Οι μεγάλοι μπροστά με μπύρες, οι μικροί – όταν έρχονταν - στη γαλαρία (?, κι όμως) με αναψυκτικά και στη μέση τοστ, πατατάκια και ξηροκαρποί για όλους. Ένα σεντόνι πιασμένο με μανταλάκια στην κάσα της μπαλκονόπορτας για οθόνη, ένα λάπτοπ και ένας κατά κάποιο τρόπο δανεικός προτζέκτορας συμπλήρωναν σχεδόν κάθε βράδυ τo φετινό διάκοσμο της βεράντας του καλοκαιρινού σπιτιού.
Επίσης: γέλια, χασμουρητά, δακρυσμένα μάτια, νεύρα τεντωμένα απ’ το σασπένς (απόλαυση να βλέπεις τους μικρούς να πετάγονται όρθιοι στη θέα του φιδιού στο True Grit), ατάκες και μουσικά διαλλείματα με Smashing Pumpkins, New Order και Frank Zappa.
Κάποιες φορές έσκαγε και η απαραίτητη μεταμεσονύκτια, β’ προβολής συνήθως αυτή, και τότε η αγαλλίαση που ένοιωθα στη σκοτεινή αίθουσα του Άλφαβιλ στις 2 τα ξημερώματα, ξεθάβονταν από τη λήθη και με ανατρίχιαζε καλοκαιριάτικα όπως παλιά.
Ανακεφαλαιώνοντας τώρα συνειδητοποιώ, πως παρ’ όλο που οι ταινίες που είδα(με) είναι πολλές, καμία ανάρτηση με «κριτικές» και συστάσεις από αυτές που μου είχαν έρθει στο μυαλό δε γράφηκαν κάτω από το δόγμα του «και ποιος νοιάζεται ρε μ@#@%@ για το τι είδες εσύ το καλοκαίρι».
Όμως υπάρχει ένα φιλμ, για το οποίο δε μου πάει να μην πω (γράψω) ούτε μία κουβέντα καθώς οι εικόνες του για ανεξήγητους λόγους (που σημαίνει βαριέμαι να εξηγώ εκτενώς) με κατατρύχουν ακόμα. Μιας και μ’ αυτό θα ασχοληθώ στο εγγύς μέλλον και για να έχει κάποιο νόημα (για μένα) η παρούσα ανάρτηση θα:
1.σημειώσω ότι στην τετράδα υποψηφίων για όσκαρ καλύτερης ταινίας σε καλοκαιρινή βεράντα συγκαταλέγονται τα: Submarine (2010, Richard Ayoade), Klute (1971, Alan J. Pakula), καθώς και το πολυειδωμένο This is Spinal Tap (1984, Rob Reiner),
2. επισημάνω πως κανείς δεν πρέπει να δει τα άθλια: Hanna (2011, Joe Wright) και Brighton rock (2010, Rowan Joffe) και
3. θα παραθέσω τη λίστα με τις ταινίες που είδα(με):
Strangers on a Train (1951, Alfred Hitchcock)
In the heat of the night (1967, Norman Jewison)
Bullit (1968, Peter Yates)
Klute (1971, Alan J. Pakula)
Vanishing Point (1971, Richard C. Sarafian)
The French Connection (1971, William Friedkin)
Get Carter (1971, Mike Hodges)
Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978, Νίκος Παναγιωτόπουλος)
Μάθε παιδί μου γράμματα (1981, Θεόδωρος Μαραγκός)
This is Spinal Tap (1984, Rob Reiner)
Ripley's Game (2002, Liliana Cavani)
Hard Candy (2005, David Slade)
Shank (2009, Simon Pearce)
Pirate radio (2009, Richard Curtis)
Inception (2010, Christopher Nolan)
True Grit (2010, Cohen bros)
Submarine (2010, Richard Ayoade)
I’m here (2010 Spike Jonze, short)
The kids are alright (2010, Lisa Cholodenko)
Brighton rock (2010, Rowan Joffe)
Social Network (2010, David Fincher)
Rango (2011, Gore Verbinski)
The trip (2011, Michael Winterbottom)
Diary of a wimpy kid 2 (2011, David Bowers)
Hanna (2011, Joe Wright)
Καλά είδατε Rango και δεν σου άρεσε το Hannah ?!?!?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Τσοκορέλλο, το Hanna είναι από τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ έργα που έχω δει ποτέ. Άνευρο (εδώ ίσως φταίει το μοντάζ), αραιοφυτεμένο και με κάτω του υποτυπώδους σενάριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα φανταστω εχεις το Get Carter στο νο1
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι αδυνατο να λειπει απο την πενταδα
Η
Ράνγκο και Ινσέπτιον έχω δει σίγουρα.. τα υπόλοιπα .. δεν θυμάμαι! Καλές προβολές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήsocial network όλα τα λεφτά,inception αρκετά καλό,για ακόμα μια φορά οι coehn με απογοήτευσαν
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά το hannah τι χασμουρητά θεέ μου:)))
καλά δεν ευτύχησες με το pirate radio???
xristina
@ H: Λυπάμαι, μα δε μπορούν να γίνουν διαρροές
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Hfaistiwnas: Μάλλον πρέπει να βάλω αστεράκια δίπλα σε κάθε μία γιατί είναι αρκετές που θα σύστηνα προς θέαση. Σου άρεσε το Inception ?
@ xristina: 'Νταξει και το social network καλό ήταν, δε χτυπάει όμως πεντάδα. Για τους Coehn θα συμφωνούσα μαζί σου, τους ευχαριστήθηκα όμως λόγω παρέας.
Με το pirate radio περασα καλά δε λέω, το περίμενα καλύτερο όμως. Οι άγγλοι έχουν χαθεί λίγο στο wanna be hollywood τους τελευταία.
Καλό ήταν, λίγο με μπέρδεψε με τα επίπεδα αλλά οκ, καλή ήταν!
ΑπάντησηΔιαγραφήμ' αρέσει που το αναλύεις κι όλας...
ΑπάντησηΔιαγραφή