η απόλαυση εν τη ενώσει

κάπου είμαι κι εγώ (πηγή/instagram xristoula)

Όχι, ότι είχα καμία αμφιβολία αλλά το σημερινό συλλογικό επεισόδιο σημείωσε τεράστια επιτυχία, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα πανηγύρι.

Μερικά στοιχεία για το σημερινό επεισόδιο:

• 3 ώρες και 33 πρώτα λεπτά το μαραθώνιο σημερινό επεισόδιο.
• Πολλές οι ανεξάρτητες επίσημες συμμετοχές, 39 στο σύνολο με μία τη δική μου, μία που βρήκα  μόλις τώρα στο inbox μου που δεν πρόλαβε να ακουστεί στη διάρκεια της εκπομπής και 3-4 που ποτέ δεν ήρθαν.
• Ήταν η τέταρτη εκπομπή των ακροατών από καταβολής λεμονοστίφτη.
• Απροσδόκητα μεγάλη, τεράστια η ακροααματικότητα, και μάλιστα σε ολόκληρη τη διάρκεια του επεισοδίου.  
• Jazz και Blues  εκπροσωπήθηκαν και με το παραπάνω στον σημερινό μουσικό μαραθώνιο. Αντιθέτως μόνο μία η ελληνική συμμετοχή.  Οι δεκαετίες είχαν νομίζω δίκαιη εκπροσώπηση κι αναλογία στην κατανομή των τραγουδιών. 
• 7 τα τραγούδια με διάρκεια πάνω από 6 λεπτά. 2 οι ζωντανές ηχογραφήσεις, αμφότερες από σπάνια  και λιγοακουσμένα live.
• Η επιλογή των τραγουδιών επηρεάστηκε όπως τις άλλες φορές από τη βαθιά χάραξη των ακουσμάτων στο τους χάραξη ως μουσικό soundtrack του παρελθόντος των ακροατών.
• Πάρα πολλά από τα τραγούδια δεν τα είχα ξανακούσει ακόμα κι αν ανήκαν σε καλλιτέχνες που θεωρούσα ότι "κατείχα", ενθουσιάστηκα με τις επιλογές σας και καταχώρησα κάμποσα νέα ακούσματα στα αγαπημένα.  Υπέροχα.
• Η …χωροθέτηση των επιλογών στο playlist δεν με «προβλημάτισε» ούτε λεπτό. Η εκπομπή στήθηκε απνευστί αφού σχεδόν το 100% των επιλογών έδεναν απόλυτα σε ένα σύνολο σα να τα είχα διαλέξει όλα εγώ.
• Η μουσική είναι μία και ναι: θα μας σώσει όλους.
• Κατά τη διάρκεια της εκπομπής καταναλώθηκαν 1,5  λίτρ0 νερού, 1 λίτρο τσάι, μισό λίτρο καφές, ένα μήλο και 8 σπιτικά κουλουράκια (να θυμηθώ να δώσω συνταγή)
• Την επόμενη Παρασκευή, η επιστροφή στην κανονική ροή του προγράμματος.
• Ευχαριστώ όσους και όσες συνέβαλαν στο σημερινό επεισόδιο, διαλέγοντας μουσικές, ακούγοντας και κουβεντιάζοντας. 
• Ευχαριστώ και όσους θα το ακούσουν σε ...κονσέρβα, σε β' προβολή, στη μαγνητοφωνημένη του μορφή που υπάρχει εδώ για όσους/ες το έχασαν ακουσίως:

136th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Αν πάλι κάποιος θέλει  να κατεβάσει το podcast του επεισοδίου αρκεί ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Το δε σημερινό playlist είναι εδώ:

• The Free Design - With a Little Help From My Friends
• David Bowie - Time 
• Poet & The One Man Band - The Days I Most Remember 
• Stereo Nova - O Exostis 
• The Pale Fountains - Palm Of My Hand 
• Orange Juice - Simply Thrilled Honey 
• Watermelon Men - Hungarian Heart 
• Marianne Faithfull - Past present future 
• The Walkmen - The Rat 
• Hozier - Take Me to Church 
• Hamlet - Das Model
• Nick Cave & The Bad Seeds - Fifteen Feet Of Pure White Snow
• The Ghastly Ones - Haulin Hearse 
• Ought - New Calm Pt. 2 
• Alice Cooper - Ballad Of Dwight Fry 
• Joan Baez - Here's to You (Sacco & Vanzetti) 
• Teho Teardo & Blixa Bargeld - A Quiet Life 
• The Moles - Neptune's Beard 
• Elephant Stone - Living for Something 
• First Aid Kit - In the Hearts of Men 
• LCD Soundsystem - New York, I Love You 
• Brant Bjork - Too Many Chiefs... Not Enough Indians 
• Cloud Nothings - Separation 
• The Mothers of Invention - Trouble Every Day 
• Phil Woods - Greek Cooking 
• Billie Holiday - Strange Fruit 
• Eric Burdon &The Animals - As The Years Go Passing By 
• Paul Messis - Nightmares 
• Thee Oh Sees - Ghost In The Trees 
• Chris Isaac - Blue Hotel 
• Hot Pants - So Many Nites 
• Housemartins - Me & The Farmer 
• The Cure -  The Lovecats (acoustic)
• Kool and The Gang - Too Hot 
• Sonic Youth - Superstar 
• Lindisfarne - Lady Eleanor 
• Ella Fitzgerald & Louis Armstrong - The Nearness Of You 
• Nick Cave & The Bad Seeds - Red Right Hand (live, Royal Albert Hall, 1998) 
• Blue Oyster Cult - Astronomy 
• Death - Politicians In My Eyes
• Captain Beefheart  & His magic band - This Is The Day (live Kansas City) 
• Sham 69 - With A Little Help From My Friends

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό 

Σαββατοκύριακο (ή τριήμερο ή τετραήμερο) σε όλους. 

Ευχαριστώ σας.

listen to what you need

Η τέταρτη εκπομπή των ακροατών είναι ήδη στα σκαριά, το playlist αυτής όλο και μακραίνει και θα γίνει γεγονός with a little help from my friends μεθαύριο Παρασκευή 31 Οκτωβρίου. 

Ένα επεισόδιο αφιερωμένο στους φίλους ακροατές – φανατικούς ή μη - που μου κρατάνε συντροφιά ακούγοντας τα εβδομαδιαία μου ημερολόγια και τις μουσικές συλλογές άλλοτε ζωντανά κι άλλοτε ηχογραφημένα. Του οποίου η διάρκεια θα υπερβεί σίγουρα τις συνηθισμένες 2 ώρες. 

Διάλεξε και σύστησέ μου όποιο τραγούδι, παλιό ή καινούριο, σε έχει συνεπάρει και θέλεις να ακούσουμε παρέα κι εγώ τ' αδύνατα δυνατά θα κάνω για να το βρω: θα το ψάξω, θα το ψηφιοποιήσω από βινύλιο, θα το κατεβάσω, θα το αγοράσω, στη χειρότερη αν χρειαστεί θα το τραγουδήσω. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το ζητήσεις εγκαίρως.

Όλες οι δίοδοι επικοινωνίας (email, σχόλια στο blog, facebook, σταθερά/κινητά τηλέφωνα) είναι ανοιχτές για τις παραγγελίες. Είμαι ήδη σε εγρήγορση και ευχαριστώ ενθουσιασμένος όσους/ες έχουν ήδη συμμετάσχει με τις μουσικές τους προτιμήσεις. Πολλοί οι νέοι ήχοι που φτάνουν στα αυτιά μου. 

Όποιος/α επιθυμεί να παραστεί στο δικτυακό μας, "freedom of choice" ραντεβού ώστε να ακούσουμε ΠΑΡΕΑ τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει, δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground radio, πατώντας εδώ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

από τις 10:00 το πρωί και μέχρι  ...όσο πάρει

https://www.facebook.com/events/1528031587435951/

εχθές στον Παρνασσό με τον κ. Lee Ranaldo

Ιδρυμένος την 24η Ιουνίου του 1865 από τὰ τέσσερα παιδιά του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου ως πολιτιστικός, ο «Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός» - το όνομα «Παρνασσός» το πήρε καθώς κατά την παράδοση ὁ Παρνασσός ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα και τις Μούσες -, εξελίχθηκε γρήγορα σε πανελλήνιο πνευματικό κέντρο με πλούσια δράση κορυφαίων εκπροσώπων της πνευματικής, ακαδημαϊκής, (και όχι μόνο) ηγεσίας του τόπου. 

Και τα τεκταινόμενα στις άλλοτε υπέρλαμπρες αίθουσές του στο κέντρο της πόλης, οι οποίες διατηρούν και σήμερα μια νοσταλγικά ξεβαμμένη αίγλη, συνεχίζουν να αποτελούν κοσμήματα «γιὰ τὴν κοινὴ πρόοδο καὶ ὠφέλεια τοῦ λαοῦ».

Μισή ώρα πριν τις 9, εχθές το βράδυ, πατάμε τα μαρμάρινα πατώματα και τα χαλιά της αίθουσας του Παρνασσού για πρώτη μας φορά, και καθόμαστε στις δερμάτινες πολυθρόνες της δεύτερης μόλις από τη σκηνή σειράς. Είμαστε εδώ για τον κ. Lee Ranaldo και τις κιθάρες του. 

Αν δε γνωρίζεις (πράγμα απίθανο βέβαια αν βρίσκεσαι στην αίθουσα) το βαρύ παρελθόν του, δε σου περνά από το μυαλό ότι ο άλλοτε κιθαρίστας των πάλαι ποτέ Sonic Youth βρίσκεται αυτοπροσώπως μπροστά σου. Θυμίζει περισσότερο Αμερικανό τραγουδοποιό της δεκαετίας του 70, κι αυτό όχι μόνο για τη λιτή σκηνική του παρουσία (κιθάρα, σκαμπώ, μικρόφωνο) αλλά - και κυρίως για αυτό - για τον στρωτό ακουστικό ήχο του. 

o Lee Ranaldo επί σκηνής

Ουδείς συνειρμός από την θορυβώδη καταιγιστική εμφάνιση των s.Y. προ δεκαετίας σε κάποιο Rockwave στη Φρεαττύδα. Οι πειραματισμοί του κ. Lee Ranaldo έλειψαν παντελώς εχθές το βράδυ. ‘Ομως αυτό δε φάνηκε να πειράζει κανέναν από τους μύστες της παράστασης οι οποίοι στην πιο κατανυκτική ησυχία που έχει απλωθεί ποτέ πάνω από ροκ συναυλία (σίγουρα βοήθησε κι η επιλογή της αίθουσας σε αυτό) απόλαυσαν 100 λεπτά τραγουδοποιίας του ευγενέστατου κ. Lee, διακεκομμένα μόνο από μικρές de profundis αφηγήσεις ιστοριών, προλόγους σε κάθε επόμενο τραγούδι. 

Το τραγούδι για το νεκρό φίλο, κι εκείνα για την πλημμυρισμένη σκοτεινή Νέα Υόρκη, τους παιδικούς φίλους και τις πρώτες καταχρήσεις, τις διακοπές στην Ιταλία, τη χαμένη λόγω ηλικίας επαναστατικότητα. 

Με την αλά Michael Stipe φωνή του απλώνει το ρεπερτόριό του κυρίως στα 2 τελευταία προσωπικά του άλμπουμ, ξεκινά με το Tomorrow never comes το οποίο τράβηξα και στο παραπάνω αμφίβολης λόγω φωτισμού ποιότητας βίντεο, συνεχίζει με το Off The Wall (!!!) και το αριστουργηματικό κατ’ εμέ Χtina As I Knew Her. Μεταξύ άλλων τα Hammer Blows, Key/Hole, Lecce, Leaving, The Rising Tide, Last Night on Earth, Late Descent #2, Ambulancer. Διασκευάζει και το Revolution Blues του Neil Young.

Απολαυστικός. 

Sancho 003

Αξίζει να αναφέρω πως τη συναυλία άνοιξαν οι Sancho 003, το ντουέτο των Φώτη Σιώτα και Κώστα Παντελή με τα πειραγμένα μέσα από post rock φίλτρα και κινηματογραφικές διαθέσεις ηχοτοπία τους που παρέπεμπαν τουλάχιστον τα δικά μου αυτιά κατευθείαν στην ελληνική δημοτική παράδοση.

#

υγ. Τρίτη από τις κάμποσες υπενθυμίσεις που θα ακολουθήσουν: Στο επεισόδιο του λεμονοστίφτη αυτήν την Παρασκευή, τον πρώτο (και τελευταίο) λόγο θα έχουν οι επιλογές των ακροατών. Γι αυτό όσοι και όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν μπορούν από τώρα να μου στέλνουν τις προσωπικές τους επιλογές.

καφές και καλημέρα

Ρίχνει προσεχτικά, μην λερώσει τη γραβάτα του που κρέμεται, λίγο νερό από το πλαστικό μπουκάλι στο καπάκι του σέικερ στο οποίο μόλις χτύπησε το φραπέ του. Το στρέφει στα δάχτυλά του με κυκλικές κινήσεις και αδειάζει τον ξεπλυμένο αφρό στον υπόλοιπο καφέ. Διαλέγει το πράσινο καλαμάκι από τα δύο που έχει μαζί του και το βυθίζει στον καφέ.

Έπειτα με την ίδια αυλάβεια με την οποία έβγαλε ένα ένα τα σύνεργα από τη μικρή δερμάτινη samsonite που κρεμάει στον ώμο του, τα ξανατοποθετεί στη θέση τους: το κουταλάκι στη θέση του στυλό, το πλαστικό μπουκαλι του νερού κλειδώνεται στο μονωτικό του περικάλυμμα και βολεύεται δίπλα στο κουτί της ζάχαρης. Πριν κλείσει την τσάντα βγάζει από μέσα ένα σακουλάκι με κουλούρια. 

Ντυμένος κομψά, λες και βγήκε μόλις από κάποιο συνέδριο, ή την πιο επίσημη εκδήλωση του κόσμου, στρώνει το μαντήλι του στα εξωτερικά σκαλιά του σταθμού του μετρό και με τον καφέ στο χέρι λίγο πριν καθίσει να διαβάσει τη χθεσινή του εφημερίδα προλαβαίνει να με δει να παρατηρώ κάθε του κίνηση. 

Μου επιστρέφει χαμογελαστά την καλημέρα που του λέω.

#

υγ. Δεύτερη από τις κάμποσες υπενθυμίσεις που θα ακολουθήσουν: Στο επεισόδιο του λεμονοστίφτη αυτήν την Παρασκευή, τον πρώτο (και τελευταίο) λόγο θα έχουν οι επιλογές των ακροατών. Γι αυτό όσοι και όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν μπορούν από τώρα να μου στέλνουν τις προσωπικές τους επιλογές.

φιλότιμο και όχι μόνο

 - Να μπω κάτω από την ομπρέλα σας;  με ρώτησε ευγενέστατα εν μέσω καταρρακτώδους βροχής η κοπέλα με τα καλοκαιρινά – μέρα που βρήκε – ρούχα κι εγώ τη συνόδεψα μέχρι το κοντινότερο κατάστημα με γυναικεία ενδύματα κι αξεσουάρ. 

Λίγα μέτρα παρακάτω ένα κύριος μου απηύθηνε ακριβώς τα ίδια λόγια. Αυτόν τον πήγα μέχρι την τράπεζα Πειραιώς δυο δρόμους παραπέρα.

Πως θα μπορούσα να αρνηθώ εγώ που έχω ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα με αυτοκίνητα που σταμάτησαν στη θέα του τεντωμένου μου χεριού με τον υψωμένο αντίχειρα.

Στο τρίτο «Με συγχωρείτε κύριε…» που μου είπαν έκανα χώρο μηχανικά κάτω από την ομπρέλα πριν γυρίσω να απαντήσω αλλά η μεσήλικη γυναίκα αποπροσανατολισμένη στο κέντρο της πόλης είχε ήδη ανοιχτή τη δική της. Με παρακάλεσε μόνο όπως κι έκανα να την οδηγήσω στο Οφθαλμιατρείο.

Έκανα μετρημένες άλλες τρεις καλές πράξεις χωρίς να μου της ζητήσουν αυτές,  – όχι ότι θα πάω στον παράδεισο – μέχρι να γυρίσω σπίτι.

Βάζω μπρος ήδη το επόμενο «εθνικόφρον» επεισόδιο του Μαρτίου – καλά να είμαστε – μιας και το σημερινό πρόλαβε και ξεδίπλωσε μία μία και τις 28 αρετές του. Πρωτότυπα τραγούδια ή διασκευές από ξένους κι έλληνες καλλιτέχνες της διασποράς με ελληνοκεντρική θεματολογία: ο Ariel Pink υμνεί την πόλη των Θεσπιέων,  ο Blixa Bargeld ακούει Χατζιδάκι κεντώντας θορύβους και ο John Kongos εμπνέει τους Happy Mondays. 

Υπό τους ήχους των οποίων ο εγκυκλοπαιδισμός κι η ευφρόσυνη συνακρόαση, πιασμένοι στο ίδιο μαντήλι, παρασύρουν με τον τρόπο τους ένα σωρό φίλων και ακροατών που βρέθηκαν συντονισμένοι στη δικτυακή συχνότητα του σταθμού.

Όποιος/α επιθυμεί να (ξανα)ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο της εκπομπής δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού, κατευθείαν από εδώ:

135th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Αν πάλι κάποιος θέλει  να κατεβάσει το podcast του επεισοδίου αρκεί ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Το δε σημερινό playlist είναι εδώ:

• Mimis Plessas - Karagouna (Thessalian Dance trad.)
• Blue States - Season Song
• Deep Freeze Mice - phylis Is A Protozoon Actually
• The Karelia - Nostalgia
• Blixa Bargeld feat Brenda Lee - All Alone Am I
• Pharmakon - Bang Bang
• Demis Roussos - She Came Up From The North
• Gavin Friday - Apologia
• Archive - Chaos
• King Krimson - In the Wake of Poseidon
• Franco Battiato - Anafase
• Ariel Pink's Haunted Graffiti - Thespian City
• Davey Graham - Misirlou
• The Beatles - Girl
• Kaleidoscope - Rampe Rampe
• Harry Belafonte - In The Small Boat (sung in Greek)
• They Might Be Giants - Greek #3 (sung in Greek)
• Now we ve got members - Slo mo zeibekiko
• Donovan - Writer In The Sun
• Blur - Girls & Boys
• John Kongos - He's Gonna Step on You Again
• The Monochrome Set - The Midas Touch
• The Zoo - I Cry
• Joan Baez -The Partisan
• Soap & Skin - Thanatos
• The Ex - Apathy Disease
• Savage Republic - Peloponessia
• The Sounds - O Menousis (trad.)

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό 

Σαββατοκύριακο (ή τριήμερο ή τετραήμερο) σε όλους.

υγ. Στο επόμενο επεισόδιο τον πρώτο (και τελευταίο) λόγο θα έχουν οι επιλογές των ακροατών. Γι αυτό - αν και θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανάρτηση/πρόσκληση - όσοικαι όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν μπορούν από τώρα να μου στέλνουν τις προσωπικές τους επιλογές.

sounds all Greek to me - vol 7

Λίγο μόνο πριν από την 28η Οκτωβρίου όπως άλλωστε συμβαίνει χρόνια τώρα στις μέρες πέριξ των εθνικών εορτών η εκπομπή ...φοράει τα τσαρούχια της και ξεκινά την έρευνα. Ακούει Soap & Skin, The Ex και Kaleidoscope. Σκαλίζει γνώσεις, δισκοθήκες και μουσικές εγκυκλοπαίδειες προκειμένου να συγκεντρώσει στο playlist της σκοπούς, αναφορές και τραγούδια «ελληνικής» θεματολογίας.  Hefner, Pulp, The Kinks. 

Ντόπια τραγούδια σε διασκευές ξένων καλλιτεχνών, άλλα με ελληνικότατους τίτλους ή εμβόλιμους ελληνικούς στίχους, μουσικές - όχι απαραίτητα φολκλόρ - εμπνευσμένες από τοπία ή μύθους των χωμάτων που πατάμε κι εμείς καθημερινά. Στα πλατώ του πικάπ οι Ariel Pink’s H.G., η P.J. Harvey και οι Savage Republic. 

Αυτήν την Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου. Στις 10:00 το πρωί όπως πάντα.

Όποιος/α επιθυμεί να παραστεί στο αυριανό, δικτυακό μας, δημοτικό ραντεβού ώστε να ακούσουμε ΠΑΡΕΑ μερικά από τα δεκάδες τραγούδια που έχω επιλέξει, δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground radio, πατώντας εδώ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

στις 10:00 το πρωί

Εντωμεταξύ τα παλιότερα αντίστοιχα επεισόδια και οι λίστες των τραγουδιών που ακούστηκαν σε αυτά μπορούν να βρεθούν εδώ:

• vol 1: never on Friday
• vol 2 : για την πατρίδα
• vol 3: η επετειακή πεντηκοστή
• vol 4: επιμένω ελληνικά
• vol 5 : λίγη ακόμα γεύση από Ελλάδα
• vol 6: 兩仔爺 και άλλες ελληνικές ιστoρίες

δεν είναι θέμα γραμματοσειράς

Στο δώμα του 7^ου ορόφου, το εκτεθειμένο σε λιοπύρια και υδάτινες θεομηνίες που είχα για σπίτι τότε στέκομαι στην άκρη της βεράντας και ρεμβάζω θέα με θάλασσες βουνά, κεραίες και ταράτσες πολυκατοικιών.

Με εντόπισε διαμέσου των 2 οικοδομικών τετραγώνων – ενός άχτιστου κι ενός με παλιά χαμηλοτάβανα σπίτια – που μας χώριζαν. Είχε βγει στο μπαλκόνι της να απλώσει τη μπουγάδα, εκείνη μάλλον ήξερε προς τα που να κοιτάξει, με είδε και άρχισε να κουνάει τα χέρια της. H φαινομενικά παραμικρή της κίνηση, η αταίριαστη στην ηρεμία του πυκνοκατοικημένου φόντου των ψηλών τσιμεντένιων απέναντι πολυκατοικιών μαγνήτισε την προσοχή μου.  

Εντάξει, με τα πολλά την κατάλαβα κι εγώ, δε θα μπορούσε να είναι άλλη, η ξανθιά με τα μακριά μαλλιά και το χαρακτηριστικά πλατύ κούτελο που μετά βίας με καλημέριζε καθημερινά στο εργαστήριο.

Αρχικά προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να ανταλλάξουμε χαιρετισμούς με κάποιες δυνατές φωνές κι εν συνεχεία με λέξεις γραμμένες με μαρκαδόρο σε λευκά χαρτιά. Μάταιο. Μέχρι που την επικοινωνία ανέλαβε η … γλώσσα του σώματος. Μας πήρε ώρα να πούμε «γεια», «γεια», «τι κάνεις» «καλά» και μετά να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, σχηματίζοντας - σε περίεργα χορευτικά - γράμματα και αριθμούς με τα σώματα μας.

Ναι είχε πλάκα.

Την πήρα τηλέφωνο κι απάντησε αμέσως. Ξαναείπαμε «γεια» κι έπειτα συνειδητοποιήσαμε ταυτόχρονα πως δεν είχαμε τι άλλο να πούμε.

7:03 πμ

Κυριακή πρωί

moogy blues

Πρωτοπόρο τη δεκαετία του 60, παρωχημένο ίσως σήμερα, αλλά με διόλου μουσειακή χρήση από καλλιτέχνες που θέλουν να παράγουν κι ακροατές που επιθυμούν να ευχαριστιούνται τους παλιομοδίτικους ήχους του, το μικρό, φθηνό συνθεσάιζερ moog, το πρώτο με ενσωματωμένο τρανζίστορ υπήρξε πάντα αξιόπιστη επιλογή για τη δημιουργία ευφορικού κι ενίοτε παιχνιδιάρικα ψυχότροπου κλίματος στη μουσική.

Με τον χαρακτηριστικό του ήχο moog να δονεί την πλειοψηφία των τραγουδιών, κάτι σαν ένα μικρό αφιέρωμα τόσο στο μουσικό αυτό όργανο που γιόρτασε πριν λίγες μέρες 50 χρόνια ύπαρξης, όσο και στον δημιουργό του, τον κ. Robert Moog, ολοκληρώθηκε υπερεπιτυχώς και το σημερινό επεισόδιο.

Όποιος/α επιθυμεί να (ξανα)ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο της εκπομπής δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού, κατευθείαν από εδώ:

134th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Αν πάλι κάποιος θέλει  να κατεβάσει το podcast του επεισοδίου αρκεί ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Το δε σημερινό playlist είναι εδώ:

• Walter Carlos - Title Music from A Clockwork Orange
• Pink Floyd - Welcome To The Machine
• Roxy Music - Re-Make-Re-Model
• LCD Soundsystem - Never As Tired As When I'm Waking Up
• Blur - Far Out
• Panda Bear-Take Pills
• Wilco - A Shot In The Arm (alternate version)
• Bee Gees - Sweet Song Of Summer 
• Kraftwerk - Autobahn (7'' version)
• Air - Remember
• Monkees - Daily Nightly
• Akritas - Memory (Μνήμη)
• MGMT - Time To Pretend
• The Beatles - Because
• Suicide - Cheree
• Young Marble Giants - The Taxi
• Blondie - Heart Of Glass
• Donna Summer - I Feel Love 
• Franz Ferdinand - Can't Stop Feeling
• Stereolab  - Moogie Wonderland
• Jean Jacques Perrey - Moog Indigo
• The Beastie Boys - Make Some Noise
• Devo - Mongoloid
• Sonic Youth - Bubblegum 
• Geronimo - Jäätynyt Sade 
• Built To Spill - Randy Described Eternity
• The Units - Cannibals 
• Human League - Circus Of Death
• Hot Butter - Pop Corn

Robert Moog

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό 

Σαββατοκύριακο σε όλους.

υγ. Εδώ ένα ντοκυμαντερ του Hans Fjellestad  (2004) για το περίφημο moog, με τον προφανή τίτλο Moog:

όταν ξυπνάς κουρασμένος

Μαζεύονται πολλά σιγά σιγά. Ο λόγος για τα καινούρια (και όχι μόνο) ακούσματα που στριφογυρίζουν σε πλατώ φυσικών και virtual πικάπ. Παλαιότερες κυκλοφορίες και νέες που παλιώνουν γρήγορα στο repeat, περιμένοντας μόλις βρουν την ευκαιρία να παρεισφρήσουν στο playlist του αυριανού επεισοδίου*. Εκείνου που – βαφτισμένο από το άσμα των LCD Soundsystem που ακούω τώρα – θα κυκλοφορήσει στους κάθε λογής ψηφιακούς σας δέκτες την Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου.  Στις 10:00 το πρωί όπως πάντα.

Όποιος/α επιθυμεί να παραστεί στο αυριανό, δικτυακό μας, uptempo ραντεβού ώστε να ακούσουμε ΠΑΡΕΑ τα τραγούδια που έχω επιλέξει, δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground radio, πατώντας εδώ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

στις 10:00 το πρωί

https://www.facebook.com/events/370607699763514/

* και όχι τίποτα άλλο αλλά μέσα σ' όλα μόλις γιορτάστηκαν και τα 50α γενέθλια του περίφημου Moog Modular

μια Χαρά

- Δε θέλουμε να την ξαναδούμε ούτε ζωγραφιστή να της πεις, μήνυσαν στη φίλη που πήγε να μαζέψει τα πράγματά της τ’ αφεντικά από το σπίτι που παραδούλευε εσώκλειστη...

Σε κάποιαν έξοδο, μιαν Κυριακή τον γνώρισε κι αμέσως τον ερωτεύτηκε η Χαρά. Δυο βδομάδες έχουν περάσει. Και τώρα μέσα στο ξένο σπίτι σφουγγαρίζει κι ανατριχιάζει τον καημό που δε θα δει τον καλό της μέχρι το επόμενο ρεπό.  

Κάθε μέρα που ξημερώνει, πως και πως τα μεσάνυχτα περιμένει η Χαρά. Που θα χτυπήσει το κινητό της. Να ακούει τον άνθρωπό της να την καληνυχτίζει πριν την πάρει ο ύπνος.

Της πήρε ο έρως τα μυαλά για τα καλά της Χαράς, μπουκιά δεν κατεβαίνει κι η δουλειά της φαίνεται βαρύτερη τώρα. Άσε που αφαιρέθηκε και ξέχασε σε λίγες μέρες να μιλάει τη νέα της γλώσσα. Αβάσταχτη η  ευτυχία.

Έμπλεξε στα δίχτυα του έρωτα η Χαρά. Κι όταν το αμόρε δεν τηλεφώνησε για μια βδομάδα έκοψε τη φλέβα της η Χαρά. Μέσα στο ξένο σπίτι. 

Ποτάμι το αίμα.

Πίσω στην πατρίδα ο γιος της είναι ακόμα στη φυλακή. Τους δικηγόρους τους πληρώνει η Χαρά με το μήνα. Ενάμιση μήνα στο νοσοκομείο δεν τους έχει στείλει φράγκο. 

...έχω πάνω απο χρόνο να μάθω νέα της. 

Φώτα στο σούρουπο

Δεν αναρωτιέμαι αν την έχεις βιώσει ποτέ τη μοναξιά, όλοι την έχουμε. Μικρή ή μεγάλη, είτε ως μικροί είτε ως μεγάλοι. Συχνά, σπάνια ή καμιά φορά. Είμαι σίγουρος. Μπορεί εχθές ή προχθές μπορεί και σήμερα. Μόνος σ’ ένα δωμάτιο ή σε χώρους όπου αναπνέεις ανάμεσα σε χιλιάδες ζεύγη ρουθουνιών. 

Μόλις έχω βουτήξει – τρόπος του λέγειν – το χέρι στην κληρωτίδα ενός κινηματογραφικού θησαυρού πολλών εκατοντάδων ταινιών του οποίου το 1/3 τυχαίνει να φιλοξενώ αυτόν τον καιρό στο σπίτι.  Σήμερα όμως δεν εμπιστεύομαι την τύχη μου, τραβάω το χέρι μουδιασμένα και διορίζω το αριστερό μου μάτι υπεύθυνο για την επιλογή ταινίας. Ακολουθεί ένα τοστ και μια τζούρα αλκοόλ πριν την πέσω δίπλα στην κουβέρτα που έσυρα λίγο νωρίτερα στον καναπέ.

Φώτα στο σούρουπο (2006)

Μια από τις θερμότερες ματιές στην παγωμάρα της μοναξιάς. Δεν είναι μόνο η βόρεια ιδιοσυγκρασία του Aki Kaurismaki,, ή το ψυχρό Φινλανδικό τοπίο τα εχέγγυα για τη βυθογράφηση του μοναχικού κόσμου του νυχτοφύλακα Koistinen, ενός φιλήσυχου άντρα με αρχές και όνειρα του οποίου η ζωή όταν δεν περνάει απαρατήρητη σχεδόν απ’ όλους (η μόνη φίλη του – ίδια η Bjork – η ιδιοκτήτρια της διανυκτερεύουσας καντίνας) τον κάνει επίκεντρο χλευασμών, μπελάδων κι ενίοτε γρονθοκοπημάτων. 

Είναι η σύλληψη των βλεμμάτων και η φυσική ακινησία των κάδρων. Είναι οι μικρές, τρυφερές, μονομανίες (τα τσιγάρα που καίνε διαρκώς ή η συνεχής παρουσία του πορτοκαλί χρώματος σε κάθε καρέ)  του σκηνοθέτη που κάνουν το απεχθές - όταν δεν αποτελεί εκούσια επιλογή - συναίσθημα  να μη δείχνει αποτρόπαιο. Είναι που ξέρεις πως όλα θα πάνε χειρότερα. 

Είναι η εμπειρία  ενός καλλιτέχνη που έχει μελετήσει την εγκατάλειψη σε ουκ ολίγες ταινίες του. Αν δε θυμάσαι να έχεις δει το «Άριελ», το υπέροχο «Η γυναίκα με τα σπίρτα» ή το υποψήφιο για Όσκαρ ξένης ταινίας (αν σημαίνει κάτι αυτό) «Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν»  σε παρακαλώ ψάξε τα κάποια στιγμή. Ακόμα και το rock n’ roll, φασαριόζικο “Leningrad Cowboys” με τα sequel του, όσο σπαρταριστά κι αν είναι ένα αίσθημα εγκατάλειψης το εκπέμπουν.

Είναι η ανθρωπιά σε κάποιο παραμικρό δευτερόλεπτο που σου χαϊδεύει γλυκά τον ώμο λίγο πάω για ύπνο.  

Θα μπορούσα να γράψω 2-3 πράγματα περισσότερα για το story της μόλις 80λεπτης αυτής ταινίας αλλά μάλλον θα αναγκαστώ να «προδώσω» την όχι ιδιαίτερα περίπλοκη πλοκή της, οπότε και το αποφεύγω. 

11.10 The Coming Out yester-Day

όσα έρχονται από τα παλιά

Έκανε ακόμη μία προσπάθεια να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε ξυπνήσει κι  είχε περάσει ολόκληρη τη μέρα χωρίς ούτε μία σκέψη αυτοχειρίας. Το ένα του βλέφαρο μισόκλεισε, στην άκρη του ματιού του ζάρωσαν εκείνες οι ρυτίδες που φανερώνουν έντονη προσπάθεια (ή πόνο). Την ίδια ακριβώς στιγμή τα δάχτυλα του δεξιού του ποδιού του δίπλωσαν μηχανικά μέσα στην παντόφλα, σημάδι πως η απάντηση σε αυτό που τον βασάνιζε εδώ και δυο ώρες ήταν κοντά. 

Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνό και τον επανέφερε στον κόσμο της πραγματικότητας, ο οποίος είναι αλήθεια πως καθόλου δεν τον ενδιέφερε. Παρακαλώ, είπε με ύφος διόλου ερωτηματικό, μάλλον σαν απάντηση σε κάποιο ανείπωτο «ευχαριστώ» ακούστηκε.

 - Έλα καλησπέρα φίλε, του λέω. Πως τα πάμε;

Η παιδική μας φιλία με το που με αναγνωρίζει φέρνει μια μικρή σπίθα στη φωνή του, το ότι έχουμε να βρεθούμε χρόνια  όμως. την καταβρέχει σχεδόν αμέσως ξαναβυθίζοντάς τον στην αδυναμία μιας στενάχωρης νιρβάνας που του επιβάλλουν οι δοσολογίες του.

Μιλάμε για λίγο μόνο και τον καληνυχτίζω με ενοχές. Δεν ξέρω βλέπεις πως μου ήρθε και του τηλεφώνησα και ούτε ξέρω πότε θα ξανακαλέσω το νούμερο του.

#

Μεγάλες μουσικές ανακαλύψεις έκανα την τρέχουσα εβδομάδα. Παλιές μα ολόφρεσκες ηχογραφήσεις συνάρπασαν τα αυτιά μου και θωράκισαν το μικρό μου κάστρο. Πολλές από αυτές κουβάλησα μαζί μου στο σταθμό και τις ακούσαμε παρέα, άλλες τόσες μάλλον θα περιμένουν μια εβδομάδα. Music will save us all. 

Όποιος/α επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο της εκπομπής δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού, κατευθείαν από εδώ:

133rd lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Αν πάλι κάποιος θέλει  να κατεβάσει το podcast του επεισοδίου αρκεί ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Το δε σημερινό playlist είναι εδώ:

• Daydreamer - High Road
• Port O'Brien - Threadbare 
• Jane And Barton - It's A Fine Day 
• Belle and Sebastian - The Stars of Track and Field (BBC Sessions)
• Bryan MacLean - Alone Again Or
• Steve Harley & Cockney Rebel - Make Me Smile (Come Up and See Me) (Rough Mix)
• Swans  - Love Will Tear Us Apart
• Siglo XX - Art of war
• Το Φως και η Σκιά του (The Last Drive) - Λέμμινγκς
• Young Marble Giants - Wurlitzer Jukebox
• Vic Godard & Subway Sect-Music Of A Werewolf 
• Gang Of Four - Paralyzed
• Franz Ferdinand - Michael
• This Heat - S.p.Q.R.
• The Chap - Remember Elvis Rex
• The Velvet Underground - All Tomorrow's Parties
• Beat Happening - Indian Summer 
• Can - Mary, Mary So Contrary
• Meanwhile Back In Communist Russia - Delay Decay Attack (Peel Sessions)
• Dino Valente - Tomorrow
• Clan Of Xymox - Heroes (Slow industrial Version)
• Future Islands - Sun in the Morning 
• Ultravox - New Europeans
• Man Or Astroman-Sferic Waves
• Τρύπες - Ταξιδιάρα Ψυχή
• Mainly Spaniards - That's What Your Friends Are For
• Spoon - Lines in the Suit 
• The Unicorns - I Was Born (A Unicorn)
• Bauhaus - Third Uncle 

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό 

Σαββατοκύριακο σε όλους.