πάντα στην ώρα μου

Τη μόνη φορά που είχα φτάσει στο γραφείο καθυστερημένα, στις 7 και 58 δηλαδή, ενώ η βάρδιά μου ξεκινούσε στις 8, δεν είχα βρει κανέναν από τους οκτώ «συνάδελφους» στο πόστο τους. Ούτε καν στο χώρο. Μόνο κάποιος συμπολίτης ωρυόταν δικαιολογημένα για τα χάλια του δημοσίου, μάταια προσπαθούσε να τον ηρεμήσει η προϊσταμένη, και απειλούσε θεούς και δαίμονες.

"Κάντε καταγγελία στον υπάλληλο που καθυστέρησε", τον συμβούλευσε η προϊσταμένη καλύπτοντας τόσο τα νώτα τα δικά της όσο και των απόντων υπαλλήλων , κι εγώ έμεινα με γουρλωμένα τα μάτια, τα νεύρα και το θυμικό να ολοκληρώνω εν τάχει και να πρωτοκολλώ ηλεκτρονικά στις 8 και 02 το αίτημα – ούτε που θυμάμαι τι ζητούσε - του άντρα που στρίγγλιζε παράταιρα για το παρουσιαστικό του.  

Την καταγγελία μου την έκανε τελικά ο άνθρωπος, δε μπόρεσε όμως να την εδραιώσει πουθενά καθώς η ώρα πρωτοκόλλησης ήταν 8:02 και δεν πρόδιδε καμία καθυστέρηση εκ μέρους μου.  (Θα μπορούσα να έχω πειράξει κάνα δίλεπτο τα ρολόγια αλλά δε νομίζω να το είχα κάνει.)

Περασμένα ξεχασμένα θα μου πεις.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014. Στη δουλειά, (άλλοτε και στο σχολείο), σε όποιο ραντεβού ερωτικό, φιλικό, επαγγελματικό ή ιατρικό και σε όποια παράσταση, κινηματογραφική, θεατρική ή συναυλία, δεν αργώ ποτέ. Κι όταν λέω ποτέ, εφόσον είμαι σε θέση να αναπνέω και θέλω να παραβρεθώ, εννοώ ποτέ.  Των ποτών.

Η έννοια της αργοπορίας σε ένα προκαθορισμένο γεγονός ανέκαθεν με αποσυντόνιζε. Γίνομαι απόλυτα νευρικός και η μόνη διέξοδος σε αυτό είναι να ξεκινάω τόσο νωρίτερα προς το στόχο μου όσο χρειάζεται για να είμαι ακριβής και στην ώρα μου. Ακόμα κι αν τύχουν όλες οι αναποδιές στις οποίες βασίζεται το χειρότερο σενάριο που σκαρώνω ψτχαναγκαστικά (?) από πριν στο μυαλό μου. 

Έτσι, συνήθως βρίσκομαι στη θέση μου, το λιγότερο δέκα λεπτά νωρίτερα και από τον συνεπέστερο παροιμιώδη Άγγλο.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις εκπομπές της Παρασκευής στο σταθμό.  Προσπαθώ κάθε φορά και φτάνω εκείνη τη στιγμή που μου δίνει το χρειαζούμενο χρονικό αέρα για να εγκλιματιστώ, να πίνω το τσάι μου και να διατηρώ σε επιθυμητά επίπεδα τη χαλαρότητα που μ’ ευχαριστεί.

Ε, που λες αυτό συνέβη και σήμερα. Εγώ όπως πάντα on time. Μόνο που λόγω κάποιων - ας το πούμε - οργανωτικών συγκυριών (sic) πέρα από τις δικές μου δυνάμεις κατόρθωσα και εισέβαλλα στο στούντιο μόλις τέσσερα λεπτά πριν την επίσημη (γιατί ναι, υπάρχει και ανεπίσημη) έναρξη της εκπομπής.  Χαλαρότης μηδέν! Αλλά μου είπαν πως δε φάνηκε!!!

Ευχαριστώ όσες και όσους μου κράτησαν παρέα σήμερα το πρωί. Εις επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

112th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Ιδού και το σημερινό playlist:

• Sexteto Electronico Moderno - In The Year 2525
• Scott Walker - The Seventh Seal
• Damien Jurado - Jericho Road
• The Hidden Cameras - Year Of The Spawn
• Television Personalities - Seasons in the sun
• Spiritualized - Home of the Brave 
• Beacon Street Union - Angus Of Aberdeen
• Bee Gees - I Started A Joke
• Coti K - Praise The Lord
• This Mortal Coil - Holocaust
• Mercury Rev - Planet Caravan (Peel session)
• The Grass Roots - Mr. Jones (A Ballad Of a Thin Man)
• Folk Implosion - Serge
• Pulp - I Spy
• Boney M - Still I'm Sad
• Moon Duo - Sleepwalker
• The Liminanas feat. MU - Liverpool
• JJ Cale - Let's Go To Tahiti
• Townes Van Zandt - 06 - Lungs 1
• Bruce Springsteen feat. Tom Morello - The Ghost of Tom Joad
• Edwyn Collins - What Is My Role
• Beak - Spinning Top
• Talking Heads - The Democratic Circus
• Clap Your Hands Say Yeah - Is This Love 
• Yeah Yeah Noh - Prick Up Your Ears
• Sad lovers and Giants - Things We Never Did

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.