το τέλος των μπλογκς και τα πέμπτα γενέθλια

Το τέλος των μπλογκς έχει σημάνει από καιρό. Καθυστερημένη διαπίστωση θα μου πεις, ιδιαίτερα αν αναλογιστείς πως το άλλοτε ανθηρό ιστολογικά δικτυακό τοπίο, εγώ ούτε που το πρόλαβα (δε μιλάω ως αναγνώστης) στην πρώτη ακμή του. Μάλλον ντροπαλός, πιθανώς τεχνοφοβικός και σίγουρα εργαζόμενος σκληρών ωραρίων ανέβαλα συνεχώς επί τετραετίας την επίσημη έκθεσή μου. 

Από το 2006, (τότε που έπρεπε να αντιγράφεις σεντόνια χαρακτήρων σε κώδικα html για κάθε στοιχείο στη σελίδα σου),που χρονολογείται η πρώτη μου μπλογκο-προσπάθεια,  η οποία έφερε τον τίτλο «Ο Χρονοντουλάπας» (τα τότε κυβικά μου γαρ, μαζί και οι αναμνήσεις μου) έφτασε η 14η Ιανουαρίου του 2010 για να πατήσω ως lemonostiftis πια το πλήκτρο της δημοσίευσης για την πρώτη πρώτη και αποκαλυπτικότατη ανάρτηση.

Μπήκα στο χορό του ιστολογείν δηλαδή, λίγο πριν αυτός εισέλθει στην Ιουράσια περίοδο του. Εκεί που πολλά από τα μεγάλα μπλογκς (σε ποιότητα, επισκεψιμότητα κλπ) είτε απορροφούνταν από μεγαλύτερα ειδησεογραφικά ή ποικίλης ύλης site σαν ένθετες περιοδικές στήλες γνώμης, είτε κατέβαζαν ρολά. 

Η έλλειψη διαθέσιμου χρόνου ή έμπνευσης των δημιουργών τους, κάποιες φορές η ακυρωμένη ματαιοδοξία όποτε η υψηλή αναγνωσιμότητα γινόταν αυτοσκοπός, κάποια πικρόχολα σχόλια αναγνωστών, η αποκάλυψη της ταυτότητας των μπλόγκερς ή ακόμη και ο φυσικός θάνατος ήταν νομίζω οι κύριοι λόγοι που κάμποσα ιστολόγια έκλεισαν τους κύκλους τους νωρίτερα απ’ ότι θα περίμεναν οι αναγνώστες τους. 

Παρόλα αυτά δεν ήταν λίγα εκείνα τα μικρά ιστολόγια που στάθηκαν ζωντανά και συνέχισαν την πορεία τους παρότι τα σάρωνε κι αυτά ένα πρώτο κύμα βαρεμάρας. Οι πληκτρολογήσεις εκ βαθέων εξομολογήσεων, ξεχωριστών ημερολογίων, προσωπικών προτιμήσεων κάθε μουσικού, πολιτικού, ερωτικού και κινηματογραφικού ή λογοτεχνικού γούστου συνέχισαν να διαμορφώνουν μια κοινότητα καλοκρυμμένων άγνωστων, ενίοτε ομοϊδεατών και πιθανών μελλοντικών φίλων που επέμειναν να κυκλοφορούν τα ηλεκτρονικά τους φανζίν παράλληλα (και όχι κόντρα) στα λουστραρισμένα ηλεκτρονικά πολυπεριοδικά. 

(Αν κι από αυτούς δεν είναι λίγοι αυτοί που είτε συνέχισαν ανόρεκτα είτε τα παράτησαν ελάχιστα αργότερα κι άφησαν για ίδιους λόγους τα ψηφιακά τους τέκνα να περιφέρονται περασμένα μεγαλεία στο διαδικτυακό χάος.) Με έναν γρήγορο υπολογισμό νομίζω πως δυστυχώς από εκείνη την περίοδο μονάχα τα 4 στα 10 συνεχίζουν ενεργά. 

Και λέω δυστυχώς καθώς πραγματικά αδυνατώ να συνηθίσω εκείνο το φίλτρο από το οποίο περνάει οποιοδήποτε κείμενο/εικόνα/βίντεο/είδηση ώστε να παρουσιαστεί τελικά - όσο στυλάτα πρωτοποριακό κι αν φαίνεται -  με την ίδια trendy ομογενοποιημένη αισθητική. 

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ σε ένα μουσικό ανάλογο να υπήρχαν για παράδειγμα μόνο οι U2, οι Arctic Monkeys, ο Beck και οι Rolling Stones! Θα έπηζα. Για μένα η ανάγκη των μικρότερου (όχι φυσικά σε ποιότητα) βεληνεκούς δικτυακές καταθέσεις είναι επιβεβλημένη. Στο κυνήγι του ανεξάρτητου, του diy, της έκπληξης, του ταλέντου ή του αριστουργηματικού one hit wonder δηλώνω αμετανόητος για να συνεχίσω στην μουσικόφιλη αργκό.

Εγώ είμαι από αυτούς που συνεχίζουν. 

5 χρόνια πίσω από τον λεμονοστίφτη

που μοιάζουν όμως πολύ περισσότερα. Ίσως σαν τα χρόνια των σκύλων που μετράνε 5 για κάθε ένα ανθρώπινο που περνά, έτσι να μετριέται και η ηλικία των μπλογκς. Μόνο που εδώ θα είναι 3:1 η αναλογία με μια αυθαίρετη δική μου θεώρηση. 

Έτσι τώρα που η παιδική αθωότητα του παρόντος μπλογκ έχει χαθεί και ταυτόχρονα βγάζει εφηβικά σπυράκια έχει γίνει περισσότερο κυκλοθυμικό και μυστικοπαθές, κρατάει περισσότερα για τον εαυτό του - ίσως από ντροπή - , ενώ δεν είναι αμελητέες οι φορές που σκέφτεται την αυτοκτονία. 

Τα μυαλά του δεν έχουν πάρει αέρα - ακόμα κι όταν σκοράρει καλές επιδόσεις -, το μεράκι, η έμπνευση κι ο ενθουσιασμός δεν του λείπουν, εμφανίζονται όμως σε άναρχα χρονικά διαστήματα για να μην πω πως σπανίζουν λίγο περισσότερο είναι η αλήθεια. Επίσης η αυτοκριτική του είναι παροιμιώδης: Από τις χίλιες τόσες αναρτήσεις που έχει δημοσιεύσει είναι πραγματικά περήφανο για καμιά εκατοστή από αυτές. 

Ένας απλός πολλαπλασιασμός του 3 με το 5 δικαιολογεί όλα τα παραπάνω. Νομίζω το αντιλαμβάνονται κι όλοι οι φίλοι που έχει κάνει αυτά τα χρόνια.

Αιγόκερως είναι το μπλογκ στο ζώδιο όπως με πληροφόρησε μόλις τώρα μια φίλη. Προοπτικές, σχέδια και προβλέψεις για το μέλλον;

Όχι. Δεν υπάρχουν κάποιες. Απλά να είμαστε καλά.