενάμιση μήνα στο νοσοκομείο δεν τους έχει στείλει φράγκο. 

...έχω πάνω απο χρόνο να μάθω νέα της.