εν τη απουσία

Ένας σεισμός και μια συνάντηση, η προοπτική ενός χορού που κάνει το σώμα να προσμένει, μικρές & μεγάλες ιστορίες που θα συμβούν ή θα γράψουν το φινάλε τους, η αναχώρηση του Kim Fowley, μια συζήτηση για τα εξώφυλλα των Smiths, μια εβδομάδα που ξεκίνησε για να κορυφωθεί σε εκλογές και φυσικά πάρα πολλοί δίσκοι όπως πάντα, πυροδοτούν το playlist. 

Φρέσκα και παλιά βινύλια - όχι απαραίτητα νέες κυκλοφορίες - που περιμένουν τη σειρά τους να ακουστούν κι άλλα τόσα έτοιμα να δεχτούν τους όρους της μελλοντικής συγκατοίκησής μας. Στριμωγμένα μαζί με κασέτες , 45αρια, cd και σκληρούς δίσκους. Ένα καινούριο επεισόδιο στα σκαριά για αύριο 

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, 

και όποιος/α επιθυμεί να με συντροφεύσει δικτυακά και ραδιοφωνικά από το σπίτι, τη δουλειά ή απ' όπου αλλού δεν έχει παρά να πατήσει τον παρακάτω σύνδεσμο:

Εξέχουσα θέση εν τη απουσία τους λοιπόν στην θεματολογία της αυριανής εκπομπής η κοινή λογική, η μειλίχια διάθεση, η ηρεμία που σου παρέχει μια υγιής φυσική κατάσταση, ή η παρουσία κάποιου αγαπημένου πρόσωπου.

https://www.facebook.com/events/408293896004935

υγ. Ο συμπαθής γείτονας φίλου ψήφιζε ανέκαθεν ΚΚ. Τουλάχιστον μέχρι πριν 3-4 χρόνια που ξεκίνησε να ψηφίζει Χρυσή Αυγή (οπότε κι απεμπόλησε το επίθετο μένοντας μόνο γείτονας) για περισσότερες από 2 φορές μάλιστα. Που σημαίνει πως δεν το έπραξε εκδικητικά στο διεφθαρμένο σύστημα. Σ’ αυτές τις εκλογές πολιτεύεται σε επαρχιακή πόλη με τη Ν.Δ.

Ο ξάδελφός μου, παλαιός Κνίτης αυτός και θα ‘λεγα μπερδεμένος (sic) εξ απαλών ονύχων ο οποίος το γύρισε στην ΑΤΑΡΣΥΑ στις τελευταίες βουλευτικές αποφάσισε έπειτα από …κάποιες αποκαλύψεις ¨που του έγιναν τελευταία πως θα ψηφίσει ΑΝ.ΕΛ. 

Κάποιος άλλος γνωστός, αφισοκολλητής και πρασινοφρουρός μέχρι το κόκκαλο, διορισμένος κομματικά, αφού πέρασε κι αυτός από τη Χ.Α. με την οποία πολιτεύτηκε κιόλας τώρα ανήκει στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. 

Το αυτό και κάποια άλλη παραδοσιακή ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ από εκείνες που έλεγαν «Καλύτερα να μου κοπεί το χέρι παρά να ψηφίσω δεξιά». Ένας άλλος γνωστός προϊστάμενος, άλλοτε παιδί του ΚΚ κι αυτός, συνδικαλίστηκε με την πράσινη υπαλληλική στρατιά, εντάχθηκε κι εκλέχθηκε με τη γαλάζια και τώρα αποτελεί ιδρυτικό στέλεχος του Ποταμιού. 

Δεν την κατανοώ, όσο και να προσπαθώ αυτήν την ευλυγισία. Και δεν είναι επειδή πιστεύω πως κάποιος πρέπει να υποστηρίζει και να υπηρετεί με την ψήφο του τις αυτές πολιτικές θέσεις εφ’ όρου ζωής. Αλίμονο. Αλλά ετούτες τις αναπάντεχες πολιτικές διαδρομές, τις άκριτα αφιλτράριστες μεταπηδήσεις δεν τις αναγνωρίζω ούτε ως πολιτικό αριβισμό, ούτε ως τυχοδιωκτισμό παρά μόνο σαν έλλειψη λογικής μπορώ να τις δεχτώ. Και ως κλινικές περιπτώσεις μόνο ψυχιατρικά μπορώ να τις δικαιολογήσω.