- Να σε δηλώσω για μελβούρνι; ήπια μια γουλιά καφέ πριν πω:
- Τι είναι αυτά που λες, δε σε καταλαβαίνω.
- Για την Αυστραλία ρε, την ημερίδα για τους υποψήφιους μετανάστες. Να σε δηλώσω για Μελβούρνη; Θα έρθουν και οι άλλοι.
- Και βέβαια όχι, απάντησα θορυβημένος και κοίταξα το ακουστικό του τηλεφώνου.
- Μα θέλουν χημικούς, το νέο επιχείρημα από την άλλη άκρη της γραμμής.
- Ε, και;
- Μα χημικός είσαι.
- (σιωπή) Ναι το ξέρω.
- Δε θέλω σου λέω, προτιμώ να ζήσω την πτώση live και “από τα μέσα που λένε”. Να δω το λιθόστρωτο να έρχεται κατά πάνω μου, να σκάει στα μούτρα μου, να μάθω επιτέλους αν τελικά το αίμα μου τρέχει πιο γρήγορα από των υπόλοιπων. Όχι καλά είμαι σου λέω, πλάκα κάνω. Θα μαθαίνεις νέα μου από τις εφημερίδες.
Έκλεισα το ακουστικό και έφερα στο μυαλό μου εκείνη την εικόνα της Αυστραλίας-μπριζόλα με το φιλόξενο σύνθημα: "FUCK OFF WE'RE FULL" που με είχε εντυπωσιάσει παλαιότερα, την αναζήτησα μάταια στο αρχείο μου, την εντόπισα εύκολα στο δίκτυο (1) κι έπεσα πάνω και σε άλλα ενδιαφέροντα που διάβασα (2,3) για τα γεγονότα, την νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση που κρύβονται πίσω από τούτο το λογότυπο των ρατσιστικών hate groups της χώρας των ακανγκούρων.
Λίγες ώρες αργότερα έμαθα ότι με δηλώσανε, μου ήρθε ήδη mail/απάντηση από την πρεσβεία της Αυστραλίας - hi mate -, κι από την αμηχανία βάλθηκα να τραγουδάω το Kookaburra (για την ακρίβεια το: Kookaburra sits in the Old Gum Tree).
Το παιδικό τραγούδι της δασκάλας Marion Sinclair, η οποία ξαφνικά και εν ώρα Κυριακάτικου εκκλησιασμού κάπου το 1932 συνέλαβε τους στίχους:
Το παιδικό τραγούδι της δασκάλας Marion Sinclair, η οποία ξαφνικά και εν ώρα Κυριακάτικου εκκλησιασμού κάπου το 1932 συνέλαβε τους στίχους:
- Kookaburra sits in the old gum tree,
- Merry merry king of the bush is he.
- Laugh, Kookaburra, laugh, Kookaburra,
- Gay your life must be!
που μισό αιώνα αργότερα (1981) θα ενέπνεε (κι άλλα 28 μετά το 2009 θα έστελνε στα δικαστήρια για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας) τον Colin Hay των Men at Work να γράψει το περίφημο Down Under .
υγ1. Η πρώτη μαντμαξοειδής φωτογραφία τραβήχτηκε down under από το φίλο μου Σ. όταν το 2006 γύρναγε τον πλανήτη. (http://blog.travelpod.com/travel-blog/stathis/rtw_2006/tpod.html)
υγ2. Προσκομίζω την ταυτότητα του Laughing Kookaburra που συνάντησα κατά τύχη τις προάλλες. Στο Αττικό ζωολογικό πάρκο. (περάσαμε super εκεί, μικρή & μεγάλοι)
 |
| kookaburra's id |
υγ3. Περίεργο, στη γειτονιά μου κάποιος να ακούει Philip Glass, φτάνει στα αυτιά μου ο ήχος από τα ανοιχτά παράθυρα.
εχείς ενδιαφέροντες γείτονες. Εγώ πάλι ακούω ένα γατάκι να νιαουρίζει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήα ώστε πουλί είναι αυτότο Κουκαμπούρα και ψαχνόμουν τόση ώρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
@ mahler76 : Ο γείτονας τώρα (δεν έχω εντοπίσει ποιος/ποια είναι) μαθαίνει φλάουτο και προπονείται όλη τη μέρα. Τα απογεύματα που δεν έχει την πρωινή φασαρία ο δρόμος, ακούγεται καλύτερος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γατόπουλα έχουν εξαφανιστεί τελευταία από την περιοχή. Αναρωτιέμαι μήπως τα έφαγαν οι κατσαρίδες.
@ Hfaistiwnas: Αν και ακούγεται σα βρισιά, τελικά ναι, είναι πουλί και μάλιστα εντυπωσιακό μες στις φωνές του. Δε θα 'θελα πάραυτα να φωλιάσει κανένα έξω από το σπίτι μου.
Θα 'ναι σα να σε κοροϊδεύει κάποιος κάθε φορά που περνάς την πόρτα του σπιτιού.
Καλημέρα να έχουμε!
Πάμε ..Αυστραλία, Λέμον;
ΑπάντησηΔιαγραφή:))
@ absentminded: Πάντως αν πάω θα ανοίξω ένα νέο μπλογκ που θα λέγεται: "αυστραλιανό αντιγόνο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο κακό είναι πως ο Nick Cave δεν μένει πια εκεί, παρ' ότι Αυστραλός.
Ναι, το μόνο κακό αυτό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή absentminded, νομίζω ξέχασα να αναφέρω και το μακρύ του ταξιδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμαθα επίσης πως ανοιχτά της Κεϋλάνης, στον Ινδικό το πλοίο θα κουνάει υπερβολικά. Αλλά αυτό το πρόβλημα ήδη λυθηκε. Σκέφτηκα να πάρω μαζί μου δραμαμίνες.
Το ταξίδι τουλάχιστον το είχα φανταστεί αεροπορικό. Δεν πειράζει, όμως, ας είναι με πλοίο, θα έχω ετοιμάσει κεφτέδες, πολλούς..
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε που οι τρισμέγιστοι Radio Birdman, από όσο ξέρω, δεν έχουν μετοικήσει, ζουν ακόμα εκεί.