τα κορίτσια του δρόμου και άλλοι άνθρωποι

 Μπορεί κάποιες Κυριακές να γυρίσεις από το παζάρι φορτωμένος τα πάντα. Και κάποιες άλλες να μη βρεις τίποτα, να μην κάνεις καν σεφτέ ή το πολύ να αγοράσεις κάποιο δίσκο αντί ενός ευρώ έτσι, για το καλό. Ε, λοιπόν, σ' αυτές τις δεύτερες Κυριακές, όταν ο πυρετός του βινυλίου μένει αγιάτρευτος, είναι μάλλον άλλα τα πράγματα που τις χαρακτηρίζουν και μπαίνουν σελιδοδείκτες της μνήμης. 

Θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, τα κλικ που έκανες με τη φωτογραφική σου μηχανή που βαραίνουν την τσάντα λίγο περισσότερο. 

 

Έχω ήδη φτιάξει στο μυαλό μου τις μικροϊστορίες των κοριτσιών των οποίων τις φωτογραφίες βρήκα σήμερα λασπωμένες στη μέση του δρόμου. Αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται να τις αφηγηθώ. Εις ενδιαφερόμενος κοιτώντας τες καλείται να προβάλει τη δική του εκδοχή – ευχάριστη ή δυσάρεστη δεν έχει σημασία -.

Η κακορίζικη τύχη των φωτογραφιών αυτών, μου θύμισε το φιλμάκι/βίντεο που συνοδεύει το ‘Slipping Away’ του Moby, το οποίο αν και είναι από εκείνα που εκβιάζουν το συναίσθημα και τη συγκίνηση του θεατή, το θεωρώ απλά από τα καλύτερα που έχω δει. 

Κι αυτό γιατί τον προαναφερθέντα εκβιασμό τον κάνει με έναν υπέροχα προφανή τρόπο, όσο προφανής είναι συνήθως ακριβώς δίπλα μας η αλήθεια αυτοπροσώπως παρόλο που εμείς δεν τη βλέπουμε. 

Όσο προφανείς και απλοϊκά αληθινοί είναι και οι στίχοι του:

All that we needed was right

The threshold is breaking tonight

Open to everything happy and sad

Seeing the good when it's all going bad

Seeing the sun when I can't really see

Hoping the sun will at least look at me

Focus on everything better today

All that I needed I never could say

Hold on to people, they're slipping away

Hold on to this while it's slipping away

All that we needed tonight

Are people who love us and like

I know how it feels to need

Oh when we leave here, you'll see