στάσου

Ο χρόνος τρέχει με εκείνη τη σχετικότητα που σε κάνει να ζεις δεκαετίες μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Μια απόφαση, ένα τηλεφώνημα, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, μια κουρτίνα που τραβιέται απότομα, ένας κατ' ευφημισμόν διάλογος που γίνεται με καθυστέρηση χρόνων, τρία λεπτά μέσα σε ένα παραβάν, ένα τραγούδι. Έξοδος από την ακινησία, καταιγιστική ροή γεγονότων σε 120 fpm (facts per minute), οι νευρικές λεωφόροι ανοιχτές, οι κόρες σε ύποπτη διαστολή και τα ξεχασμένα συναισθήματα ποτάμια. Και ξαφνικά ξανακοκαλώνει σε μια νέα πραγματικότητα. Ούτε υπόνοια για απολογισμό πεπραγμένων.

Από το καλειδοσκοπικό 1967 και το καλοκαίρι της αγάπης στο σκέτο 2012 και το καλοκαίρι της απάτης. Σε μία εβδομάδα, ένα άλμα 45 ετών - είπαμε, ο χρόνος τρέχει - μου δίνει την ικανή και αναγκαία απόσταση για να επιλέξω μουσικές και τραγούδια που δεν κρύβουν τις καταβολές τους από όσα ακούσαμε την 15η Ιουνίου. 

 Παρασκευή 22 Ιουνίου και από το στούντιο του indieground radio ο υπογράφων σε ένα ακόμα επεισόδιο "στον λεμονοστίφτη". Όπως πάντα στις 10 το πρωί (κερνάω και καφέ). Όσοι πιστοί (και ξύπνιοι) ακούσετε: