να τα πω;

Το ζευγάρι με το καροτσάκι περνάει το δρόμο, ένα μικρό αναμαλλέο σκυλί, πανβρώμικο, τους ακολουθεί, στο καροτσάκι ένας σκουριασμένος ανεμιστήρας έχει καταλάβει τη θέση του νεογέννητου. Βγάζω τη φωτογραφική, κλικ, κι έπειτα ξανακοιμάμαι. 

Κοιμάμαι συνεχώς, μου βγαίνει η κούραση μιας ολόκληρης χρονιάς χωρίς ανασκοπήσεις.  Ανοίγω τα μάτια και είμαι στα βόρεια της χώρας με τους φίλους μου. Τα ξανανοίγω και είμαι άλλοτε στο παζάρι της πόλης κι άλλοτε γυμνός σε ένα χαμάμ. Λίγο αργότερα στην άκρη ενός Αγγελοπουλικού παραδείσου, σ' ενα ακρωτήρι καταμεσής της Κερκίνης, κι έπειτα φωτογραφίζω τον κόσμο: αγγέλους, περαστικούς, σκιές και μεσήλικους μουσικούς χωρίς κοινό να παίζουν σύνθια στην παραλία της συμπρωτεύουσας.

 Όταν είμαι ξύπνιος και δεν τρώω, βγάζω που και που κι ενα τετραδιάκι και κρατάω σημειώσεις.

Ευχαριστιέμαι την ομίχλη - ναι, αυτή που την κόβεις με το μαχαίρι -  όπου την πετύχω. Από συνήθειο, όχι για να κρυφτώ μέσα της, ούτε για να παίξουν στα σεντόνια της οι σινεφίλ αναμνήσεις μου. Φέτος τη ζωή που μάζεψα τις τελευταίες 365 μέρες δεν την έκανα αναμνήσεις. Τη ζω ακόμα.

Μια μέρα πριν αλλάξει ο χρόνος, κι από ένα δύσχρηστο λάπτοπ, εύχομαι σε όλους μας και σε όσους αγαπάμε: 

Καλή μας Χρονιά με υγεία, ευτυχία

και πολλή μουσική

50 μικροϊστορίες κι ένα σύννεφο

Χριστούγεννα 2013, λίγο πριν τελειώσω το πρωινό μου τσάι κι ακόμα λιγότερο από τη στιγμή που εγκατέλειπα το γραφείο μου να μας σερβίρω το Χριστουγεννιάτικο γεύμα , σήκωσα τα μάτια και βάλθηκα να χαζεύω έξω από το παράθυρο. Κάπου εκεί ήταν που είδα τον ηλικιωμένο άντρα, ψηλά στα σύννεφα. Πρόλαβα μάλιστα και Τον φωτογράφησα.

Έπειτα κι αφού μεσολάβησαν 24 ώρες γεμάτες φαί, φίλους, ποτό, μουσική, γλυκά και ξενύχτι στρώθηκα να βάλω στη σωστή σειρά τα 50 τραγούδια που μου παραγγείλανε οι ακροατές της εκπομπής και τις άλλες τόσες μικροϊστορίες που τα συνόδευαν. 

Και τα κατάφερα καλά, νομίζω, βοήθησαν και οι από καρδιάς επιλογές που κάναμε όλοι μας, να φτιάξω την τετράωρη μουσική ανασκόπηση της χρονιάς. Τη διαφορετική ανασκόπηση μιας ομάδας ανθρώπων που ακόμα κι αν σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχει συναντηθεί ποτέ δια ζώσης, την ενώνει η κοινή αγάπη για τη μουσική και εγώ, μιλάω ειλικρινά, τη θεωρώ παρέα μου. Ευχαριστώ πολύ για τα τραγούδια.

Ορίστε λοιπόν η δεύτερη ευκαιρία για όσους έχασαν την πρωινή, ζωντανή της μετάδοση, για εκείνους που θέλουν να την ξανακούσουν και γιατί όχι για τους δύσπιστους να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές.  

103rd lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Εις θελήσει να κατεβάσει το podcast αυτής, μπορεί να το επιτύχει πατώντας δις στα παρακάτω εικονίδια. Άπαξ σε κάθε χρώμα (ερυθρό και ραφ) για τα δύο μέρη:

click to download part 1

click to download part 2

 το playlist της εκπομπής είναι:

Μέρος Πρώτο (10:00 - 12:00)

Klaus Nomi - Silent Night 
Kronos Quartet - the Beatitudines
Cibelle - Green Grass
Love - - Orange Skies
Haizea - Arrosa Xuriaten Azpian 
Gotye - Hearts A Mess 
Lana Del Rey - Blue Jeans
Teho Teardo & Blixa Bargeld - Konjunktiv II 
Girls Against Boys - It's a Diamond Life
Girls in Hawaii - Misses
Camouflage - Love is a shield
Xiu Xiu - Stupid in the Dark 
Diamanda Galas - My World Is Empty Without You 
Pixies - Monkey Gone to Heaven (BBC sessions)
Gil Scott Heron - The Revolution Will Not Be Televised 
Cymande - Dove 
Thievery Corporation - Focus On Sight 
John Grant - GMF 
Flaming Lips - Found A Star On The Ground (lemonostiftis edit)
One Way Street - Tears in my eyes 
Noir Desir - Des Armes 
Federal Duck - Peace In My Mind 
The Undertones - Teenage Kicks 
The Undertones - Teenage Kicks 
Vaya Con Dios  - Mothers And Daughters

Μέρος Δεύτερο (12:00 - 14:00)

Alexander - Truth 
Erma Franklin - Piece of My Heart
Nick Cave & The Bad Seeds - Slowly Goes The Night 
Pinkunoizu - What Is Love 
Manic Street Preachers - Last Christmas 
Peer Raben - Young & Joyful Bandit 
Foxygen - No Destruction 
David Byrne - Great Western Road
Josephine Foster- My Wandering Heart 
Mumford & Sons - Hopeless Wanderer 
Pulp & Nick Cave - Disco 2000 (Pub Rock Version)
Placebo - Too Many Friends
Τρύπες -  Καινούρια Ζάλη
Last Drive - Ακούω Την Αγάπη
Spin Doctors - Two Princes 
Grauzone - Eisbär 
The Ropes - The Man Who Refused to Be Born 
Daft Punk - Get Lucky (feat. Pharrell Williams) 
Léo Ferré - Psaume 151 
Tim Buckley - Once I Was
Phosphorescent -  song For Zula 
Man Man - The Fog or China
Gil Scott-Heron - 'I'm New Here
L.Stadt - Waiting 'round to Die
Bruce Haack - Saint Basil 

υγ. Την επόμενη Παρασκευή δε θα έχει εκπομπή, αλλά δεντρέχει τίποτα, η σημερινή ήταν διπλή.

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους.

the Xmas request Show

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου, θα είμαι στο στούντιο φορώντας το γιορτινό μου κόκκινο καρώ πουκάμισο* για το τελευταίο επεισόδιο της χρονιάς. 

Ενστερνιζόμενος το "Δάνεισε μου τα αυτιά σου κι εγώ θα σου τραγουδήσω ένα τραγούδι" έλεγαν οι Beatles στο With a little help from my friends θα ακούσουμε παρέα τα τραγούδια που διαλέξαμε όλοι μαζί από εκείνα που με τον τρόπο τους μας σημάδεψαν τη χρονιά που πάει να τελειώσει. 

Βαφτισμένη ως "Xmas Request Show", η τρίτη εκπομπή των ακροατών μπαίνει σιγά σιγά στην τελική ευθεία γι αυτό όποιος/α επιθυμεί να συμμετάσχει στην τελική της διαμόρφωση ας μου στείλει μια παραγγελιά, ένα τραγούδι, παλιό ή καινούριο , που ακούστηκε/αγαπήθηκε περισσότερο μέσα στο 2013 (αν θες αναφέρεις και ποια μικροϊστορία σε ενώνει με αυτό). 

Αύριο λοιπόν, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα και για (πολυ) περισσότερο από τις γνωστές δύο ώρες, όποιος/α επιθυμεί να μας κάνει παρέα δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

https://www.facebook.com/events/570874666333924/?source=1

*

καλά Χριστούγεννα φίλοι μου

Με τις θερμότερες ευχές μου για μια καλή αυριανή. Χρόνια Πολλά φίλοι μου και Καλά Χριστούγεννα.

δάνεισε μου τα αυτιά σου

Η τρίτη εκπομπή των ακροατών είναι ήδη στα σκαριά και θα γίνει γεγονός την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου. Στείλτε μου παραγγελιά, οποιοδήποτε τραγούδι, παλιό ή καινούριο, ακούσατε/αγαπήσατε περισσότερο μέσα στο 2013 ή όποτε  και αν θες αναφέρεις και ποια μικροϊστορία σε ενώνει με αυτό, ώστε να φτιάξουμε μια διαφορετική ανασκόπηση της χρονιάς που τελειώνει.

"Δάνεισε μου τα αυτιά σου κι εγώ θα σου τραγουδήσω ένα τραγούδι" έλεγαν οι Beatles στο "With a little help from my friends". Εγώ υπόσχομαι να σου το τραγουδήσω μόνο αν κινήσω γη και ουρανό να το εντοπίσω και δεν καταφέρω να το βρω.

Οι παραγγελιές μπορούν να γίνουν προφορικά είτε στις διά ζώσης συναντήσεις μας είτε τηλεφωνικά, ή γραπτά με mail,, σχόλια στην παρούσα ανάρτηση, sms, στο facebook, στο google+ , ή όπου αλλού καταφέρετε να με βρείτε. Όλες οι δίοδοι επικοινωνίας είναι ανοιχτές. 

Ευχαριστώ όσους/ες έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή.

https://www.facebook.com/events/570874666333924/?source=1

λίγο καλύτερα από περίφημα

Μόλις άκουσα για πρώτη φορά την κάτι μεταξύ (soul, gospel, protest, voodoo, jazz) μουσική του Exuma πριν 3-4 μέρες ένιωσα να ανεβαίνω ένα σκαλί ευτυχίας παραπάνω. «Eίδες τι σου κάνει η μουσική καμιά φορά;» σκεφτόμουν καθώς έσβηνα όσα τραγούδια είχαν προλάβει να μπουν μέχρι τότε στο playlist της εκπομπής. Έπειτα βάλθηκα να χτίζω απ’ την αρχή το επεισόδιο έχοντας για κεντρικό  μουσικό άξονα το αριστουργηματικό Dambala, το οποίο ομολογώ πως άκουγα τουλάχιστον  20 φορές κάθε εικοσιτετράωρο.

Πέρασαν οι μέρες, ήρθε η Παρασκευή, έφυγα από το σπίτι φορτωμένος καλή διάθεση, τραγούδια, και 2 μερίδες πρωινό για μένα κι όποιον συναντούσα που θα είχε την ανάγκη του. Στο σταθμό πλέον  και για το επόμενο δίωρο, κάτι η μουσικές και τα τραγούδια, κάτι η καλή πολυπληθής συντροφιά των ακροατών, η εκπομπή δεν ήθελε και πολύ για να πάει λίγο μόνο καλύτερα από περίφημα. Την ευχαριστήθηκα τόσο λες και δεν την είχα φτιάξει εγώ.

Όποιος/α επιθυμεί να αντικειμενοποιήσει την δική μου γνώμη δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτής ακούγοντάς την κατευθείαν από εδώ:

102nd lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή να την κατεβάσει το podcast αυτής πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

click pic to download

Έπειτα τράβηξα κατά την αγαπημένη μου βόλτα, στα στενά πέριξ της Αθηνάς, διέσχισα την κρεαταγορά, στήθηκα στην ουρά για τσάι του βουνού, κατηφόρισα στου Ψυρρή από τα πιο φωτεινά στενά να ζεσταίνομαι λίγο και να μ’ ανατριχιάζουν οι ακτίνες του ήλιου,  κι εντυπωσιάστηκα από την ύπαρξη και μάλιστα εν λειτουργία (την ώρα που τα χρειάζεσαι) δημόσιων wc στην πόλη (είχα χρόνια να δω),  στο Μοναστηράκι πήρα 2-3 πάμφθηνους δίσκους κι ετοιμάστηκα να φύγω όταν στην πλατεία πήρε το μάτι μου μερικά αετόπουλα της ελληνικής αστυνομίας να κατευθύνονται  προς μια ομάδα νεαρών.

 Έβγαλα από την τσάντα τη φωτογραφική.

 - Απαγορεύεται κύριοι ο χορός σε δημόσια μέρη.

 - Κύριε ποιος από εσάς είναι ο επικεφαλής; ρώτησε ένας από τους τρεις νεαρούς αστυνομικούς τους σχεδόν συνομήλικούς τους χορευτές του δρόμου, ξεσηκώνοντας γενική κατακραυγή και θυμηδία.

(breakdancers θα τους έλεγα αλλά άραγε είναι ακόμα δόκιμος ο όρος ή νεανίζει δαλιανιδικά επικινδύνως  ;)

"Μα τι σας έφταιξαν τα παιδάκια, εμεις χαιρόμαστε να τους βλέπουμε", είπε μια κυρία στα δεξιά μου, "Σας γαμώ όλους μουνόπανα ένστολοι" είπε ένας κύριος από απέναντι.

ο μπαλονοπωλητής

Καλύτερα βλέπεις κασίσια και κασισωμένους κυριε αστυνομε παρα αερομπική κίνηση από παιδιά, είπε ένας κουστουμαρισμένος ασιάτης.

Ξέρουμε τι πάτε να κάνετε, να προσωποποιήσετε την ευθύνη για να βρείτε εξιλαστήριο θύμα, ακούστηκε από κάπου αλλού.

Εμείς δεν έχουμε επικεφαλή, είμαστε ομάδα!

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

υγ1. Το playlist όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο

υγ2. Την επόμενη Παρασκευή, η τελευταία εκπομπή του χρόνου θα είναι αφιερωμένη στους ακροατές (το τρίτο Request Show του λεμονοστίφτη) και τις δικές τους προτιμήσεις γι αυτό - αν και θα τα ξαναπούμε - καλό θα ήταν να αρχίσετε να μου στέλνετε τις παραγγελιές σας από τώρα αφήνοντας κάποιο σχόλιο στο μπλογκ, στέλνοντας e-mail, στο facebook, στο τηλέφωνο ή όπου αλλού..

s03e12 εν όψει

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, θα είμαι στο στούντιο για το "How is your life today?", το 102^ο επεισόδιο της εκπομπής. Το playlist  είναι ήδη έτοιμο (και με το παραπάνω - χρονικά - θα έλεγα) και θα περιέχει και μια φοβερή μουσική ανακάλυψη από την τελευταία μου μουσική ανασκαφή (δυο άνθρωποι την έχουν ακούσει ήδη γιατί δε μπορούσα να κρατηθώ μέχρι την Παρασκευή). 

Όποιος/α επιθυμεί να ακούσουμε παρέα και τις υπόλοιπες μουσικές και τα τραγούδια που έχω επιλέξει, δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

Όμορφα πράγματα.

https://www.facebook.com/events/1404184159823042/?source=1

ο Ρ. στο clockenflap

Οσονούπω - σε κανά μήνα δηλαδή -, συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια ύπαρξης του μπλογκ και μέσα στις διάφορες σκέψεις που κάνω για το μέλλον και την τύχη του φυσικά καταλαμβάνουν χώρο κι εκείνες που αφορούν  κάμποσους ωραίους ανθρώπους που γνώρισα μέσα από αυτό.

Όπως τον Ρ. που ζει στο Hong Kong που έπειτα από τα πρώτα σχόλιά του στο ιστολόγιο, επιδίωξε τη γνωριμία σε κάποια από τις πανσπάνιες επιστροφές του στην Ελλάδα. Τον Ρ. που γνωριστήκαμε κουβέντα στην κουβέντα περπατώντας στην Αθήνα μια Παρασκευή μετά την εκπομπή, πίνοντας  καφέ και μπύρες στο καφενείο του εθνικού κήπου με τις πάπιες να περιφέρονται ολούθε. 

Τον Ρ. που μέσα στο μόνιμο (λόγω εργασίας) jet lag του βρίσκει συχνά χρόνο να στείλει τις απολαυστικές ιδιόρρυθμης γραφής, blade runner ανταποκρίσεις του από την άλλη μεριά του πλανήτη (ενίοτε συνοδευόμενες από φωτογραφίες του) όταν δε μου περιγράφει ζωντανά στο skype την επιστροφή του σπίτι στους μεταμεσονύχτιους υπερφωτισμένους δρόμους της πόλης του. 

Σήμερα πήρα την ανταπόκρισή του για το φεστιβαλ Clockenflap και την παραθέτω καθώς σέβμαι και με το παραπάνω τη μουσική του άποψη. 

"γεια σου αγαπητε λεμον,

....παρακαλουθω το ηλεκτρονικο σου γιγνεσθαι κι ελπιζω να παλευεις και να την παλευεις ως εχει.... επισης ελπιζω να εισαι καλα απο υγεια, διοτι ημεις οι σαρανταπλας βαινουμε αισιως στη δεκαετια του αγχους...

...αυτα μαζι με καποιες φωτογραφιες απο το τριημερο φεστιβαλ clockenflap οπου ειχε αρκετες μπαντες και παρ'οτι η προσελευση του κοζμου δεν ηταν και τοσο μεγαλη εν συγκρισει με τα ονοματα, ηταν καλα.

ειδαμε (μαζι με το μικρο σε παρθενικο βαπτισμα) Black Rebel Motorcycle (τυπικη εμφανιση, ατονη), Four Tet (απροσδοκητα και απογοητευτικα βαρετος), Bonaparte (τσεκαρε τους, ενα κραμα παλαιων Devo με !!!, Chicks on Speed και YSPWSD), Modeselektor (7/10), Efterklang (βαρρρρετοι ως θανατου), Tegan & Sara (καλες αν και μεσημερι), Chic με Νeil Rodgers (ετων ~70 αλλα πραγματικη σκηνικη παρουσια και οχι μαλακιες και σταριλικια), Franz Ferdinand (αισχος), Austra (8/10),Strypes (6/10), 

French Cowboy & the One (τσεκαρε το αυτο!), τους κινεζο-μογγολους Hangai (ενα κραμα Pogues, με μογγολικο εθνικ, και πανκ. αυθεντικοι και με ενεργεια), Metric (σαχλαμαρα. απλα), Nina Nesbit (πολυ ωραια αγγλικη φωνη, η οποια δε μου αρεσει αλλα ειδα πολυ attraction στο κοινο, για αυτο τσεκαρε το) και τελος τους μεγιστους γαλλους La Femme οπου γαμησαν μανες με ενα κραμα ψυχο-vintage-elctro-billy (σορρυ για τη λογοπλασια αλλα δε μου κολλαει κατι αλλο).

αυτα.

th1nk/b1nary"

Την καλημέρα μου.

τα 16 καλύτερα παλιά άλμπουμ που άκουσα το 2013

Το έχω πάρει απόφαση πως παρότι μεγάλος οπαδός των λιστών, δεν ψήνομαι ιδιαίτερα - μη σου πω και καθόλου - με εκείνες που αφορούν τα καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν την εκάστοτε χρονιά που διανύουμε. Γι αυτό και για δεύτερη συνεχή χρονιά (που θα πάει, θα γίνει θεσμός) θα συντάξω εκείνη τη λίστα με τα άλμπουμ που ενώ δεν αποτελούν ούτε κατά διάνοια νέες κυκλοφορίες – κάποια μάλιστα τα έχω/κατέχω/ακούω από παλιά – κατόρθωσαν όχι μόνο να (ξανα)κερδίσουν την προσοχή μου μέσα στο 2013 αλλά να με συνεπάρουν και να τους δώσω απεριόριστο χρόνο ακρόασης.

 Έχουμε λοιπόν και - χωρίς αξιολογική σειρά - λέμε:

1. Kevin Ayers - Joy Of A Toy (1969)

Όλο και κάτι διάβαζα από δω όλο και κάποιο άκουσμα έφτανε στα αυτιά μου από κει αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχα ακούσει ολοκληρωμένα κάποιο άλμπουμ του Kevin Ayers. Μέχρι που αγόρασα το Joy of a toy, το οποίο Barrett-ικό καθώς είναι όχι μόνο με ενθουσίασε με το πόσο φρέσκο ακούγεται ακόμα (σίγουρα επηρέασε μπάντες σαν τους Gorky's Zygotic Mynci ή ακόμα και τους Go Betweens) και σήμερα αλλά με σύστησε και στην υπόλοιπη δισκογραφία του εκ των ιδρυτών των Soft Machine, κ. Ayers.  Kevin Ayers - Lady Rachel

2. Au Pairs - Playing with a Different Sex (1981)

Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική κατάθεση της βρετανικής μπάντας δίνει ρέστα. Αριστοτεχνικά δομημένος, με εξόχως πολιτική θεματολογία ένας δίσκος που διαπερνάται από μπασσογραμμές που κάνει τα σωθικά μου να χορεύουν εκείνο το χορό που με είχαν μάθει κάποτε οι Talking Heads, οι Gang Of Four και οι B52’s. Αργοπορημένη αποκάλυψη. Au Pairs-Kerb Crawler

3. The Adverts - Crossing the Red Sea with the Adverts (1978)

Έτερη αδικημένη από εμένα μπάντα οι Adverts. Που σημαίνει πως δεν την άκουσα στην ώρα της (ή για να είμαι σαφέστερος στην ώρα μου). Ίσως κατά κάποιο τρόπο καλύτερα έτσι γιατί ήταν μαγικό το αίσθημα να νιώθεις την εφηβική ορμή τους και τον λυρικό τους τσαμπουκά να σε καταλαμβάνει στα 43 σου. The Adverts- On The Roof

4. Pete Dello & Friend –  Into Your Ears (1971)

Ένας ακόμα δίσκος που μου ήρθε από το πουθενά. «Οι 3 δίσκοι 10 ευρώ φιλαράκο» μου είπε ένας αχώνευτος αθίγγανος, ήθελα δύο, τον διάλεξα τον εν λόγω συμπληρωματικά με μόνο κριτήριο το εξώφυλλο. Και  δεν απογοητεύτηκα, αντιθέτως, μη σου πω πως μου βγήκε η αγορά του μήνα Μαρτίου. Βρετανική ψυχεδελίζουσα φολκ από τον άλλοτε (όπως διαπίστωσα αργότερα) ηγέτη των Honeycombs. Το δίσκο τον έλιωσα,  «πάλιωσε» στη βδομάδα. Pete Dello & Friend - It's What You've Got

5. Cockney Rebel – The Human Menagerie (Raw Version) (1973)

Το Human Menagerie στην κανονική του παραγωγή βρίσκεται στις λίστες με τα καλύτερά μου άλμπουμ οποιασδήποτε στιγμήςτης μουσικής μου ζωής. Από τη στιγμή που τον πρωτοάκουσα στα 15 μου. Θα μου πεις τότε πως κολλάει σ’ αυτή τη λίστα? Ο λόγος απλός: πρόκειται για την raw, την ωμή δηλαδή ακατέργαστη έκδοσή του. Που μπορεί μεν να υστερεί στο λουσάτο glam  (για το οποίο εξάλλου φημίζεται) αλλά επαναχαράσσεται, με εκείνες τις αγνές rock n roll φόρμες που περιβάλλουν τις ντέμο εκτελέσεις, στο μυαλό σου.  Steve Harley rules. Cockney Rebel - Μirror Freak Raw Version

6. Durutti column – LC (1981) 

Μια τυχαία όμως ακρόαση με τη μόνη γνώριμη από παλιά σύνθεση του άλμπουμ, το Messidor, στάθηκε ικανή όχι μόνο να με στρέψει στην αναζήτηση του άλμπουμ αλλά  και την επανεκτίμηση/επανακρόαση ή/και γνωριμία με τα υπόλοιπα κομμάτια της ονειρικών τοπίων που διατρέχουν την post-punk δισκογραφία τους. Μέχρι που το LC των Durutti Column, έφτασε στα χέρια μου φέτος με έναν παράδοξο τρόπο. The DuruttiColumn – Messidor

7. Jonathan Richman – I’m So Confused (1988)

Δεν είναι μόνο ότι ο κύριος Richman συγκαταλέγεται στις μεγάλες αγάπες, ούτε ότι μπορεί να σε εκπλήσσει συνεχώς με το ανεξερεύνητο ακόμα ρόστερ των άλμπουμ του. Θα μπορούσα να διαλέξω για τούτη τη λίστα είτε κάποιο από τα πιο πρόσφατες δουλειές του που ανακάλυψα φέτος για πρώτη φορά, ή ακόμα και το Modern Lovers στην παραγωγή του 1972 (Kim Fowley) που περιέχει και το σπουδαίο Dance with me. Επιλέγω όμως το χιλιοακουσμένο από εμένα I’m so Confused (που ενώ είναι δισκάρα, είχε περάσει σχετικά απαρατήρητος) που διένυσε δεύτερη νεότητα στα πλατώ του πικάπ μου. JonathanRichman - The Lonely Little Thrift Store

8. Catalogue – Pénétration (1982)

Εξαιρετικά αγαπημένο το Insomnia, το δεύτερο άλμπουμ των πρωτοπόρων γάλλων πειραματιστών Catalogue, άργησε είναι η αλήθεια να με οδηγήσει στην αναζήτηση του παλαιότερου τους « Penetration».  Αλλά καθώς ποτέ δεν είναι αργά να ευχαριστηθείς ένα σχεδόν kraut πόνημα σαν κι αυτό που έστησε ο Jac Berrocal,  o Jean-François Pauvros και ο Gilbert Artman, οι τελευταίοι μήνες του 2013 περιείχαν κάμποσα – δύσκολα - ακούσματα από αυτό. Catalogue –Chomeini Twist

9. The Baroques - The Baroques (1967)

Μελωδικότατοι, ώρες-ώρες σχεδόν μελό (γι αυτό και τους  λάτρεψα) garage ήχοι από τα μέσα του 60. Ο λόγος για την μπάντα των Baroques της οποίας την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι το 2012. Δε λέω δυστυχώς γιατί η ευτυχία της ανακάλυψης με αποζημίωσε και με το παραπάνω. TheBaroques - Mary Jane

10. Roxy Music - Roxy Music (1972)

Το ντεμπούτο των Roxy Music έχοντας καταγραφεί ως το τελευταίο (και μοναδικό) άλμπουμ της μπάντας που έλειπε βινυλιακά από τα ράφια της δισκοθήκης μου, αποκτήθηκε πέρυσι και φέτος είχε την τιμητική του. Μεγάλος δίσκος. Αριστούργημα. Έτσι απλά. Roxy Music- 2 H.B.

11. Herbie Hancock – Blow Up (1966)

Με τις εικόνες του Antonioni στο μυαλό από δεκαετίες, το Blow up, το swinging London, και την αφρόκρεμα της jazz (Fr. Hubbard: τρομπέτα, Phil Woods: alto σαξόφωνο, Jimmy Smith: όργανο, Ron Carter: μπάσσο) να συνοδεύει τον Herbie Hancock στη μουσική. Δίσκος που αγοράστηκε αντί 2 ευρώ, με το αφισσάκι της ταινίας μάλιστα μέσα. Το άλμπουμ λειτούργησε αυτόνομα, δεν είναι απλά ένα soundtrack ταινίας αλλά ένας πάρα πολύ καλός ολοκληρωμένος δίσκος του κ. Herbie. Στο Bring Down The Birds θα χαρείς όταν ακούσεις το εναρκτήριο sample του Groove is in my heart των Dee Lite, ενώ στην ψηφιακή του μορφή υπάρχει και το υπέροχο outtake των Tomorrow. HerbieHancock - Bring Down The Birds

12. Justice – Cross (2007)

Η αρχή της γνωριμίας μου με το δίσκο αυτό έγινε μέσω του τραγουδιού Stress του οποίου το μικρό φιλμ/ βίντεο κλιπ που το συνοδεύει αγχωτικότατα, έχει σκηνοθετήσει ο Romain Gavras. Η η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς καθώς electroclash ήχοι σαν κι αυτούς της Γαλλικής μπάντας δεν φτάνουν συχνά (κατ’ επιλογήν του ιδιοκτήτη τους) στα αυτιά μου.  Παρόλα αυτά το άλμπουμ αυτό με κάποιο ιδιόρρυθμο τρόπο το ευχαριστήθηκα ολόκληρο. Justice -Stress

13. Melanie – Gather Me (1971)

Κάθε χρονιά υπάρχουν στιγμές κάθε χρόνο ξυπνάει μέσα μου ο χίππης. Το ίδιο συνέβη και φέτος, μόνο που πριν ξαναπέσει σε λήθαργο μου φώτισε μέχρι πρότινος σκοτεινές γωνιές της δισκογραφίας της πολυαγαπημένης μου Melanie.  Μη διστάσεις να επενδύσεις χρόνο στο άλμπουμ αυτό. Το Some say I got devil, στ’ αυτιά μου ηχεί σαν ένα – ακούγεται παράλογο το ξέρω – "goth" folk αριστούργημα. To ξέρει και ο Bonnie 'Prince' Billy. Melanie -Some Say (I Got Devil)

14. The Clean – Anthology (2002)

Στη στροφή ξεπέρασαν τους σχεδόν συντοπίτες τους Αυστραλούς The Go Betweens (και το 78 'til 79: The Lost Album τους). Τους χρωστούν όμως μιας και χάρη σ’ αυτούς έπεσα πάνω στα τραγούδια τους. Νέα Ζηλανδία, αρχές δεκαετίας 80, η αύρα των Chills, των Feelies και το πνεύμα των Velvet είναι εκεί κοντά, αν σου αρέσει αυτός ο χωροχρονικός ανεξάρτητος ήχος είναι σίγουρο πως θα τους αγαπήσεις τόσο γρήγορα όσο και εγώ μέσα από ετούτη εδώ τη συλλογή. The Clean - Billy Two

15. Dead Moon - Crack in the System (1994)

Είμαι φάουλ, το παραδέχομαι μα ένας  ανεξήγητος λόγος με έκανε να αποφεύγω τον πρωτόγονο garage ήχο των Dead Moon στερώντας μου  για χρόνια την ευχαρίστηση της ακρόασης των δίσκων τους. Επανορθώνω (αν αυτό γίνεται μιας και ο χρόνος ο χαμένος δεν κυνηγιέται) τη φετινή χρονιά. Κι επειδή δεν ξέρω ποιο άλμπουμ τους να πρωτοδιαλέξω, καταλήγω στο εξίσου πρωτόγονο όπως και τα πρώτα τους Crack in the System του 94 μιας και περιέχει και το Killing Me που με αναστατώνει ιδιαιτέρως. Dead Moon - Killing Me

16 Keith Jarrett – The Köln Concert (1975)

Όχι ότι το άλμπουμ συγκαταλέγεται στα φετινά παρθενικά ακούσματα. Φέτος όμως ταξίδεψαν μέσα μου οι τέσσερις πλευρές του, φέτος το κατάλαβα και το αγάπησα με τον ολοκληρωτικό τρόπο που βυθίζομαι σε ότι με συγκινεί. Σε ζωντανή ηχογράφηση από την όπερα της Κολωνίας, ο βροχερός μινιμαλισμός και οι εσωτερικοί μουσικοί αυτοσχεδιασμοί (?) του Keith Jarrett στο πιάνο, δίνουν έναν από τους καλύτερους jazz θα έλεγα, δίσκους της ECM που έχω ακούσει. Αν σε «πετύχει» στις κατάλληλες συνθήκες: θερμοκρασίας, πίεσης και διάθεσης θα σε αποζημιώσει με το παραπάνω. Και θα με θυμηθείς. Στο εγγυώμαι. Keith Jarrett - The Köln Concert PartⅠ

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να προσθέσω καμιά δεκαριά άλμπουμ ακόμα αλλά συγκρατούμαι. Προσθέτω μόνο σαν bonus (στον εαυτό μου) ένα επτάιντσο ep

Soft Cell - Mutant Moments (7'') (1980)

Τούτο είναι ένα επτάιντσο Ep, (που έκανα τη βλακεία να μην αγοράσω). Συναρπαστικό με τη μελαγχολική electro post punk  του Marc Almond και του David Ball απλωμένη σε τέσσερα αλά Suicide τραγούδια, εκ των οποίων το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Σοβαρολογώ. Soft Cell - Potential

υγ. ΕΣΥ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΒΑΖΕΣ;

Εδώ μπορείς να δεις  τα 13 καλύτερα παλιά άλμπουμ που άκουσα το 2012

καλή Παρασκευή και 13

"Τι κι αν είναι Παρασκευή και 13, εγώ δε θα ασχοληθώ καθόλου με το θέμα στην εκπομπή, μορφωμένος άνθρωπος γαρ (το ό,τι πιστεύω στο μάτι είναι άλλο), το έχω εξαντλήσει άλλωστε παλαιότερα". Αυτά είχα από μέρες στο μυαλό μου για το σημερινό επεισόδιο, Αυτά σκεφτόμουν και σήμερα το πρωί την ώρα που πατούσα σκατά στο δρόμο για το σταθμό.

Έτριψα το παπούτσι μου σε όλες τις μικρολακκούβες με νερό της Αθήνας που συνάντησα κι έπειτα από λίγο αντικαλημέρισα όλος χαμόγελο τον άστεγο της οδού Κ προσφέροντάς του ταυτόχρονα το σάντουιτς που του είχα ετοιμάσει από βραδύς. Και τσάι. Αυτός αφού με κοίταξε μια καλή και μια ανάποδη μου διευκρίνισε πως δεν πεινάει, δεν κρυώνει, δεν διψάει και πως θέλει να του δώσω λεφτά. Άρχισα να κρυώνω, φταίει μάλλον που το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι.

Όχι πολύ αργότερα, στο στούντιο, έκανα όλες εκείνες τις απαιτούμενες ενέργειες που μου παρέχουν κάθε Παρασκευή ένα από τα διασκεδαστικότερα δίωρα της εβδομάδας μου και πέντε λεπτά πριν την επίσημη έναρξη όλα ήταν έτοιμα για την έναρξη. Έγειρα πίσω στην πλάτη της πολυθρόνας ικανοποιημένος, τράβηξα μια ρουφηξιά ακόμα από το τσιγάρο μου και παρακολούθησα …έντρομος τους υπολογιστές του σταθμού να αναβοσβήνουν κατά βούληση. Σιγή.

 Μου πήρε 10 λεπτά να ανακτήσω τον έλεγχο των ανυπάκουων συσκευών και να τα επαναφέρω όλα σε τάξη. Και το 101^ο επεισόδιο μπορεί να ξεκίνησε ελαφρά καθυστερημένα αλλά κύλησε όμορφα χωρίς άλλο απρόοπτο. Και είχε και τρία μικρά αφιερωματάκια που τα καταφχαριστήθηκα.  Μπορείς να το επιβεβαιώσεις αν και όποτε θέλεις ακούγοντάς το κατευθείαν από εδώ:

101st lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

Ή κατεβάζοντάς το ως podcast με ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο.

  

click pic to download

Τέλος αν εξαιρέσεις 5 αναιτίως (?) ματαιωμένα δρομολόγια του μετρό που οδήγησαν εν συνεχεία στην πάκτωση μας (κουμπάρε έφτασες σπίτι?) με χιλιάδες άλλους συμπολίτες μας σε ένα και μοναδικό συρμό όλα έχουν πάει περίφημα τουλάχιστον μέχρι τώρα που τρώω ένα σάντουιτς που βρήκα στην τσάντα μου.

υγ. Το playlist όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο της ανάρτησης.

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

is a warm gun

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα, θα είμαι στο στούντιο για το 101ο επεισόδιο της εκπομπής. Όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει παρέα με τις μουσικές και τα τραγούδια που έχω επιλέξει να ακούσουμε δεν έχει παρά να συμπλέξει τις δικτυακές του ίνες με εκείνες του indieground online radio, πατώντας εδώ:

Απλά πράγματα.

https://www.facebook.com/events/259026770917717/?source=1