Είναι δυο βδομάδες τώρα που συμβαίνει. Είναι σα να έτρεξε το σύμπαν 1,5 λεπτό γρηγορότερα από μένα αφήνοντάς με πίσω στην ...παλιά ώρα. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι ίσα που προλαβαίνω να δω όλα τα λεωφορεία, τα τρένα, ακόμα και ένα ταξί (και δυστυχώς το μοναδικό εκείνη τη στιγμή) που χρειάστηκα να αναχωρούν από στάσεις, σταθμούς και πιάτσες ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν φτάσω σε ακτίνα επιβίβασης. Βαρέθηκα να βλέπω εξατμίσεις που με κοροϊδεύουν καθημερινά.
Από την άλλη σκέφτομαι πως μπορεί μεν να έχω χάσει τον συγχρονισμό μου με το σύμπαν αλλά να μην είμαι διόλου καθυστερημένος εγώ δε. Αντιθέτως. Περνά από το μυαλό μου η ιδέα πως ίσως να βρίσκομαι τόσο νωρίτερα - με τα ίδια αποτελέσματα βέβαια - στα προκαθορισμένα σημεία. Πως τα παρρμπριζ που βλέπω να απομακρύνονται και να χάνονται στον ορίζοντα δεν είναι όσων έχασα παρά ανήκουν στα αμέσως προηγούμενα δρομολόγια από εκείνα που ήθελα να πάρω. Και πως η φοβερή ταχύτητα στην οποία ζω, μ' αξίωσε σε ένα παράξενο παιχνίδι να τα δω κι αυτά.
Η σκέψη αυτή δεν κρατάει πολύ. Στην τράπεζα μπαίνω μόνο δυο λεπτά αργότερα αφότου έχουν εισβάλλει μπροστά μου 10 άτομα. Να 'μαι πάλι 11ος και τελευταίος, άντε προτελευταίος τη στιγμή που επιτέλους φτάνει η σειρά μου στο ταμείο να εξυπηρετηθώ. Και στο σουπερ μάρκετ τα ίδια.
Γυρίζω σπίτι με τα πόδια κι ανοίγω το σακί με τα τραγούδια που ενώ είχαν επιλεγεί στα ρόστερ προηγούμενων εκπομπών, για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν πρόλαβαν να ακουστούν. Αναφωνώ ένα «κρίμα!» και να 'μαι να τα ξεδιαλέγω προσεκτικά για δεύτερη φορά. Το σάουντρακ μιας υπερ-εκπομπής 11 ωρών (που πρέπει αναπόφευκτα να μειωθεί στις 2) εμφανίζεται μπροστά μου.
Όποιος/α λοιπόν επιθυμεί αύριο Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, στις 10 το πρωί όπως πάντα να με συντροφεύσει δικτυακά και ραδιοφωνικά από το σπίτι, τη δουλειά ή απ' όπου αλλού δεν έχει παρά να πατήσει τον παρακάτω σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου