μέσα σ' ένα σύμπαν βινυλίου

Σε ένα υπέρπυκνο σύμπαν όπου τα αστέρια έχουν αντικατασταθεί από δίσκους έχω εισέλθει τελευταία. Ίπταμαι εν μέσω μιας γιγάντιας – για τα δικά μου δεδομένα – , απολαυστικής έκρηξης βινυλίου κι εγώ κρατάω σαν κοσμοναύτης εξερευνητής σημειώσεις για τους δίσκους που περιστρέφονται γύρω μου. 

Κάποιοι απ’ αυτούς ξεχωρίζουν για τη μουσική τους, κάποιοι άλλοι για τη σπανιότητα, τα εξώφυλλά τους, την τιμή τους ή τον τρόπο με τον οποίο συναντήθηκαν οι δρόμοι μας. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, με κάποιους απ’ αυτούς θα πορευτούμε στο μέλλον παρέα αφού πρώτα πολιτογραφηθούν δικοί μου, με κάποιους άλλους οι δρόμοι μας θα χωρίσουν. Άλλοτε μετά από κάποια χρόνια κι άλλοτε ακαριαία άμα τη συναντήσει μας θα αναζητήσουν την τύχη τους σε ξένες δισκοθήκες. 

Όμως συχνά, ακόμα και απ’ αυτούς τους τελευταίους κρατώ μια φωτογραφία από τη σύντομη συνάντησή μας.

κι αργότερα, όπως στην περίπτωση του απίστευτου Carlos, ελέγχω αν έκανα καλά ή όχι που δεν τους απόκτησα.