στο ΤΕΒΕ της γειτονιάς μου

Government Bureau -- George Tooker (1956)

Στο ΤΕΒΕ της γειτονιάς μου, τίποτα δε δουλεύει σωστά. Ποτέ δεν είναι περισσότεροι από τους μισούς υπαλλήλους στη θέση τους και η κάθε διαδικασία σέρνεται από γραφείο σε γραφείο, γλιστράει από την ξυνισμένη μούρη του ενός στου ακριβώς απέναντι, σκαλώνει στις εσωτερικές τηλεφωνικές γραμμές ή χρονοτριβεί μεταξύ ενός διαλείμματος για τυρόπιτα κι ενός για κατούρημα. Τα πράγματα ήταν ανέκαθεν έτσι αλλά έχω την εντύπωση πως η κατάσταση επιδεινώθηκε ιδιαίτερα από την ώρα που απολύθηκαν οι ένα-δυο συμβασιούχοι της υπηρεσίας. 

Η εναπομένουσα πλειοψηφία των μόνιμων εργαζόμενων συχνά πυκνά τσακώνεται μεταξύ της -  και παρουσία κοινού -  για τις άδειες, για το ποιος και αν θα σηκώσει το τηλέφωνο, για τη φωτοτυπία που δε βγήκε καλά, για τους ατακτοποίητους φακέλους ή για το ποιος σήκωσε τα μάτια τελευταίος από οθόνες και χαρτιά προκειμένου να μη σε εξυπηρετήσει αυτός. Γίνεται όμως, η ίδια αυτή ομάδα ανθρώπων μια γροθιά στην περίπτωση που κάποιος (μη) εξυπηρετούμενος πολίτης απαιτήσει – με ήρεμο ή φασαριόζικο τρόπο, δεν παίζει ρόλο, – να βρει το δίκιο του και να αποτελειώσει στην ώρα του τη δουλειά του. 

 - Άνθρωπος είναι κι αυτή, θα της πάρετε το κεφάλι επειδή ξέχασε η χριστιανή να σας ενημερώσει την προηγούμενη φορά πως έπρεπε να μας προσκομίσετε και αυτό το έγγραφο;

Παρά την όποια αηδία που γαντζωμένη από το γιακά, τη γραβάτα ή το κολιέ σου θα προσπαθεί να σε πνίξει ο τρόπος για να κάνεις τη δουλειά σου και να τελειώνεις μια ώρα αρχύτερα είναι ένας: πρέπει να πας με τα νερά και την εκάστοτε διάθεση του υπαλλήλου που σε εξυπηρετεί, να εγκρίνεις και να γελάς αν όχι να ξεκαρδίζεσαι με το έξυπνο χιούμορ του και τα’ αστεία του, να κατανοείς βουβά ή να συμπονάς με σφιγμένα χείλια τον πόνο που κουβάλησε ο άλλος από το σπίτι ή να είσαι υποστηρικτικός στα ψυχολογικά προβλήματα εκείνης που μπήζει τα κλάματα φωνάζοντας 

- Γιατί σε μένα Θεέ μου!

κάθε που μαζεύεται παραπάνω από ένας ασφαλισμένος μπροστά από τη θυρίδα της, και που άνετα θα έσπαζα στο ξύλο.

Μου το επιβεβαίωσε κι ένας φίλος τις προάλλες, μάγειρας στο επάγγελμα αυτός που τραβάει τα χειρότερα καθώς οφείλει έπειτα απ’ όλα αυτά να επιβεβαιώσει τη συνταγή κάθε γυναίκας υπαλλήλου και να τους παρέχει και μυστικά tips για την καλύτερη επιτυχία του φαγητού.

Ιούλιος μήνας στην Αθήνα, καύσωνας, εγώ είμαι στο ΤΕΒΕ και οι περισσότεροι εργαζόμενοι λείπουν σε άδεια. Η «Γιατί σε μένα Θεέ μου!» υπάλληλος αδυνατεί λόγω ΑΓΝΟΙΑΣ του οτιδήποτε να εξυπηρετήσει τον οποιονδήποτε από τους 4-5 πολίτες που θα 'θελαν να εξυπηρετηθούν, κλαψουρίζει και τους παραπέμπει αγανακτισμένη έναν-έναν, όλους στην προϊσταμένη του τμήματος.

Οι παραπεμπόμενοι σχηματίζουν σιχτιρίζοντας την τύχη τους μια ουρά μπροστά από το άδειο έδρανο που φέρει το ταμπελάκι «προϊσταμενος» και περιμένουν. Λίγο αργότερα η «Γιατί σε μένα Θεέ μου!» υπάλληλος σηκώνεται από τη θέση της, σκουπίζει τα μάτια της και κάθεται πίσω από το εν λόγω έδρανο:

- Α, ξέχασα, σήμερα αναπληρώνω εγώ την προισταμένη που λείπει σε άδεια. Τι θα θέλατε παρακαλώ; λέει, κι αφού ξανακούει τα αιτήματα όλων συμπληρώνει, Δε γίνεται αυτό σήμερα, ελάτε ξανά σε μία εβδομάδα.

Στο ΤΕΒΕ της γειτονιάς μου τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουνε. Θα παραμείνει μια δημόσια υπηρεσία (όπως και αρκετές άλλες) που θα λειτουργεί σαν ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Σαν μαγαζάκι κάποιων που τρέχει με τους κανόνες που εκείνοι ορίζουν. 

- Μπορεί το site μας κύριε να μην το αναφέρει σαν προαπαιτούμενο για αυτό που θέλετε να κάνετε αλλά ΕΜΕΙΣ το θέλουμε…

θα συνεχίσει να αντηχεί. Ο ασφαλιστικός μου φάκελος θα εξακολουθήσει να παραμένει εκτός ηλεκτρονικού συστήματος, η κυρία στο πρωτόκολλο θα συνεχίσει να φέρνει τη σακούλα με τις μπάμιες για καθάρισμα (γεγονός) και πάντα θα ρωτάει το φίλο μου αν τις μαγειρεύει με σωστό τρόπο. 

Για να μην είμαι άδικος όμως. Στο ΤΕΒΕ της γειτονιάς μου, εργάζεται ένας υπάλληλος που ενώ φαινομενικά δε διαφέρει σε τίποτα από τους συναδέλφους του ξέρει σχεδόν όλη τη δουλειά. Και την κάνει συνήθως ολομόναχος: Θα σου βρει νόμους και διατάξεις, θα σου υπολογίσει τα πρόστιμα, θα τηλεφωνήσει στα κεντρικά για ό,τι θέμα δεν ξέρει και θα σε ενημερώσει. Άσε που θα θυμηθεί το ονοματεπώνυμο και την περίπτωσή σου όσοι μήνες κι αν περάσουν από την τελευταία φορά που σε είδε. 

Δεμένος μαζί του με το σύνδρομο της Στοκχόλμης το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να υπομείνεις το ιδιαίτερό του χιούμορ. Δευτέρα πρωί θα βρεθώ αντιμέτωπός του.