lemonostiftis: Αυγούστου 2012

31 Αυγούστου 2012

το απόλυτο μουσικό χρονολόγιο

εν αρχή ην ο Iggy

Όλα ξεκίνησαν όταν περπατώντας άκουγα το 1970 των Stooges. Ένα από τα γνωστά mind games με λίστες που κάνω συνήθως για να περάσει η ώρα στις πολύωρες διαδρομές (είτε με αμάξι είτε με τα πόδια) φώτισε τη μούρη πίσω από τα μούσια μου: Τραγούδια που έχουν τίτλους με χρονολογίες.

Τα 1977, 1969, 1979, 1984, 1999 μου ήρθαν εύκολα στο μυαλό, το ίδιο και οι στίχοι τους. Κάποια άλλα όπως το 1921 λίγο δυσκολότερα. Τελευταίο (12^ογια την ακρίβεια) που βρήκα περπατώντας ήταν το 1959 της Patti Smith. Θυμόμουν ότι μου άρεσε πολύ αλλά αδυνατώντας να ανακαλέσω ρυθμό ή στίχους (μάταια σκέφτηκα - μπας και βοηθηθώ -, και ποια γεγονότα μπορεί να είχαν συμβεί τη συγκεκριμένη χρονιά) οπότε είπα να το το κοιτάξω στο σπίτι. Ε, λοιπόν κάπου εκεί μπήκα στο παιχνίδι για τα καλά.

Πίσω στο κάστρο μου πλέον, έστυψα καταρχήν τη μνήμη μου να καταγράψω όσα από τα τραγούδια που ξέρω, ταίριαζαν στη λίστα και είχα ξεχάσει, έπειτα ξεκίνησα να ανατρέχω σε λίστες, σε οπισθόφυλλα δίσκων, σε κανα δυο βιβλία και το project είχε ήδη μεγαλώσει αρκετά πριν καταλήξω φυσικά στο διαδικτυακό ψάξιμο.

Δε μου φάνηκε παράξενο που βρήκα δυο τύπους να έχουν στρώσει τις δικές τους λίστες πάνω στο ίδιο (τουλάχιστον ο ένας) θέμα αλλά δε βαριέσαι είπα αυτό τώρα είναι ΚΑΙ δικό μου παιχνίδι. Έβαλα όμως και έναν αυστηρότερο κανόνα. Αποφάσισα να εστιάσω μόνο σε τετραψήφιους τίτλους τραγουδιών απορρίπτοντας έτσι (μετά λύπης) από τη λίστα κομμάτια όπως το Disco 2000 των Pulp, το Paris 1919 του John Cale ή το It ain’t 1918 των Sparks τα οποία αρχικά υπήρχαν στο project αλλά οι χρονιές αποτελούν μέρος μεγαλύτερων προτάσεων.

Μ'αυτά και μ'αυτά - κι έπειτα από κάμποσες ώρες (ναι διανύω μια ελεύθερη εβδομάδα) κατέληξα στην παρακάτω λίστα την οποία και αναρτώ. Οποιεσδήποτε πληροφορίες για τη συμπλήρωση των κενών ετών/τίτλων όπως και προτάσεις κάποιων αξιολογότερων τραγουδιών από τα ήδη υπάρχοντα είναι ευπρόσδεκτες (η λίστα που ακολουθεί είναι δυναμικά επικαιροποιήσιμη).

Η ΛΙΣΤΑ

Τίτλος - Καλλιτέχνης

Κι εδώ είναι μερικά ακόμα που θα βρούν τη θέση τους σε κάποια μελλοντική λίστα κάποιου τύπου που θα έχει να περνάει μια ελεύθερη εβδομάδα σπίτι του και όχι σε διακοπές.

29 Αυγούστου 2012

τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση

Κανείς από τους διπλανούς του συνεπιβάτες – τους καθήμενους - δεν κοίταζε προς το μέρος του. Άλλοι ξεγελώντας τον εαυτό τους στους γνώριμους εσωτερικούς διαλόγους τύπου:
"- Το ξέρω ότι πρέπει να σηκωθώ, ε;
- Ω, να με συγχωρώ, δεν τον είχα δει τον κύριο "

άλλοι απλά επειδή ήταν μαύρος. Του ‘κανα νόημα από το πίσω μέρος του λεωφορείου να του δώσω τη θέση μου μα αρνήθηκε. Συνέχισε να στέκεται όρθιος κρατώντας το μωρό του στο ένα χέρι, το άλλο στη χειρολαβή, και στριμωγμένο δίπλα του ένα παιδικό καροτσάκι με την ελάχιστα μεγαλύτερη κόρη του. Κατέβηκε μαζί με την πλειοψηφία των επιβατών στη στάση ΟΤΕ στην Πατησίων. Ούτε ένας δεν τον βοήθησε.

Είπα το πρωί που ξεκινούσα πως τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση.

Το φορτίο του λεωφορείου δε μένει όμως, ούτε πάλι αμιγώς λευκό. Μια στάση μόλις παρακάτω, Πολυτεχνείο, ανέβηκε ένα ζευγάρι μαύρων γύρω στα 25. Η κοπέλα είχε λίγα κιλά παραπάνω κι ένα σούπερ χαμόγελο, ο τύπος ένα κυβικό υπογένειο που το ζήλεψα.
Περιποιημένοι, καλοντυμένοι σα γνήσιοι mods, πραγματικά όμορφοι και οι δύο, έκανα τη σκέψη πως ίσως είναι – κακή εποχή διάλεξαν - τουρίστες όταν έκατσαν μπροστά μου και μπόρεσα να τους παρατηρήσω καλύτερα χωρίς να θυσιάσω τη διακριτικότητά μου.

Πλησιάζοντας την Κάνιγγος, ακόμα δεν είχα αποφασίσει από πού θα ξεκινούσε η δισκότσαρκά μου, σηκώθηκα και πλησιάζοντας διστακτικά τη μεσαία έξοδο του λεωφορείου, ένα χέρι – μαύρο -, με τράβηξε από το μπράτσο. Στράφηκα και κοίταξα το νεαρό με το κυβικό μούσι που τέντωνε τώρα το χέρι του σημαδεύοντας τη θέση που καθόμουν μέχρι πριν από λίγο. Είδα πως το καπέλο μου βρισκόταν ακόμα εκεί.

Γύρισα και το πήρα, τον ευχαρίστησα, χάρηκα που δε θα ’χανα ξανά άλλο ένα τζόκεϊ και άλλη μια κονκάρδα και όση ώρα μου χαμογελούσαν κι οι δυο τους αποφάσισα να κατέβω στην Ακαδημίας.

Το λεωφορείο έκανε να ξεκινήσει αλλά σταμάτησε ξανά στο ένα μέτρο. Ο οδηγός άνοιξε πάλι τις πόρτες και μπήκαν φουριόζοι άλλοι τρεις επιβάτες.

Το χαμόγελο μου κόπηκε από τις σπρωξιές ενός από τους νεοεισελθόντες στα πλευρά μου - παρότι το λεωφορείο άδειο -, μα με το που γύρισα αγριεμένος να δω τι τρέχει αυτός κι ο φίλος του με είχαν ήδη προσπεράσει.
- Εσύ όρθιος, κι εσύ! Έξω! Τώρα, τώρα, τώρα, είπαμε, όρθιοι, όρθιοι και οι δύο, μίλησα και είπα όρθιοι, τώρα και εξω από το λεωφορείο! ούρλιαξε ο αντιπαθέστερος εκ των δύο όχι πολλά εκατοστά από τα πρόσωπα του ζευγαριού.

Μπλέξαμε σκέφτηκα, και προχώρησα προς το μέρος των δυνατών φωνών ενώ όλοι οι άλλοι επιβάτες ακολουθούσαν αντίθετες της δικής μου πορείες. Γιατί; Είπαν τα παιδιά σε αυτόν που τους φώναζε, Γιατί είπα και εγώ στο καλόπαιδο που στεκόταν κοντά μου κι αυτό βγάζει μια μικρή ταυτότητα με ταχύτητα που θα τη ζήλευε ταχυδακτυλουργός από το πορτοφόλι του και λέει: "Αστυνομία".

Χώθηκα μπροστά του, έσκυψα λίγο να κρατήσω την ταυτότητα του λίγο περισσότερο στο οπτικό μου πεδίο πριν τη βολέψει πίσω στη θέση της, ήταν όντως αστυνομία, "Μη μπλέκεσαι" μου λέει εκείνος ενοχλημένος. Τα παιδιά κατέβηκαν μαζί με τους τρεις αστυνομικούς και τους έδειχναν τα χαρτιά τους όταν το λεωφορείο ξεκίνησε κουβαλώντας με ηττημένο μέσα του.

Είπα το πρωί που ξεκινούσα πως τίποτα δε θα μου χαλάσει τη διάθεση.

Είχα να το κάνω δεκαετία και βάλε. Ξόδεμα άεργης μέρας στα δισκάδικα. Επισκέφτηκα όσα δισκάδικα του κέντρου γνωρίζω και αν εξαιρέσεις τα πρωινά γεγονότα του λεωφορείου πέρασα πολύ καλά. Αγόρασα καμιά δεκαριά βινύλια, για μένα διέθεσα μπάτζετ λίγο μικρότερο των 10 ευρώ για δυο δίσκους, τα υπόλοιπα παραγγελιές φίλων.

Look out honey, 'cause I'm using technology !
Ain't got time to make no apology

Η αλήθεια είναι πως το Raw Power των Stooges νόμιζα πως το είχα σε βινύλιο και το πήρα για τον Τ., μόλις όμως αποκαλύφθηκε ότι νόμιζα εσφαλμένα, του ζήτησα συγγνώμη και το κράτησα εγώ. Θα ήταν …ντροπή να επέστρεφα σπίτι μόνο με το ντεμπούτο των Bananarama. Πριν όμως κοροϊδέψει οποιοσδήποτε, θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω (τα αδικαιολόγητα ;) με επιχειρήματα την επιλογή μου να διαθέσω 1 ευρώ για το Deep Sea Skiving.

Λοιπόν: To DSS έχει παραγωγή του Paul Cook των Sex Pistols, φωνητικά των Fun Boy Three, ηχητικά φέρνει στο αφρο-new wave των Bow Wow Wow, πριν το κυκλοφορήσουν οι Bananarama είχαν φτύσει το management του McLaren, ήταν ο λόγος να συνεργαστούν με τον Terry Hall, περιέχει το Shy Boy και μια καλή διασκευή του Aie a Mwana (το αυθεντικό «Αγοράζω παλιά» του Λάκη του Τζορντανέλλι) την οποία πρωτοηχογράφησαν μαζί με δύο Pistols (Steve Jones και Paul Cook) ενώ στην επανέκδοσή του και δυστυχώς όχι το lp υπάρχει και μια διασκευή του No Feelings!!!

Έτσι που λες με το μαύρο ζευγάρι στο λεωφορείο.

27 Αυγούστου 2012

πάρ' τους και στο γάμο σου

Φυσικά ο λόγος για τους Derdiyoklar. Την βυθισμένη στην ψυχεδέλεια τουρκική hard rock μπάντα (στα χνάρια των Kaleidoscope και των Iron Butterfly) με τις σουρεαλιστικότατες αν μη τι άλλο εμφανίσεις σε γαμήλιες δεξιώσεις της γειτονικής χώρας. Το βίντεο κατά τη γνώμη μου αξίζει (δεξιοτέχνης ο κιθαρίστας όσο και το κοινό) και τα λέει όλα.

Εντωμεταξύ προς τέρψη των jet set προσκεκλημένων στα ιδιωτικά πάρτυ ανά τον πλανήτη, πλήθος καλλιτεχνών που συνήθως βρίσκονται έτη μακριά από τις μικρές ή μεγάλες τους δόξες (πράγμα που καθορίζει και το κασέ της εμφάνισης) ενοικιάζουν εαυτούς ως διασκεδαστές,.

Κι ενώ για τον παραπάνω λόγο θεωρώ αυτή, φυσιολογική κατάληξη για τον ξεπερασμένο Tony Hadley των Spandau Ballet που πιθανόν χρειάζεται τόνωση της οικιακής του οικονομίας, απορώ που την ίδια τακτική εφαρμόζει ο αυξομειούμενης φήμης μεν, ζάπλουτος δε George Michael, ο εκατομμυριούχος Elton John ή η Aretha Franklin.

Εκπλήσσομαι δε περισσότερο (φυσικά αρνητικά) όταν διαβάζω πως έτσι συμπληρώνουν τα προς το ευζην οι Red Hot Chili Peppers

και φτάνω στο σημείο να θεωρώ συνεπέστερους – κι ας μου είναι μουσικά ενοχλητικοί - τους γάλλους Gipsy Kings που ξεκίνησαν παίζοντας σε γάμους, βαφτίσεις και ιδιωτικά πάρτυ σα νοικιαζόμενη μπάντα από τους υπεραγαπημένους Violent Femmes που δυστυχώς κατέληξαν έτσι (αν και γι αυτούς τα έχω ξαναπεί εδώ).

Σελίδες