Περίμενα υπομονετικά έξω από την ανοιχτή πόρτα του γραφείου του να τελειώσει το επαγγελματικό του τηλεφώνημά. Που και που ξερόβηχα για να με προσέξει αλλά αυτός με το που έκλεισε το ακουστικό, με κοίταξε με την άκρη του ματιού του και έκανε πως βυθίστηκε ξανά στη μοναδική γραμμή που είχε σημειώσει στο λευκό χαρτί την ώρα που μιλούσε. Έτσι πήρα το θάρρος από την κόκκινη σημαία του θυμού μου και προχώρησα μέσα στο γραφείο του ακάλεστος.
- Τι θα θέλατε παρακαλώ; με ρώτησε
- Ξέρετε μήπως το λόγο κ Διευθυντά για τον οποίο τα ΑΤΜ της τράπεζας σας δεν λειτουργούν; απάντησα με ερώτηση κι εγώ δείχνοντάς του ταυτόχρονα τους 37 ανθρώπους (έξω από τη τζαμαρία ακριβώς που τον χώριζε από το πεζοδρόμιο) οι οποίοι συνωστίζονταν γύρω από αυτά και που μέχρι προ ολίγου βρισκόμουν κι εγώ ανάμεσά τους πότε προστατεύοντας την επαπειλούμενη νιοστή μου θέση στην ουρά και πότε ξεκλέβοντας γκρίνιες, κατάρες και πολιτικές συζητήσεις που μετασχηματίζονταν στο άψε σβήσε σε καυγάδες.
- Α! Δεν το είχα προσέξει. Τώρα πρέπει να έγινε, δικαιολογήθηκε ο αθεόφοβος και συμπλήρωσε: Πείτε τους καθώς θα βγαίνετε πως δεν έχει άλλα λεφτά το μηχάνημα και θα το τροφοδοτήσουμε σε 4 ώρες από τώρα.
- Το βρίσκετε λογικό; ήταν το πρώτο πράγμα που είπα κι έπειτα με ελάχιστες κουβέντες ακόμα και τη γνωστή μου ευγένεια που δε σηκώνει αντιρρήσεις τον ανάγκασα να βγει έξω και να τα πει μόνος του. Πολύ το ευχαριστήθηκα όταν απομακρυνόμενος άκουγα το δίκαια στοχευμένο κράξιμο των εξαγριωμένων ανθρώπων που περίμεναν πάνω από ώρα στο κρύο για να σηκώσουν λεφτά, άλλοι για τις εορταστικές αγορές κι άλλοι για να τα ...σώσουν από το Συριζα.
Έπειτα πετάχτηκα να ευχηθώ καλές γιορτές του μπαρμπέρη μου.
Αύριο, δυο μόλις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα θα είναι η τελευταία εκπομπή για τη φετινή χρονιά. Φυσιολογικά στο κλίμα των ημερών με γκυ, ου, καμπανάκια, τάρανδους και κουραμπιέδες αλλά παρόλα αυτά εορταστική με την παραδοσιακή έννοια, δεν θα την πεις.
Κι εγώ άφραγκος μα φορτωμένος με δίσκους, σινγκλάκια, εγκυκλοπαίδειες, cd, και σκληρούς δίσκους δε θα έχω προλάβει καν να πάρω τα καλά μου από το καθαριστήριο.
Όποιος/α λοιπόν επιθυμεί αύριο Τρίτη 23 Δεκεμβρίου, στις 12:00 το πρωί να με συντροφεύσει δικτυακά και ραδιοφωνικά σ' αυτό το πρώιμο ρεβεγιόν από το σπίτι, τη δουλειά ή απ' όπου αλλού δεν έχει παρά να πατήσει τον παρακάτω σύνδεσμο:
Ακαδημαϊκή η απορία: ποιός είναι δυστυχέστερος: αυτός που περιμένει από τα ΑΤΜ (και δεν του δίνουν), ή αυτός που δεν έχει καν να λάβει από τα ΑΤΜ και προσπερνάει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενούδης
Δεν θέλει (ούτε καν ρητορικό) ρώτημα αγαπητέ!
Διαγραφή