Blue Beat In My Soul (& μια συζήτηση με τον Electric Looser)

το λογότυπο του Blue Beat In My Soul

Κι αν μέχρι στιγμής είχα ασχοληθεί με την θλίψη που μου προκαλούν τα παρατημένα από τους διαχειριστές τους μπλογκς, τα ψηφιακά κουφάρια που περιφέρονται - άλλοτε έχοντας κλείσει τον κύκλο ζωής τους, άλλοτε ημιτελή και πριν την ώρα τους -, στο διαδικτυακό σύμπαν, σήμερα θα ασχοληθώ με μια αρκούντως - ή μάλλον εντελώς - διαφορετική περίπτωση. Με μία ακούσια εξαφάνιση από προσώπου δικτύου, η οποία μου αφήνει την ίδια στυφή γεύση της έλλειψης. Ο λόγος για το:

Blue Beat In My Soul

Το Blue Beat In My Soul υπήρξε – ναι, δυστυχώς χρησιμοποιώ αόριστο – ένα ελληνικό ιστολόγιο/εγχείρημα, στημένο με καθαρό μεράκι και αγάπη για τη μουσική, μέσα από το οποίο διοχετευόταν αφειδώς, και για μια πενταετία περίπου, γνώσεις, πληροφορίες, ηχο-προτάσεις και κυρίως τόνοι μουσικής. Μουσικής που σπάνια θα συναντούσες αλλού (τουλάχιστον σε αναλογία ποσότητας-ποιότητας). Προσωπικές επιλογές, χωροχρονικές ηχητικές ανακαλύψεις, σπάνια άλμπουμ και σαρανταπεντάρια – από την τεράστια ομολογουμένως δισκοθήκη του διαχειριστή - , ριπαρισμένα βινύλια κομπλέ με τις φωτογραφίες των εξωφύλλων τους, ταινίες, reviews, βιογραφικά σημειώματα, τιμοκατάλογοι, προσεγμένα αυτοσχέδια compilations και best of, και ότι μπορεί να βάλει ο νους σου που έχει να κάνει με Soul, Funk, Jazz, Blues, Reagae/Ska, Pop/Rock, sixties και seventies θεματολογία, χωρίς να ξεχνάω τα ουκ ολίγα λησμονημένα Ελληνικά Pebbles, Soundtracks. (Δε νομίζω να αδικώ κάποιο tag του BBIMS)

Το BBIMS ήταν από τα πρώτα - και όχι μόνο μουσικά - μπλογκς με τα οποία ασχολήθηκα. Στο πολυπληθές ρόστερ των αναρτήσεών του έβρισκα πάντα πράγματα που αφορούσαν το μουσικό μου κριτήριο, που με ενημέρωναν ή κάπου-κάπου απλά με ξεκολλούσαν από τις δικές μου μουσικές εμμονές ιδεοληψίες. Φαντάζομαι στους ίδιους λόγους οφειλόταν και η εκεί παρουσία πάρα – μα πάρα – πολλών άλλων επισκεπτών. Μόνο εγώ μπορώ να μετρήσω ήδη κάμποσους.

Εντωμεταξύ μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, μεταξύ σχολίων, εκπομπών κλπ εδραιώθηκε και μια καλή δικτυακή σχέση, μια όμορφη ιντερνετική γειτονία θα έλεγα με έναν εκ των ιδρυτών αυτού του συμμετοχικού αρχικά ιστολογίου, τον Electric Looser.  

ο E.L. επί το έργο 

Τον Electric Looser τον παραδέχομαι όχι μόνο για τις γνώσεις και τον όγκο της δισκοθήκης του αλλά και  για το ακομπλεξάριστο της ιδιοσυγκρασίας του, αυτήν που τον ώθησε να μοιράζεται όλες τις μουσικές - κι από κάθε είδους format – που είχε στα χέρια του, όσο σπάνιο κι αν ήταν. Μάλιστα σε μια από τις εκπομπές ελληνικής θεματολογίας που συνηθίζω να κάνω στις εθνικές επετείους, ο ευγενέστατος (δεν υπερβάλλω) Ε.L., όχι μόνο πρότεινε αλλά και μου έστειλε ψηφιοποιημένα απ’ το βινύλιo, κάποια από τα τραγούδια του Greece Goes Modern του Μίμη Πλέσσα πολύ πριν αυτό επανεκδοθεί. Κι εκεί έγκειται η αξία της πρωτοβουλίας του που αν μη τι άλλο υπήρξε σκλαβωτική. (Κι αυτό το λέω έχοντας διαπιστώσει πως o Ε.L. δεν έχει υιοθετήσει την αυτιστική τακτική άλλων συλλεκτών - κυρίως βινυλίου - που ευχαριστιούνται τέτοια σπάνια άλμπουμ ιδιωτικά και κατά μόνας απ’ το φόβο μείωσης της χρηματιστηριακής αξίας τους μέσω ...διασποράς).

Όλα αυτά συνέβησαν για μια πενταετία περίπου και δυστυχώς μέχρι πριν καμιά δεκαριά μέρες. Τότε που το Blue Beat In My Soul (αλλά και το αδελφάκι του το Soul Shack Special) κατέβασαν ακουσίως (και για λόγους πάνω από τις δυνάμεις του διαχειριστή τους) ρολά. Απροειδοποίητα. Με μια ανάρτηση «Καλό Καλοκαίρι» (αλλά χωρίς ραντεβού το Σεπτέμβρη).

Έψαξα λοιπόν και βρήκα τον Electric Looser να λύσει το μυστήριο.

Μετά από άλλη μια δισκοθηκοβουτιά

Καταρχάς (μιας και ξέχασα να ρωτήσω) θα υποθέσω πως το όνομα του, το ιστολόγιο, το χρωστούσε στο ομότιτλο πολύ καλό ska άλμπουμ των Blue Rivers & The Maroons που κοσμεί και τη δική μου δισκοθήκη.

Φίλε E.L., πριν ξεκινήσω τις ερωτήσεις, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τους τόνους καλής μουσικής που μας χάρισες όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Λεμ: Πόσα χρόνια υπήρχε το BBIMS? Αν θυμάμαι καλά το ανοίξατε ως παρέα αλλά μετά από λίγο το συνέχισες μόνος. Γιατί? Αν θες δώσε κανα δυο ιστορικά στοιχεία του ιστολογίου

E.L.: Το blog ξεκίνησε πριν 4 μισή χρόνια. 18 Ιανουαρίου 2009. Η ιδέα ήρθε από ένα fanzine που έγραφα μέχρι τότε, το Belle Vue, όπου μαζί με τους Johnny Staccato, Mr. Optical Sound, Mr. Long John, Mr.Z,Cousin και Eko Tiger κάναμε ένα team. Η ιδέα ήταν διαφορετική όταν ξεκίνησε το blog με το πως κατέληξε. 

Μετά από μερικούς μήνες τα παιδιά αποσύρθηκαν κυρίως γιατί δεν είχαν ελεύθερο χρόνο και έτσι το ανέλαβα μόνος. Εγώ που λες είχα ελεύθερο χρόνο, στην επαρχία που ζούσα τα πράγματα ήταν μουσικά περιορισμένα, ήθελα να έχω κάτι να ασχολούμαι αλλά κυρίως είχα την ανάγκη για επικοινωνία με ανθρώπους με κοινά μουσικά ακούσματα. 

Λεμ: Στην "πέσανε" δισκογραφικές ή καλλιτέχνες; Υπήρχε κάποια προειδοποίηση; Παρεμπιπτόντως το ίδιο συνέβη και με το αδελφό ιστολόγιο, το  Soul Shack Special, είδα ότι έπεσε κι αυτό.

E.L.:  Στα 4+ χρόνια του blog είχα μόνο 5 αναφορές. Αν και ανεξάρτητη δισκογραφική μου έκλεισε και τα δύο blogs, γενικά με δισκογραφικές δεν είχα θέματα. Ίσα ίσα ο Jeff Swallom ο leader (και ιδρυτής) της δισκογραφικής Cultures Of Soul Records θεωρούσε πως έκανα καλή δουλειά και ακόμα μου στέλνει promo. Ή ο Greg Foat που είναι ευγενής μου είχε μιλήσει με ωραίο τρόπο για μια ανάρτηση που είχα κάνει για αυτόν και μου είχε ζητήσει αν ήθελα να διαγράψω το link για download που είχα. Εννοείτε ότι το έκανα, όπως επίσης και για τον δίσκο των Crystal Syphon και μερικά άλλα όμως.

Λεμ: Πιστεύεις ότι ήταν επώνυμη καταγγελία?

E.L.: Ποτέ δεν μου είχε γίνει επώνυμη καταγγελία απλά ξέρω ποιος έκλεισε τα blogs, τα οποία είχαν μια κοινή ανάρτηση για ένα δίσκο, δίχως όμως download. Γι αυτό έκλεισαν και τα δυο. Θα μου πεις γιατί το είχα κάνει; Όταν ανάρτησα στο BBIMS τον συγκεκριμένο δίσκο μετά από ένα τέταρτο ο leader της δισκογραφικής μου είπε να κατεβασω το download. Πρόσεξε: μετά από ένα τέταρτο! Για μενα αυτο σημαίνει ότι ή ήταν αναγνώστης του blog ή κάποιος άλλος πρέπει να του σφύριξε . Η google μια φορά όταν ανεβαζεις κάτι αργεί να κάνει refresh στα δεδομένα ώστε να είναι ορατό στους users. 

Εγώ κατέβασα το link αλλά ο τύπος ήθελε να διαγράψω και την ανάρτηση. Το είδα και εγώ εγωιστικά και ανέβασα την ανάρτηση και στα δυο blog. Το αποτέλεσμα γνωστό. Προειδοποίηση δεν είχα από κανέναν απλά μου έστειλαν κάποια mail που μου έλεγαν τα γνωστά περί πνευματικών δικαιωμάτων κλπ.

Λεμ: Υπήρχε καμία προστριβή με άλλους του μουσικού δικτυακού χώρου;

Ποτέ δεν είχα με κανένα blogger γκρίνια. Έτσι πιστεύω δηλαδή. Ξέρεις κάτι εσύ;
(σ.τ.Λεμ: Όχι, φίλε δεν έχω ακούσει κάτι. Βλέπω όμως μεγάλες "σφαγές" μεταξύ κάποιων μουσικών ιστολογίων, γι αυτό ρώτησα).

Λεμ: Κάθε ανάρτηση (με τα ταυτόχρονα uploads) πόσο χρόνο προετοιμασίας σου έπαιρνε για να ετοιμαστεί; 

E.L.: Επειδή ήξερα τι θα ανεβάσω, τα uploads τα έκανα απ την προηγούμενη μέρα. Ο χρόνος ήταν ανάλογα με το τη δίσκο η ταινία θα ανέβαζα και πως θα αξιολογούσα το κείμενο που θα αντέγραφα για να κάνω την ανάρτηση. 

Γενικά το BBIMS μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω ανθρώπους με κάποιους από αυτούς κάνουμε και κάποια μουσικά σχέδια για το προσεχές μέλλον. Φυσικά υπήρχαν και στιγμές που στενοχωρήθηκα όταν μου την έπεφταν κάποιοι και μου έλεγαν παπαριές. 

Λεμ: Μιας και ξέρω ότι είσαι πολυπράγμων, με τι άλλα projects ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Ραδιοφωνο, διοργάνωση συναυλιών κλπ

E.L.: Έχω μια μπάντα, ντουέτο, Eko Tiger λεγόμαστε με 5 επίσημες κυκλοφορίες. Χρησιμοποιούμε φυσικά και session μουσικούς όπως τον τρομπετίστα Στέλιο Χατζηκαλέα - πολλά υποσχόμενο έλληνα jazzman - ή σε κάποιο live πριν χρόνια τον Larry Gus και άλλους. 

Με το ραδιόφωνο ασχολούμαι απ το 1995. Τα τελευταία 4 χρόνια είχα αναλάβει μαζί με κάποιο φίλο την ευρωπαϊκή γιορτή της μουσικής για την περιφέρεια δυτικής Ελλάδας. Πρόσφατα έκανα ήχο για μια ταινία μικρού μήκους, Το Τιμολόγιο (Invoice) του Χαρ. Κοντοπανάγου, απ ότι μου είπαν τα παιδιά μάλλον θα προβληθεί στις νύχτες πρεμιέρας. Φέτος θα έχει μια καινούργια ενότητα για ταινίες μικρού μήκους. 

Λεμ: Ελπίζοντας η απάντηση να είναι ΝΑΙ, θέλω να σε ρωτήσω αν θα επανέλθεις. Με τι μορφή; Ένα νέο μπλογκ; Με τι θεματολογία;

E.L.: Θα επανέλθω μέσα στο χρόνο με νέο blog το σκέφτομαι καιρό. Θέμα θα έχει τη μουσική αλλα σε συνδυασμό με φωτογραφία αρθρα απο περιοδικά ελληνικά και ξένα του 60-70 περιοδικά που έκλεισαν και άφησαν ιστορία όπως Ζοο, Οζ με ανθρώπους,djs,bloggers,μπάντες μουσικούς....

Λεμ: Αν και καθαρόαιμα μουσικό μπλογκ μερικές προσωπικής φύσης καταγραφές παρείσφρεαν στο ρόστερ των αναρτήσεων σου. Θα «διακινδύνευες» περισσότερη προσωπική έκθεση μέσω στιγμών/σκέψεων/εμπειριών σου όταν αυτές είναι ποτισμένες με μουσική? (στο είχα ξαναπροτείνει θυμάμαι αυτό σε κάποιο σχόλιο).

E.L.: Δεν φοβάμαι να «εκτεθώ». Το κάνω όταν είμαι με φίλους. Αν και μου αρέσει ο 16corner που ανακατεύει τη μουσική με προσωπικές του ιστορίες. Πολύ φοβάμαι αν θα έκανα κάτι τέτοιο δικτυακά θα παρεξηγιόμουν. 

Όταν είχα γράψει μια προσωπική ιστορία για μια ελληνική μπάντα, τους Clown, εσύ μπορεί να μου είπες να γράφω τέτοιες ιστορίες κάποιοι άλλοι όμως άρχισαν τις μαλακίες. Είπαμε υπάρχουν και αυτοί. 

Λεμ: Ποιο είναι το πρώτο άλμπουμ που θα ανέβαζες αν ξεκινούσες τώρα το BBIMS; Ίσως αυτό που πιστεύεις ότι λείπει από το δίκτυο.

E.L.: Αν ξεκινούσα τώρα το BBIMS η πρώτη ανάρτηση θα ήταν LesMccann - Invitation to Openness στο player θα ανέβαζα το κομμάτι Lovers 15 λεπτά πραγματικής απόλαυσης. Στο αφιερώνω. 

Δεν νομίζω ότι λείπει κάτι απ το δίκτυο. 

Λεμ: Τι «κέρδιζες» και τι «έχανες» ανεβάζοντας κάποιο πανσπάνιο άλμπουμ από τη δισκοθήκη σου? 

E.L.: Ούτε κερδίζω ούτε χάνω κάτι ανεβάζοντας ένα δύσκολο album. Δεν το έχω σκεφτεί έτσι. Πιστεύω όμως ότι bloggers που ανεβάζουν δύσκολα πράγματα δίνουν την ευκαιρία στους αναγνώστες να ακούσουν και να εκτιμήσουν ένα lp που δύσκολα εντοπίζεται να το αξιολογήσουν ανάλογα και γιατί όχι αν το επιτρέπει η τσέπη τους να τα αγοράσουν. Εγώ τουλάχιστον έτσι κάνω. 

Λεμ: Η δισκοθήκη σου έχει ….. βινύλια.

E.L.: Η δισκοθηκη μου εχει δίσκους έχει και cds τα τελευταία 2 χρόνια εχει και μπομπινες. 

Λεμ: Από ποια ιστολόγια ενημερώνεσαι μουσικά/ ποια παραδέχεσαι?

E.L.: Ενημερώνομαι από λίστες κυρίως και από φίλους που άκουσαν κάτι καλό. Γενικά όμως οι δεκαετίες που με απασχολούν - από τα 50s μέχρι τα 70s - θέλουν ψάξιμο και τύχη. Δε νομίζω πως μπορείς να ενημερώνεσαι από κάπου συγκεκριμένα. 

Τα blog που μου αρέσουν τα είχα στη λίστα των ιστολογιων μου. Όλα είχαν κάτι το διαφορετικό.

Λεμ: Ένα άλμπουμ που δε θα ήθελες με τίποτα να μοιραστείς?

E.L.: Το album που δεν θα ήθελα να ξανά μοιραστώ είναι των νότιο Αφρικανών Batsumi. Φαντάζεσαι τους λόγους.....

Λεμ: Νομίζω πως κατανοώ... Φίλε Electric Looser, σ'ευχαριστώ ξανά τόσο για το Blue Beat In My Soul όλα αυτά τα χρόνια, όσο και για τον χρόνο που μου διέθεσες εδώ. Να είμαστε όλοι καλά και όλα τα άλλα τα φτιάχνουμε και από την αρχή άμα χρειαστεί. 

E.L.: Φιλιά πολλά φίλε Λέμον και σε ευχαριστώ ξανά για τη τιμή που μου έκανες.


υγ. Μια πύλη που οδηγεί στον κόσμο του Electric Looser, τουλάχιστον μέχρι το νέο του ιστολογικό εγχείρημα βρίσκεται ακριβώς εδώ:

https://www.facebook.com/valadis.looser

update: ο αγαπητός Electric Looser άνοιξε το blog που είχε στα σκαριά και κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει/ακούσει/διαβάσει/κατεβάσει τις επιλογές του του Spychedelic Sally. Καλή αρχή φίλε!