Μια αλλιώτικη σκωτσέζικη βραδιά: The Pastels, Munich, 23.11.13

Έλα τι γίνεται εκεί πάνω; Πως τα περνάς; τον ρώτησα όταν μου τηλεφώνησε. Τριτοτέταρτη μέρα στη Γερμανία, σταλμένος από τη δουλειά του ο Ν. - όχι ότι θα τον χαλούσε να πάει μόνιμα... - φειδωλός  (sic) στις απαντήσεις του:

- Σήμερα θα πάω να δω τους The Pastels. (Η Ι. από μέσα φωνάζει ευχαριστίες για τα λουκούμια που της έστειλα).

- Οκ, ξέρεις εσύ: φωτογραφίες, βίντεο και γραπτή ανταπόκριση/review από τη συναυλία για το μπλογκ.

Μια αλλιώτικη σκωτσέζικη βραδιά (The Pastels, Feierwerk, Munich, 23.11.2013)

Κι ενώ οι υπόλοιποι ετοιμάζονταν για ceilidh, εγώ προτίμησα κάτι διαφορετικό, σκωτσέζικο μεν, αλλά δεν συμπεριλάμβανε formal dress code με τάρταν αλλά κάτι σε πιό pastel χρώματα.

Αυτή τη φορά δεν ήταν στη γειτονιά, ούτε τόσο αυθόρμητο όσο την προηγούμενη (Βλ. συναυλία Ariel pink), αλλά Gott sei dank, ανακάλυψα ότι το λεωφορείο που περνούσε έξω από το σπίτι σε άφηνε έξω απο τη πόρτα του venue!

Καλός οιωνός σκέφτηκα, και με το ελαφρότερο δυνατό συναυλιακό ντύσιμο, ξεκίνησα για το Feierwerk.

Μήνυμα στην είσοδο του venue:
EΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ
ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Έφτασα λοιπόν στην ώρα μου στο άκαπνο συναυλιακό χώρο, ιδανικός για την περίσταση, με σαφή τη βελτίωση μου στο verstehen σχετικά με τις προηγούμενες επισκέψεις στη χώρα.

- (Ξέρετε δεν είναι εδώ η είσοδος για αυτό το gig, πρέπει να πάτε από την άλλη είσοδο, αλλά θα πρέπει να περιμένετε, δεν έχει ανοίξει ακόμα)

Εγώ

 -Ok

-( Ξέρετε η πρώτη μπύρα δεν έχει όσο αναγράφεται αλλά ένα ευρώ παραπάνω αλλά το εξαργυρώνετε στην επόμενη αγορά σας)

Εγώ

- Α, καλά, ορίστε

Μια ώρα αμηχανίας - μπυροποσίας μετά, σηκώνεται ο επίσης αμήχανος διπλανός μου που ξεφύλλιζε όλη την ώρα γερμανικά έντυπα, και ανεβαίνει στη σκηνή καθώς... ήταν ο frontman των Pastels!

Και ξεκίνησαν με το Summer Summits / Slowly Taking Place , το καλύτερο φετινό ορχηστρικό κομμάτι, αν όχι το καλύτερο φετινό κομμάτι εν γένει.

Κάτι οι μπύρες, κάτι η μουσική μπήκα αμέσως στο mood.

Δεν πρέπει να υπάρχει όμως πιό loser frontman. Άλλο να στο λέω, άλλο να το βλέπεις..

1. Προλογίζει το "hit" του νέου τους δίσκου ως εξής:  This is the single from our new album, not that it ever made it to the charts...

2. Συνεχίζει λέγοντας last time we played in Berlin (του φώναζουν οι υπόλοιποι της μπάντας Munich!). Άσε φίλε, την γάμησες την ιστορία, και τέλος

3. μισή ώρα μετά λέει, now we are gonna play some more songs from our new album and we'll go

Κι όλα αυτά με μια φωνή που ίσα που έβγαινε.

Με όλα αυτά εννοείται ότι μετά από κάθε κομμάτι όλο και πλησίαζα τη σκηνή. Εμένα δε με χάλασε καθόλου ο τύπος αντιθέτως τον θεώρησα adorable (αξιαγάπητο;) και πέρασα πολύ ωραία, σου βγάζανε ένα πολύ γλυκό και σπιτικό αίσθημα. Α, κάνανε κι encore! Ορίστε, πολύ ξεσηκωτικό

Οι Γερμανοί (υπήρχαν κι αρκετοί αγγλόφωνοι στο κοινό), δεν ενθουσιάστηκαν, αλλά αν κρίνω από το κολλημένο στα 80s trash pop ραδιόφωνο τους, δεν τους παίρνω και πολύ στα σοβαρά.

Και μετά βγήκαν οι Lali Puna, εγώ οπισθοχώρησα, οι Γερμανοί πλησίασαν και χόρευαν υπνωτισμένοι.

Περίεργο, σκέφτηκα και στο 4ρτο κομμάτι που έπαιξαν και βιντεοσκόπησα από το πλάι της σκηνής, έτρεξα να προλάβω το nightbus που πέρασε στην ώρα του.

Παρελειπόμενα.

Πρέπει να είμαι ο μοναδικός που βιντεοσκόπησα τους pastels, οπότε μιλάμε για ultra rare video footage!

Ο δίσκος και τα μπλουζάκια των pastels ήταν προς πώληση στα 14€-δεν πήρα, το μετάνοιωσα. Το εισιτήριο κόστισε 19,70€ και η μπύρα, το μπουκάλι των 500ml 3,40€, καθόλου άσχημα ε;

Οι Γερμανοί στα nightbuses ενώ ήταν τυπικότατοι στην ακύρωση των εισιτηρίων, πέρναγαν στη λούφα και έπιναν μπύρα από μπουκάλια αναψυκτικών

Το ceilidh τελείωσε την ίδια ώρα. Schlaf gut!

N

Ωραία η ανταπόκριση, ευχαριστώ Ν.