 |
| Πτήση 714 για Σίδνευ 1968 |
Μεγιστάνας έλληνας, φανατικός εχθρός της νομιμότητας με αμφίβολης προέλευσης περιουσία. Απαγωγές, ξέπλυμα
μαύρου χρήματος, λαθρεμπόριο, δουλεμπόριο και φυσικά άρχοντας σε καρτέλ
ναρκωτικών κοσμούν το βιογραφικό του Πελοποννήσιου (- όπουλος) ήρωα. Ρομπέρτο Ρασταπόπουλος το όνομά του. Επάγγελμα (βιτρίνα): παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1934
στο επεισόδιο «Τα πούρα του Φαραώ» και έκτοτε η συνεχώς εμπλουτιζόμενη κακότητα
του τον ανακήρυξε σε έναν από τους κυριότερους αντιπάλους του καλού Τεν Τεν. (Ο
μπλε Λωτός, Κάρβουνα στο αμπάρι, Πτήση 714 για Σίδνευ).
 |
| Η λίμνη με τους καρχαρίες 1972 |
Ο Ρασταπόπουλος (ενίοτε μεταφρασμένος και ως Αστραπόπουλος) προικίστηκε
από τον Hergé με μια ελληνικότατη τεράστια μύτη, χοντροκοιλιά, πονηρά
μικρά μαύρα μάτια, και με μια σπάνιας σατανικότητας
καμπύλη στα …φρύδια. Με την πρώτη ματιά καμία αμφιβολία δεν έχεις για το ποιόν
ετούτου του χαρακτήρα.
Είναι ντυμένος με τις επιταγές της αμερικάνικης μόδας (συνήθως
φορά μπότες, κοκκινωπά πουκάμισα και καουμπόικο καπέλο). Ηλικιακά νομίζω πως
διανύει την 6η του δεκαετία. Κρύβει δε την εθνική του ταυτότητα
προσποιούμενος τον ευρωπαίο. Υιοθετεί το κίβδηλο Μαρκήσιος της Γκοργκοντζόλα
για όνομα.
Απασχολεί συχνά πυκνά τις εφημερίδες με τα κάθε λογής κατορθώματά του. Συλλαμβάνεται σχεδόν πάντα αλλά κάτι η οικονομία του κόμικ, κάτι η καπατσοσύνη του τον στέλνουν στα επόμενα τεύχη ελεύθερο και από όλο και ισχυρότερες θέσεις αντίπαλο του clean cut Τεν Τεν και του καπετάνιου Χάντοκ.
 |
| Κάρβουνα στο αμπάρι 1958 |
Σχεδιασμένος σαν καρικατούρα του Αριστοτέλη Ωνάση ουδέποτε θεωρήθηκε
σαν κακόβουλο φυλετικό σχόλιο – ή μάλλον ένα ακόμη ρατσιστικό σχόλιο στην ούτως ή άλλως
μακριά λίστα ανάλογων κατηγοριών που βαραίνουν το δημιουργό του – αντικατοπτρίζει ίσως το ελληνικό δαιμόνιο μέσα από τα μάτια των ξένων.
Παγιωμένο πάντως - επιτυχημένα ή μη - το στερεότυπο του Ρασταπόπυλου, χρησιμοποιείται τώρα προκειμένου να σκεπάσει την τραυματισμένη φήμη ολόκληρης της φυλής που κατοικεί στο νότιο άκρο της χερσονήσου του Αίμου, και ίσως - κατά πως φαίνεται
- και την υστεροφημία του.
Για κάποιους είμαστε όλοι Ρασταπόπουλοι.
 |
| Ο μπλε λωτός 1936 |
 |
| Τα πούρα του Φαραώ 1934 |
Ατομάααρα ο Ρασταπόπουλος! Αχαχαχα Δεν είχα ιδέα, όπως δεν έχω γενικά για κόμικς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο ποστ!
o Ράστα είναι το απόλυτο evil. Και φυσικά όπως κάθε μη πραγματικός κακός αναλύει το κακόβουλο σκεπτικό του είτε την ώρα που συλλαμβάνεται είτε κυρίως την ώρα που πρόσκαιρα πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι. χάνεις που δεν ασχολείσαι με κόμικ αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
ΔιαγραφήΚάποια page views από γνώριμα referring url, host name, location κ.λπ., τα νιώθεις σαν φιλικά χαμόγελα που σε γλυκαίνουν, ειδικά όταν είσαι κάπως... *)
Διαγραφή(άσχετο μεν, όμως, ήθελα να το αφήσω κάπου διακριτικά κι εδώ είναι η πιο πρόσφατη συνομιλία μας.)
αφού το ξέρεις τώρα πως μας λείπεις *)
ΔιαγραφήΜπράβο στον κύριο Ρασταπόπουλο που πέρασε αλώβητος τα εύθραυστα χρόνια της προηγούμενης ανάρτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήο Ράσταπ. είχε βρει το δικό του know how φίλε μου
ΔιαγραφήΟνομαζεται Ρομπερτο Ρασταποπουλος και οχι Γεωργιος Ρασταποπουλος! Ελληναρας με τα ολα του, μοχθηρος μεχρι θανατου! Ο κλασικος και πιο γνωστος κακος των περιπετειων του ΤενΤεν, οπως ηταν ο Μπρουτο του Ποπαυ, οι Νταλτον στον Λουκυ Λουκ κτλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά έχεις απόλυτο δίκιο. Μου είχε μείνει το Γεώργιος από την ανάγνωση του Μπλε Λωτού. Ευχαριστώ για την επισήμανση. Διορθώθηκε!
Διαγραφή