Mockumentary (mock= κοροϊδεύω, μιμούμαι, διακωμωδώ και documentary) ονομάζονται οι καταγραφές σε φιλμ, βιντεοταινίες και δίσκους φανταστικών γεγονότων και εικονικών καταστάσεων με τη μορφή ντοκυμαντέρ. Ψευδο – ντοκυμαντέρ ίσως τους ταίριαζε ως μετάφραση. Με αφορμή το Zelig του Woody Allen που προβλήθηκε σε ένα άσπρο διπλό σεντόνι, (οθόνη αυτοσχέδιας κινηματογραφικής λέσχης του καλοκαιριού) συνειδητοποίησα πως μερικά δείγματα αυτού του είδους της φιλμογραφίας φιγουράρουν στις διασκεδαστικότερες (αν όχι και καλύτερες) ταινίες που έχω δει. Έτσι σκέφτηκα να συντάξω μια μικρή λίστα, ως ένα μικρό (και υποκειμενικό) οδηγό με όσα σου προτείνω να δεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
(1984, σκην. Rob Reiner)
Το απόλυτο. Απολαυστικότατο …ντοκυμαντέρ – το έχω δει τρεις φορές - για μια μπάντα που δεν υπήρξε. Spinal Tap το όνομά αυτής. Στον απόηχο ξεπεσμένων μεγαλείων η μπάντα (που και καλά ξεκίνησε μεταξύ British Invasion και flower power για να καταλήξει μια δεκαετία αργότερα μεταξύ hard rock και «επικού» heavy metal) προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη της αίγλη συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε μια νέα Αμερικάνική περιοδεία. Όλα τα στερεότυπα του rock, στιχουργική, εμφανίσεις, σχέσεις μεταξύ των μελών, μπαντοχωρίστρες Yoko Ono γυναίκες, η «κατάρα» των ντράμμερ, παρελαύνουν καταιγιστικά απέχοντας ευτυχώς παρασάγγας από τη φθηνή ανεκδοτολογική καταγραφή. Κορυφαία σκηνή η επι σκηνής αναπαράσταση του Stonehenge για όσους το έχουν δει. (trailer)
2. Zelig (1983)
Woody Allen στα καλύτερά του. Τα έργα και οι ημέρες του Leonard Zelig, του επονομαζόμενου «Ανθρώπου Χαμαιλέοντα». Του άντρα με την ελαστικότατη προσωπικότητα που έχοντας την ανάγκη να είναι αρεστός κι αγαπητός στους γύρω του αφομοίωνε και αποκτούσε όχι μόνο τον τρόπο σκέψης αλλά και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά όσων συναναστρεφόταν. Δεκαετία 1920, jazz, Mia Farrow, παιδικά τραύματα που φέρνουν γέλια μέχρι δακρύων δε αυτό το φιλμ που έκπληκτοι διαπιστώσαμε πως λανθασμένα νομίζαμε πως είχαμε δει παλαιότερα. Directed by Woody Allen. (trailer)
Η ζωή στο γραφείο, όπως Σε 15 επεισόδια (μοιρασμένα σε 2 κύκλους) καταγράφεται κλινικά από αόρατη κάμερα η καθημερινότητα των υπαλλήλων ενός γραφείου κάποιας βρετανικής εταιρίας που οδεύει προς πτώχευση. Θεατρική θα μπορούσες να την πεις, μαύρη και κάμποσο πικρή κωμωδία χαρακτήρων της διπλανής πόρτας (ή μάλλον του διπλανού γραφείου/γκισέ) . Αν έχεις δουλέψει ποτέ σε γραφείο σίγουρα κάπου θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα σου είναι …ευχάριστο. Η σειρά μεταφέρθηκε και στην Αμερική αλλά δεν την έχω δει. Σενάριο, σκηνοθεσία Ricky Gervais (πρωταγωνιστεί κιόλας) και Stephen Merchant. (extracts)
5. The Rutles (UK / USA, 1978)
Αν και το έχω δει μονάχα
αποσπασματικά, έχω ευχαριστηθεί πολύ το soundtrack ετούτης της …μουσικής
βιογραφίας. Παρωδώντας την Beatlemania και τα ντοκυμαντέρ-αφιερώματα
στην μπάντα από το Λίβερπουλ, το φιλμ ακολουθεί την καριέρα των Rutles
από τις μέρες του Λίβερπουλ και τις εμφανίσεις τους στο Αμβούργο μέχρι
την παγκόσμια επιτυχία. Μπλεγμένος στο όλο πρότζεκτ φυσικά ο Eric Idle
των Monty Python. Lennon και Harrison το γούσταραν, το σνόμπαρε μάλλον ο
κύριος McCartney. Εμφανίζονται οι Cast: Eric Idle, John Halsey, Rikki
Fataar, Neil Innes; special appearances by Mick Jagger, George Harrison,
Paul Simon, Ron Wood, John Belushi, Dan Aykroyd, Gilda Radner, Bill
Murray. Directed by Gary Weis and Eric Idle. (full movie)
Bonus
To σκετσάκι "Hell's Grannies" των Monty Python ένα από τα καλύτερα ψευδοντοκυμαντέρ που παρείσφρηαν στο The Monty Python's Flying Circus
υγ. Τελευταία στιγμή μου ήρθε και το Borat (Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan) στο μυαλό, αλλά η πεντάδα έχει συμπληρωθεί.
Εξαιρετική η λίστα. Θα την κρατήσω ώστε να δω αυτά που δεν έχω δει και να ξαναδώ τα υπόλοιπα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά Δημήτρη. Με το Spinal Tap να ξεκινήσεις αν δεν το έχεις ήδη δει. 5 στα 5 αστεράκια!
ΔιαγραφήΒασικά 11 στα 10! ;)
Διαγραφή