όταν τα πράγματα δε φτιάχνουν με τα λόγια

ευδιάκριτος

Φοράω πάλι κάποια από τα σκούρα μπλε ή πράσινα ρούχα μου και το γκρι κοτλέ μπουφάν και τα μούσια μου τα ‘χω κοντά και περιποιημένα. Παρ’ όλα αυτά και αντίθετα με ό,τιπερίμενα, έχω την εντύπωση πως σήμερα είμαι ιδιαιτέρως και άβολα ορατός. Αυτό όχι μόνο δυσκολεύει την παρακολούθηση των συνεπιβατών μου στο μετρό - πολυαγαπημένη ασχολία που μου αδειάζει το μυαλό από βαριές εμμονικές σκέψεις σε κλειστούς χώρους – αλλά την καθιστά αδύνατη. Η κοπέλα που ισιώνει το σφιχτοφορεμένο σουτιέν, ο νεαρός με το τσουλούφι που σκαλίζει τη μύτη, ο κύριος που ξεκολλά τα ιδρωμένα γεννητικά του όργανα και η εύσωμη πενηντάρα που κοιτώντας το άπειρο, σκουπίζει ένα δάκρυ λίγο πριν κυλήσει αντιλαμβανόμενοι την εποπτεία μου σταματούν κάθε κίνηση και μαζεύουν αμήχανοι τα χέρια τους κοντά στα σώματά τους. 

Προσποιούμαι τον αδιάφορο και βυθίζομαι στο βιβλίο μου μέχρι το σταθμό στο Σύνταγμα όπου και κατεβαίνω απ’ το συρμό.

115. το νούμερο του σημερινού επεισοδίου της εκπομπής που απ’ ότι φάνηκε πήγε περίφημα. Τουλάχιστον έτσι είπαν κατά τη διάρκειά της οι φίλοι κι οι ακροατές. Σε υπερθετικό βαθμό έφταναν τα καλά σχόλια. Ώσπου κοκκίνισα. 

Στο chat-box του site του σταθμού μάλιστα, αναφέρθηκαν (όχι από εμένα) κι επιλέχθηκαν ως αγαπημένα κάποια από τα παλιά επεισόδια της εκπομπής. Η Α. για παράδειγμα, εστίασε στο 32ο κι εγώ καθώς δεν το θυμόμουν, πάνε δυο χρόνια τώρα, μόλις γύρισα σπίτι, ανάτρεξα στο playlist του. 

Έκπληξη οι πολλές κοινές επιλογές τραγουδιών και συγκροτημάτων στο playlist της 5ης Μαίου του ‘12 με τις σημερινές: Ίδια διάθεση δυο χρόνια μετά ή η ζωή (μου) που κάνει κύκλους;

Ευχαριστώ ξανά τόσο για την παρουσία τους όσο και για το θετικότατο feedback όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί στο "people like us". Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

115th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Stonephace - Five Miles High
• Neko Case - Never Turn Your Back On Mother Earth
• Caribou - Hello Hammerheads
• Poll - Παρασκευάς & Θωμάς
• Baby Guru - Exegesis
• Country Joe & The Fish - The Baby Song
• The Boo Radleys -The White Noise Revisited
• Chocolate Watchband - I Ain't No Miracle Worker
• Giorgio Moroder - Automation
• Between - Devotion
• Big Brother And The Holding Company - All Is Loneliness
• Echo & the Bunnymen - Hang On To A Dream
• Poltergeist - Lune Deeps
• Dead Meadow  - The Crystal Ship
• Television Personalities - King & Country
• Savage Republic - The Hanging Garden 
• Antony & the Johnsons - Shake That Devil
• Alan Vega - Be Bop a Lula
• Tuxedomoon -  (Special Treatment For The) Family Man 3
• Tangerine Dream - Movements Of A Visionary
• Portishead - The Rip
• Mogwai - Remurdered
• Gary Numan - Me! I Disconnect From You (early version)
• Nine Inch Nails - Metal
• Anne Clark - All Night Party
• Χωρίς Περιδέραιο - Έγχρωμη Γρίπη

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

people like us

Πάντα μια Κυριακή δίνει τον μουσικό εναρκτήριο τόνο. Τα βινύλια, παλιές και νέες κυκλοφορίες, που έρχονται στην κατοχή μου, καθαρίζονται ευλαβικά, καταγράφονται κι ανακατεύονται με όσα ανεβοκατεβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στα ράφια της δισκοθήκης. Έπειτα, και υπό τους ήχους των Tangerine Dream, των Stonephace  και της Anne Clark, στοιβάζονται δίπλα στα cd, τις κασσέτες, τα 45αρια και τα mp3, σε νέους μουσικούς συνειρμούς που σχηματίζουν σιγά-σιγά το soundtrack των γεγονότων, χαρμόσυνων ή δύσθυμων δεν έχει σημασία, της εβδομάδας που διανύουμε. 

People like us (music & songs for ordinary people)

Αύριο, Παρασκευή 28 Μαρτίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/1407482559519299/?ref_dashboard_filter=upcoming&source=1

η μια θέση στον ήλιο

Αριστουργηματική η κατά γράμμα ερμηνεία της φράσης "Για μια θέση στον ήλιο" στη σκηνή της σουρεαλιστικής ταινίας του Vittorio De Sica. Όταν σχεδόν ολόκληρη η μικροκοινωνία των απόκληρων και των αλητών της πόλης κυνηγά χοροπηδώντας, σπρώχνεται και στριμώχνεται για να ζεσταθεί από τη στιγμιαία θαλπωρή των αχτίνων του ήλιου.

Ο λόγος για το «Θαύμα στο Μιλάνο», την ταινία που δυσαρέστησε την κεντρική εξουσία της Ιταλίας άμα τη βραβεύσει της  στο φεστιβάλ των Καννών το 1951. Και ο λόγος αυτής της δυσαρέσκειας κατανοητός σε όποιον την έχει παρακολουθήσει καθώς με προφανέστατα (όπως θα έκανε ο Τσάπλιν ή οι αδελφοί Μαρξ)  αλληγορικό τρόπο, ο φακός εστιάζει στον ορφανό και νεοάστεγο, καλοσυνάτο πρωταγωνιστή, τον Τοτό, και καταγράφει την πάλη των τάξεων στη γείτονα χώρα. 

Ο νεορεαλισμός του "Κλέφτη των ποδηλάτων" είναι και πάλι φανερός, μόνο που εδώ διανθίζεται από μια υπερβατικά ποιητική ματιά και κάμποσο χιούμορ  στη διήγηση των προσπαθειών μιας γκροτέσκας ομάδας άστεγων ανθρώπων που αξιώνει μια θέση για τη νεόχτιστη παραγκούπολή της στις παρυφές της πόλης  του Μιλάνου, τη «χτίζει» και συγκρούεται με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών, την αστυνομία,  τους πολιτικούς και ενίοτε και με τον κακό της εαυτό για να την διαφυλάξει.

Οι σκηνές του «κάμπινγκ» των αστέγων με τους ανθρώπους να ζουν σε χαρτόκουτα, βαρέλια και αναποδογυρισμένες λαμαρίνες και του κυνηγητού των αχτίνων του ήλιου εκτός του ότι τις θεωρώ εικαστικά σημεία αναφοράς, μου έφεραν στο μυαλό  κάποιες αντίστοιχες (και εξίσου συγκλονιστικές) από την Απεργία του Sergei Eisenstein. Αλλά γι αυτές νομίζω πως οφείλω δυο λόγια σε μια ξεχωριστή ανάρτηση. 

Ο Ιταλός ηθοποιός Francesco Golisano που ενσάρκωσε τον καλοσυνάτο Τοτό στην ταινία του Ντε Σίκα, σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1959, σε ηλικία μόλις 29 χρονών.

το γέλιο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση

*

"- Εγώ, όταν ήμουν νέος, φαντάστηκα τον καθηγητή μου της γεωγραφίας να προσπαθεί να ισορροπήσει μια κουράδα πάνω στο κεφάλι του. Κι αυτή η εικόνα μόλις που μ’ έκανε να χαμογελάσω. Τότε φαντάστηκα το γείτονα μας στην ίδια θέση. Τίποτα! Καμιά αντίδραση! Τελικά φαντάστηκα τον πολύ καθώς πρέπει ιερέα της εκκλησίας μας με το σκατό στο κεφάλι. Κι άρχισα να γελάω… δε μπορούσα να σταματήσω. Με κοιτούσαν όπως κοιτάζει κανείς ένα τρελό, κανείς δεν ήξερε γιατί γελούσα τόσο. Βλέπετε δε μπορούμε να γελάμε με οτιδήποτε. Το γέλιο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση". 

Από το βιβλίο «Ο δικός μου Νταλί» της Amanda Lear

Από τα αγαπημένα μου βιβλία, αγορασμένο από κάποιο παζάρι στην Κλαυθμώνος και διαβασμένο από πολλά χρόνια, όχι λογοτεχνικά γραμμένο, αλλά πολύ διασκεδαστικό. Το κάτι σαν ημερολόγιο των παρά τω Νταλί κυρίως ημερών που έζησε η πολυπράγμων Amanda μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70. Το διάσημο μοντέλο, τραγουδίστρια, ηθοποιός και ενίοτε ζωγράφος όταν περιβλημένη ακόμα από την ατέλειωτη φημολογία για τη σεξουαλικότητά της εγκατέλειπε τον αρραβώνα της με τον Bryan Ferry και πλάγιαζε στην αγκαλιά του David Bowie. 

η Amanda στο εξώφυλλο του "For your pleasure"

* Κάρτα από την τράπουλα ταρώ Dali, που σχεδίασε η Amanda Lear κατ' εντολή του αυλάρχη της στηριζόμενη σε σχέδια του ιδίου του Salvador για την ταινία του James Bond,  "Live and let die". Για την ιστορία η τράπουλα δεν χρησιμοποιήθηκε στην ταινία καθώς ο Νταλί αξίωσε υπέρογκο ποσό. Πουλήθηκε ωστόσο αργότερα στη Νέα Υόρκη πιάνοντας την επιθυμητή από τον S.D. τιμή. 

兩仔爺 και άλλες ελληνικές ιστoρίες

Κοσμογυρισμένο και με μικρότερη φολκλόρ παραμόρφωση σε σχέση με τις προηγούμενες φορές το σημερινό  6^ο ελληνοθεματικό επεισόδιο της εκπομπής. Πραγματικός άθλος το στήσιμο της δίωρης διάρκειάς του, ιδιαίτερα αν αναλογιστείς πως η μουσική και τα τραγούδια που το στελέχωσαν επιλέχθηκαν από 8 ώρες ανάλογου υλικού που συλλέγω καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Ευχαριστώ ξανά τόσο για την παρουσία τους όσο και για το θετικότατο feedback όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί στο πρώιμα επετειακό "it's all greek to me again". Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

114th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• G. Gretsis & S. Stamos - Greek Rhapsody
• Azure Ray - Raining In Athens
• Synanthesia - Mnemosyne
• Mariangela & Vangelis - You Were Right
• Luna - Anesthesia
• The Kinks - End of the Season
• 鄭君綿 鄧寄塵 鄭碧影 - 兩仔爺 (Manos Hadjidakis)
• Tricky - Parenthesis
• La Femme - Antitaxi
• Eyeless In Gaza - John On patmos
• The Cowsills - The Prophecy Of Daniel & John The Divine (Six-Six-Six)
• Aphrodite's Child - 666 - Ofis
• Dead Can Dance - Amnesia
• John Cale - Archimedes [Homo sapiens]
• Momus - Erostratus 
• They Might Be Giants - Electronic Istanbul (Not Constantinople)
• Rabbi Nuftali Zvi Margolies Abulafia - Misirlou
• His Majesty the King of Spain- Me Skotose
• A Hawk And A Hacksaw - God Bless The Ottoman Empire
• IO Echo - When The Lillies Die
• NeoCollage y Los Labropoides - En el Nueve
• Slowdive - Souvlaki Space Station
• Savage Republic - Omonoia
• The Vanity Set - The World Keeps Turning
• The Clean - Balkans
• Diamanda Galas - Keigome Keigome (Stavros Xarhakos)
• Matt Elliott - The Ghost of Maria Callas
• The Dubliners - Salonika
• Nick Cave & The Bad Seeds -The Lyre Of Orpheus
• Telly Savalas - Something
• Midlake - Antiphon
• The Waterboys - The Pan Within

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

it's all greek to me again

Η «ελληνοπρεπής» θεματολογία έχει κατοχυρωθεί πλέον ως θεσμός. Δυο φορές το χρόνο, κάθε Μάρτιο και Οκτώβριο, εν όψει των επετείων της 25ης και 28ης αντίστοιχα, η εκπομπή ξεκινά την έρευνα. Ακούει Midlake, The Ex, Kaleidoscope. Σκαλίζει γνώσεις, δισκοθήκες και μουσικές εγκυκλοπαίδειες προκειμένου να συγκεντρώσει στο playlist της τραγούδια «ελληνικής» θεματολογίας. Hefner, Beatles, Kinks. Ντόπια τραγούδια σε διασκευές ξένων καλλιτεχνών, άλλα με ελληνικότατους τίτλους ή εμβόλιμους ελληνικούς στίχους, μουσικές – όχι απαραίτητα φολκλόρ - εμπνευσμένες από χώματα που πατάμε κι εμείς καθημερινά ή από μπάντες που έχουν συντοπίτες μας στις τάξεις τους.

Αύριο, Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα ακούγοντας το έκτο (vol 6) ελληνοκεντρικό επεισόδιο από καταβολής εκπομπής, δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/286276068196241/

Εντωμεταξύ τα παλιότερα αντίστοιχα επεισόδια και οι λίστες των τραγουδιών που ακούστηκαν σε αυτά μπορούν να βρεθούν εδώ:

• vol 1: never on Friday
• vol 2 : για την πατρίδα
• vol 3: η επετειακή πεντηκοστή
• vol 4: επιμένω ελληνικά
• vol 5 : λίγη ακόμα γεύση από Ελλάδα

όχι μ’ ένα πάταγο

Μεταξύ μπύρας χωρίς αλκοόλ και καφέ χωρίς καφεΐνη, λίγο πριν η πυροδοτημένη από την Κυριακάτικη φωτογραφία του πνιγμένου 7ιντσου αλυσίδα λεκτικών κυρίως συνειρμών (στη διάρκεια της οποίας έλυσα το μυστήριο της ταυτότητας ενός τραγουδιού που αναζητούσα από το 1987) φτάσει κομποσκοίνι στον τελευταίο της κρίκο, συνάντησα τους στίχους του “Hollow Men” του T.S. Eliot οι τελευταίοι των οποίων κλείνουν το ποίημα κάπως έτσι: 

...

η ζωή είναι πολύ μακριά

μεταξύ πόθου

και σπασμού

μεταξύ δύναμης

και ύπαρξης

μεταξύ ουσίας

και πτώσης

πέφτει η σκιά

γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

γιατί δική σου είναι η ζωή

γιατί η ζωή σου είναι δική σου

δική σου

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος

όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό

Μετάφραση: Αριστοτέλη Νικολαϊδη

υγ. Για την ιστορία, το δισκάκι που προέβη στο απονενοημένο ήταν της Raffaella Carra, γεγονός που με απέτρεψε από την βρωμερή διαδικασία της σωτηρίας του. Μετά από ώρες και στο ίδιο σημείο, μια προσπάθεια (σκηνοθετημένης πλέον) επαναφωτογράφησής του δεν κατέστη τελικά δυνατή. 

Cpt Neφos, Ανυπόφοροι, Χωρίς Περιδέραιο, Αρνάκια, Metro Decay, Not 2 without 3 και λοιπές δυνάμεις

Λίγο μόνο μικρότερη τότε για να το ευχαριστηθεί στην ώρα του, για το πρώτο κύμα της ανεξάρτητης new wave/punk ελληνικής σκηνής ο λόγος, η γνωστή-άγνωστη συναυλιοπαρέα που κρατάει από τα χρόνια του 80, αυτή με τη μία ντάμα, - αν  και με κάποιες αλλαγές της τελευταίας στιγμής στη σύνθεσή της – κατηφόρισε Παρασκευή βράδυ στη Λιοσίων και πέρασε κατά τις 9 και κάτι μ.μ.τις πόρτες του Gagarin 205.

Εκεί, παραδόξως χωρίς να χρειαστεί να πιει με το παραπάνω, ενεργοποίησε τα παλιακά της αντανακλαστικά και το χιούμορ, συνάντησε φίλους και γνωστούς, απάντησε δεκάδες φορές -  επιτυχώς τις περισσότερες από αυτές - στην ερώτηση «Ρε από πού τον ξέρουμε αυτόν/ήν;», κουβέντιασε, θυμήθηκε και διηγήθηκε ξεχασμένες, στα όρια του αστικού μύθου ιστορίες, τραγούδησε sing along με συνομήλικους και μη, είδε μέρος του ντοκυμαντέρ «εδώ δεν υπάρχει άσυλο» κι αναπόλησε τις μέρες  και κυρίως εστίασε στα επί σκηνής τεκταινόμενα.

Εκεί όπου, όμορφοι άνθρωποι στα πενήντα τους, τους οποίους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αν συναντούσες ποτέ στο δρόμο δε θα σου περνούσε απ το μυαλό πως κάποτε όλοι αυτοί αποτελούσαν την αφρόκρεμα του εγχώριου ανεξάρτητου ήχου, οργίασαν ηχητικά και έδειξαν να το ευχαριστιούνται το ίδιο αν όχι και περισσότερο από οποιονδήποτε.

Not 2 without 3

Πολύ καλή η new wave/post punk αγγλόφωνη μπάντα των  Not 2 without 3 που άνοιξε τη συναυλία. Under the flag. Ο κόσμος δεν έχει γεμίσει ακόμα το χώρο, τα κενά καλύπτει η εντυπωσιακού βάθους φωνή του Βασίλη Σαλαπάτα. 

Ανυπόφοροι

Για τη συνέχεια η μεγάλη αποκάλυψη για μένα (μας) μιας και ομολογώ πως δεν τους είχα ξανακούσει, οι Ανυπόφοροι. Μπαντάρα από το 1979!  Σοβαρολογώ: φρέσκο πράγμα, κι ας έχει περάσει 35ετία. 8 φορές. Και συγκινητικοί (συγκινούμαι όλο κι ευκολότερα μεγαλώνοντας) στο αντίο που είχαν ξεχάσει να πουν όταν διαλύθηκαν.  Λίγο  πριν το τέλος. Όταν τραγουδούν όλοι μαζί στο ίδιο μικρόφωνο (πρώτη φωτο).

Cpt. Neφos

Cpt. Neφos. Θρυλικό συγκρότημα στο μυαλό μου από δεκαετίες, μια από τις πολλές φάσεις της μουσικής παρέας του Άκη Μπογιατζή και του Ιάκωβου Μανή (Cpt. Nefos, Libido Blume, Sigmatropic), η μόνη που δεν είχα δει live έως σήμερα σε avant premiere για τα μάτια και τ’ αυτιά μου. Με τον Γιάννη Ντρενογιάννη. Cadillac Dreams. Colours Melting. Με προσγειωμένα εκσυγχρονισμένο τον ήχο και την ενορχήστρωση των τραγουδιών.

Αρνάκια

Τα Αρνάκια στη συνέχεια παίρνουν τη σκυτάλη. Ο κακός σου εαυτός, Δύτης τ' ουρανού. Καταχωρημένα πλέον ως κλασσική αξία στη συνείδηση των φανατικών υπέρμαχων του ελληνόφωνου πανκ.

Χωρίς Περιδέραιο

Ανατριχίλα, ιδρώτας, άγαρμπο λίκνισμα αντί χορού. Έτερη μεγάλη απόλαυση, η ελληνόφωνη synth pop(?) αισθητική των Χωρίς Περιδέραιο με την εκκεντρική στιχουργική. Άνωση. Έγχρωμη Γρίπη. 48 Σιωπές. 

Κι ένα βιντεάκι του 48 Σιωπές που τράβηξε ο Ν για του λόγου το αληθές.

(Not) Metro Decay

Κειμήλια. Μετρονομημένη σκοτεινιά για τη συνέχεια από τους (Not) Metro Decay. Τη σύμπραξη δηλαδή του Κώστα Μάστορη και Στέλιου Μαστρόκαλου, μελών των θρυλικών Metro Decay με φίλους μουσικούς και τον πιτσιρικά Ζαφείρη Μαράνο των Grain να αποδίδει πιστότατα το κλίμα εκείνων των ημερών.

Τρομερή μορφή ο Ντρενογιάννης. Η κιθάρα του οποίου διαπέρασε, πολύ μεγάλο μέρος τόσο της ανεξάρτητης σκηνής (Anti Troppau Council, Cpt Neφos, Χωρίς Περιδέραιο, Libido Blume, Magic De Spell, Yeah!) της προ-προ-προηγούμενης δεκαετίας όσο και (φυσιολογική συνέπεια) ολόκληρης αυτής της "θεματικής" συναυλίας.

Για ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια της νύχτας και μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του φεστιβάλ (που παρότι αναβιωτικό δε στηρίχτηκε σε ξύσιμο νοσταλγικών διαθέσεων) δεν έχω να πω πολλά γιατί απλά δεν ήμουν εκεί. Περασμένες 3 αποχωρήσαμε υπερ ικανοποιημένοι και μπουκάραμε και οι πέντε στο καινούριο αμάξι του Τ. 

Τώρα εγώ παραδίδω τη σκυτάλη σε όποιον παρέμεινε, είδε τις εμφανίσεις των Asylum Overdrive και Asylum Nursery και θέλει να πει κανα δυο λόγια για ότι ακολούθησε.

μια κινούμενη ασυνέχεια

Αν δεν υπήρχαν οι παραμικρές αντανακλάσεις του φωτός στα κατάμαυρα ρούχα της ηλικιωμένης γυναίκας που διασχίζει την Πανόρμου, να της χαρίζουν ανθρώπινη υπόσταση, θα ‘λεγες πως παρατηρείς μια καλοσχηματισμένη μαύρη τρύπα, μια κινούμενη ασυνέχεια στον περιβάλλοντα χώρο. Ή ίσως το κενό που αφήνει σε μια φωτογραφία το καλοψαλιδισμένο περίγραμμα  ενός εκδιωχθέντα από αυτήν ανθρώπου. Δεύτερη συνεχόμενη Παρασκευή που βλέπω ετούτη την παλιομοδίτικη γιαγιά να τρέχει σχεδόν, πρωί-πρωί, αψηφώντας τους νόμους που διέπουν την ηλικία της και ξεχνώντας την όποια σύσταση του γιατρού για ξεκούραση. 

Βγάζω φωτογραφική και γονατίζω πριν ακούσω το κλικ.

Κι έπειτα, μεταξύ πολλών άλλων που συνέβησαν από εκείνη την ώρα μέχρι τώρα (και δεν έχω το χρόνο να καταγράψω στο ιστολογοημερολόγιό μου γιατί είμαι κουρασμένος και θέλω να ξεκουραστώ, έχει συναυλία σήμερα) πήγα και στο στούντιο για τη 113η εκπομπή που πολύ την ευχαριστήθηκα! 

Ευχαριστώ ξανά όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί. Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

113th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Bernard Herrmann - Fahrenheit 451 (Prelude)
• Spirogira - The Sergeant Says
• The Langley Schools Music Project - Space Oddity
• Snow Patro l - I Am An Astronaut
• Death In Vegas - Dirge
• The Legendary Pink Dots - Don't Worry Dear, I'll Be Holding Your Hand
• Fischer Z - Luton to Lisbon
• Simon Dupree & The Big Sound - Kites
• Junior Parker - Taxman
• Cypress Hill - I Wanna Get High
• Ride - Seagull
• The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - Lobby
• Television Personalities - When Emily Cries
• X-Ray Spex - Genetic Engineering
• Lard Free - Warinobaril
• Alan Vega, Alex Chilton, Ben Vaughn - Fly Away
• Cpt Nefos  - Enjoying
• Anne Clarke - Short Story - Anne Clark
• Anti - Kontra
• OMD - Electricity [Dindisc Version]
• Air - Remember
• The Beach Boys - Do It Again (Stereo Remix)
• Caribou - Subotnick
• Black Mountain - Set Us Free
• Santana - Hope You're Feeling Better
• Mother Earth -Saturation 70
• The Chap - Gimme Legs
• Liquid Liquid - Cavern
• Grandmaster Flash (Melle Mel) - White Lines (Don't Do It)

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

i wanna get high on Friday

Η Κυριακή έδωσε τον μουσικό εναρκτήριο τόνο. Περίεργα βινύλια έρχονται στην κατοχή μου, καθαρίζονται ευλαβικά κι ανακατεύονται με όσα ανεβοκατεβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στα ράφια της δισκοθήκης. Έπειτα, και υπό τους ήχους των Lard Free, του Gil Scott και των X-Ray Spex στοιβάζονται δίπλα στα cd, τις κασσέτες, τα 45αρια και τα mp3, σε καινούριες και παλιές κυκλοφορίες, σε νέους μουσικούς συνειρμούς που σχηματίζουν σιγά-σιγά το soundtrack της εντεκάτης εβδομάδας του χρόνου.

Αύριο, Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/1429981287245635/?ref_dashboard_filter=upcoming&source=1

σκέψου μια όμορφη εικόνα

Τον κυρ Κώστα, τον συνταξιούχο ναυτικό, τον συναντά δυο τρεις φορές κάθε καλοκαίρι εκεί που τον γνώρισε. Στην παραλία. 

- Τι κάνετε κύριε Κώστα; τον ρωτάει.

- Καλά κορίτσι μου της απαντά εκείνος αστράφτοντας. Πολύ καλά! Αφού τη βγάλαμε και φέτος τη χρονιά, πολύ καλά!

Εχθές, στο κρεβάτι του χειρουργείου λίγο πριν βυθιστεί στην 8ωρη νάρκη,  ο αναισθησιολόγος τη διέταξε να σκεφτεί μια όμορφη εικόνα. Ο κυρ Κώστας της ήρθε στο μυαλό. Ούτε τα παιδιά της, ούτε ο άντρας ή η μάνα κι ο πατέρας της, ούτε κανένας άλλος κοντινός της. 

εδώ δεν υπάρχει άσυλο

Ανατρέχω σ’αυτήν ξανά και ξανά στη δυναμη αυτής της φωτογραφίας, θεωρώντας την μία από τις καλύτερες ελληνικές φωτογραφίες που έχω δει. Πρωτόγονη και μεταπυρηνική την ίδια στιγμή. 

Δεν είναι (μόνο) η αισθητική και το σουρεαλιστικό περιβάλλον του καταγεγραμμένου ενσταντανέ, είναι η ιστορία – και ουχί μυθολογία -που κρύβεται πίσω της. 1985, οι ξυλοδαρμοί στην πλατεία, η οδός Σόλωνος κι η οδός Ναυαρίνου, οι 2 καταλήψεις του Χημείου, η αστυνομική βία στα «καλύτερά» της, η δολοφονία του Καλτεζά, ο Αρκουδέας, οι αγανακτισμένοι πολίτες του πράσινου χώρου, κι ακόμα η περίφημη δήλωση του αστυνομικού διευθυντή Χοχτούλα, «Απαγορεύεται η πορεία αλλά και συγκέντρωση στο χώρο της πλατείας, η οποία εξάλλου δεν σας προσφέρει άσυλο. Και εφ’ όσον τολμήσετε να φωνάξετε συνθήματα όπως – μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι – τότε θα συλληφθείτε και θα ισοπεδωθείτε!!» που έδωσε τον τίτλο στο ντοκυμαντέρ «Εδώ δεν υπάρχει άσυλο» του Motorcycle Boy (κατά κόσμον Θανάση Γιαννόπουλου). 

Του soundtrack για την ελληνική ανεξάρτητη/εναλλακτική μουσική σκηνή που - δε θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς - εμπνεύστηκε και επένδυσε ηχητικά και εκείνες τις μέρες των μέσων της δεκαετίας του 80.

"Τα πράγματα είναι πολύ απλά γι΄αυτό και μοιάζουν τόσο μπερδεμένα: ανήκουμε σε μια γενιά που μεγάλωσε με την πλάτη στον τοίχο.Δεν ξεκινήσαμε εμείς τις φασαρίες -εμείς απλώς θέλαμε να μας αφήσουν ήσυχους. 

Να ακούμε τη μουσική μας, να ντυνόμαστε όπως γουστάρουμε, ν΄ανατινάζουμε τα μαλλιά μας όποτε μάς έκανε κέφι, να χορεύουμε μόνοι μας κι όχι δεμένοι κόμπο με τη γκόμενα....» Αυτά θέλαμε..."

από τo Λευκό Θόρυβο, το πολύ καλό μπλογκ του Motorcycle Boy,
όπως και η παραπάνω φωτό

Το πολυαναμενόμενο εγχείρημα του «Εδώ δεν υπάρχει άσυλο» θα βγει στους κινηματογράφους όταν είναι έτοιμο. Μέχρι τότε μια γεύση απ' αυτήν μπορείς να πάρεις στην ομόνυμη συναυλία που θα γίνει στις 14 Μαρτίου στο Gagarin 205 όπου θα εμφανιστούν πολλές από τις μπάντες στις οποίες επικεντρώνεται το ντοκυμαντέρ. Τα έσοδα θα διατεθούν αποκλειστικά για την ολοκλήρωση της ταινίας. 

Το line up της συναυλίας περιλαμβάνει  

• τους Ανυπόφορους, με την Ανυπόφορα μοναδική τους σύνθεση, δηλαδή τον Στάθη Καλυβιώτη (κιθάρα/φωνή), τον Γιώργο Γλυνέλη (μπάσο/φωνή), τον Γιάννη Χαραλαμπίδη (πλήκτρα/φωνή) και τον Γιώργο Δαμέλλο (τύμπανα/φωνή) 
• τα Αρνάκια, με διαχρονική σύνθεση που περιλαμβάνει τον Δημήτρη Παπαθεοφίλου (μπάσο/φωνή), τον Φίλιππο Παππά (κιθάρα/φωνή), τον Χάρη Παπασιδέρη (κιθάρα/ φωνή) και τον Θεοδόση Τσατσαρώνη (τύμπανα).
• τους Cpt Neφος, δηλαδή τον Άκη Μπογιατζή (μπάσο/φωνή), τον Ιάκωβο Μανή (κιθάρα/πλήκτρα), τον Γιάννη Ντρενογιάννη (κιθάρα/φωνή) και τον Γιάννη Τρυφερούλη (τύμπανα).
• τους Χωρίς Περιδέραιο, με σύνθεση που παραπέμπει στο LP τους «Χορός για μουσική» και περιλαμβάνει τον Νίκο Αγγελή (πλήκτρα/φωνή), τον Παντελή Πετρονικολό (μπάσο), τον Γιάννη Ντρενογιάννη (κιθάρα) αλλά και τον Τάκη Γιαννούτσο (τύμπανα).
• τους Not 2 without 3, δηλαδή το Βασίλη Σαλαπάτα (φωνή), τον Σπύρο Αναγνώστου (κιθάρα), τον Γιώργο Παπαδόπουλο (μπάσο) και τον Γιάννη Ψιμόπουλο (τύμπανα).
• τους (Not) Metro Decay, μια σύμπραξη από μέλη του συγκροτήματος και φίλους τους, δηλαδή τον Κώστα Μάστορη (μπάσο), Στέλιο Μαστρόκαλο (κιθάρα/φωνή), Κώστα Κούζα (πλήκτρα), Μάνο Βασιλάκη (τύμπανα), Δημήτρη Μετανιά (κιθάρα) και Ζαφείρη Μαράνο (φωνή).
• τους Asylum Overdrive, μια shock ‘n’ roll αντεπίθεση από τους Louis, Kon, Spy Bokos, Nick Camel αλλά και τον Pan Thistle  δεηλαδή οι Stress μαζί με τον τραγουδιστή των μυθικών ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ.
• τους Asylum Nursery, την θρυλική παρέα που ευθύνεται για το τραγούδι τίτλων της ταινίας και περιλαμβάνει τους Κώστα Μάστορη και Στέλιο Μαστρόκαλο (Metro Decay), Βασίλη Σαλαπάτα (Not 2 without 3), Άντα Λαμπάρα (Villa 21), Θοδωρή Βλαχάκη και Γιώργο Σκαρλάτο (Magic de Spell)  και Θανάση Σκαρλάτο.

σε μια συναυλία που άργησε 40 χρόνια, αλλά γίνεται 10 χρόνια πριν την ώρα της.

Θα τα πούμε εκεί.

Εντωμεταξύ σήμερα στις 10:00 μμ και από τη συχνότητα του indieground, στην εκπομπή Songs of love and hate θα φιλοξενηθεόύν σε μια συνέντευξη οι συντελεστές του ντοκυμαντέρ. ” Εδώ δεν υπάρχει άσυλο ”

πάντα στην ώρα μου

Τη μόνη φορά που είχα φτάσει στο γραφείο καθυστερημένα, στις 7 και 58 δηλαδή, ενώ η βάρδιά μου ξεκινούσε στις 8, δεν είχα βρει κανέναν από τους οκτώ «συνάδελφους» στο πόστο τους. Ούτε καν στο χώρο. Μόνο κάποιος συμπολίτης ωρυόταν δικαιολογημένα για τα χάλια του δημοσίου, μάταια προσπαθούσε να τον ηρεμήσει η προϊσταμένη, και απειλούσε θεούς και δαίμονες.

"Κάντε καταγγελία στον υπάλληλο που καθυστέρησε", τον συμβούλευσε η προϊσταμένη καλύπτοντας τόσο τα νώτα τα δικά της όσο και των απόντων υπαλλήλων , κι εγώ έμεινα με γουρλωμένα τα μάτια, τα νεύρα και το θυμικό να ολοκληρώνω εν τάχει και να πρωτοκολλώ ηλεκτρονικά στις 8 και 02 το αίτημα – ούτε που θυμάμαι τι ζητούσε - του άντρα που στρίγγλιζε παράταιρα για το παρουσιαστικό του.  

Την καταγγελία μου την έκανε τελικά ο άνθρωπος, δε μπόρεσε όμως να την εδραιώσει πουθενά καθώς η ώρα πρωτοκόλλησης ήταν 8:02 και δεν πρόδιδε καμία καθυστέρηση εκ μέρους μου.  (Θα μπορούσα να έχω πειράξει κάνα δίλεπτο τα ρολόγια αλλά δε νομίζω να το είχα κάνει.)

Περασμένα ξεχασμένα θα μου πεις.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014. Στη δουλειά, (άλλοτε και στο σχολείο), σε όποιο ραντεβού ερωτικό, φιλικό, επαγγελματικό ή ιατρικό και σε όποια παράσταση, κινηματογραφική, θεατρική ή συναυλία, δεν αργώ ποτέ. Κι όταν λέω ποτέ, εφόσον είμαι σε θέση να αναπνέω και θέλω να παραβρεθώ, εννοώ ποτέ.  Των ποτών.

Η έννοια της αργοπορίας σε ένα προκαθορισμένο γεγονός ανέκαθεν με αποσυντόνιζε. Γίνομαι απόλυτα νευρικός και η μόνη διέξοδος σε αυτό είναι να ξεκινάω τόσο νωρίτερα προς το στόχο μου όσο χρειάζεται για να είμαι ακριβής και στην ώρα μου. Ακόμα κι αν τύχουν όλες οι αναποδιές στις οποίες βασίζεται το χειρότερο σενάριο που σκαρώνω ψτχαναγκαστικά (?) από πριν στο μυαλό μου. 

Έτσι, συνήθως βρίσκομαι στη θέση μου, το λιγότερο δέκα λεπτά νωρίτερα και από τον συνεπέστερο παροιμιώδη Άγγλο.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις εκπομπές της Παρασκευής στο σταθμό.  Προσπαθώ κάθε φορά και φτάνω εκείνη τη στιγμή που μου δίνει το χρειαζούμενο χρονικό αέρα για να εγκλιματιστώ, να πίνω το τσάι μου και να διατηρώ σε επιθυμητά επίπεδα τη χαλαρότητα που μ’ ευχαριστεί.

Ε, που λες αυτό συνέβη και σήμερα. Εγώ όπως πάντα on time. Μόνο που λόγω κάποιων - ας το πούμε - οργανωτικών συγκυριών (sic) πέρα από τις δικές μου δυνάμεις κατόρθωσα και εισέβαλλα στο στούντιο μόλις τέσσερα λεπτά πριν την επίσημη (γιατί ναι, υπάρχει και ανεπίσημη) έναρξη της εκπομπής.  Χαλαρότης μηδέν! Αλλά μου είπαν πως δε φάνηκε!!!

Ευχαριστώ όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί. Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

112th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Sexteto Electronico Moderno - In The Year 2525
• Scott Walker - The Seventh Seal
• Damien Jurado - Jericho Road
• The Hidden Cameras - Year Of The Spawn
• Television Personalities - Seasons in the sun
• Spiritualized - Home of the Brave 
• Beacon Street Union - Angus Of Aberdeen
• Bee Gees - I Started A Joke
• Coti K - Praise The Lord
• This Mortal Coil - Holocaust
• Mercury Rev - Planet Caravan (Peel session)
• The Grass Roots - Mr. Jones (A Ballad Of a Thin Man)
• Folk Implosion - Serge
• Pulp - I Spy
• Boney M - Still I'm Sad
• Moon Duo - Sleepwalker
• The Liminanas feat. MU - Liverpool
• JJ Cale - Let's Go To Tahiti
• Townes Van Zandt - 06 - Lungs 1
• Bruce Springsteen feat. Tom Morello - The Ghost of Tom Joad
• Edwyn Collins - What Is My Role
• Beak - Spinning Top
• Talking Heads - The Democratic Circus
• Clap Your Hands Say Yeah - Is This Love 
• Yeah Yeah Noh - Prick Up Your Ears
• Sad lovers and Giants - Things We Never Did

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

prick up your f-ears

συνέχεια από το προηγούμενο

Αύριο, Παρασκευή 7 Μαρτίου , στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει ραδιοφωνική παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ: