20 Μαρτίου 2015

η μέρα του σπούργου


Άνθρωποι που έρχονται κι ενίοτε παρέρχονται από τη ζωή σου, σε σημαδεύουν με το δικό του τρόπο ο καθένας. Είτε ως δικός σου άνθρωπος, είτε ως ‘πολύτιμο μάθημα’ αντίστοιχα. Χρειαζούμενα κι αναγκαία και τα δύο; 

Τι να σου πω; Θεωρώντας την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους εξαίρετο – αν και σπανίζον – αγαθό, τη δική μου, λοιπή ανάλυση επί του θέματος προτιμώ να την κουβαλάω μόνος και να μην τη μοιράζομαι εύκολα, όχι όμως για λόγους που ‘χουν να κάνουν με κάποια ιδιαίτερη αγάπη στη μυστικοπάθεια ή/και την κρυψίνοια όπως ορθά θα μπορούσε κάποιος να μου καταλογίσει. Την προσωπική μου θεώρηση δεν την κοινωνώ διότι τα όποια εξαγόμενα συμπεράσματα της δε νομίζω ότι αφορούν ή έχουν αντίκρυσμα σε οποιονδήποτε δε φέρει τα δικά μου μυαλά. 

Είχα ακούσει κάποτε μιαν ιστορία για κάποιον βαριεστημένο τύπο που φαινομενικά τίποτα δεν του έλειπε όταν μια μέρα τα παράτησε όλα. Πούλησε λέει τα υλικά και αποχωρίστηκε τ’ άυλα υπάρχοντά του, (κράτησε μόνο το αμάξι του), παραιτήθηκε από τη δουλειά του, χώρισε και από τη σύζυγό του αφού πρώτα την προίκισε με ένα καινούριο σπίτι. Φόρτωσε λέει ο αστικός μύθος όσα λιγοστά πράγματα του έμειναν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και ξεκίνησε μια ωραία πρωία για προορισμό που μόνο εκείνος ήξερε. Στα χρόνια που πέρασαν νομίζω ξανάκουσα για αυτόν τον ελεύθερο άνθρωπο αλλά ποτέ δεν κατάλαβα αν η καινούρια του ζωή τον κράτησε ικανοποιημένο.

- Μπορείς να με προδώσεις όποτε θελήσεις. Θα έχω πάρει ένα σπουδαίο μάθημα αν επιβιώσω, φέρεται να του είπε κάποιος καθώς έφευγε.

Εντωμεταξύ εχθές μες στην απρόσμενη αρετή της άγνοιάς μου, είδα το Birdman. Και το συστήνω σε όποιον δεν το έχει δει.

Και σήμερα, ανήμερα της Παγκόσμιας μέρας του (σπιτικού, σκληραγωγημένου και μη αποδημητικού) Σπουργιτιού (γιατί ναι, υπάρχει και τέτοια) και εν ώρα έκλειψης στο σταθμό, στο 155ο επεισόδιο, - το οποίο όποιος/α επιθυμεί να το (ξανα)ακούσει δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία της, κατευθείαν από εδώ:



ή να κατεβάσει το podcast του επεισοδίου με ένα κλικ στο παρακάτω εικονίδιο: -

click pic to download

ακούσαμε ακούσαμε τα παρακάτω τραγούδια:
  • Toracube - To Lost Friends
  • Billie Holiday - Gloomy Sunday
  • Television Personalities - Say You Won't Cry
  • Lola Demo - We Are Silent
  • South of No North - 10000 Eyes
  • Julee Cruise - I Float Alone [David Lynch-Angelo Badalamenti] 
  • of Montreal feat The Lost Trees - The Past Is A Grotesque Animal 
  • Fugs - Virgin Forest part III
  • Steve Lake and Slow Erosion - They Call It Sleep
  • The Langley Schools Music Project - To Know Him is to Love Him
  • Jay Reatard - Don't Let Him Come Back [The Go-Betweens cover]
  • Rory Gallagher - A Million Miles Away 
  • Roberta Flack - The First Time Ever I Saw Your Face
  • Momus - Lady Grinning Soul
  • Xiu Xiu - House Sparrow
  • Daevid Allen - Memories
  • The Monochrome Set - Spaces Everywhere
  • Rainy Day - John Riley
  • Simon & Garfunkel - Sparrow
  • The Astronauts -Political
  • Klaus Nomi - Total Eclipse
  • Ramones feat Debbie Harry, Kate Pierson & Cindy Wilon - Chop Suey 
  • Special AKA - Racist Friend 
  • Μουσικές Ταξιαρχίες - Το παιδί του σωλήνα
  • The Bel Airs - Arabesque
  • Κόρε Ύδρο - Οι εραστές του Τίποτα
  • Yo - Train Of No Return
  • Jerry Waugh And The Skeptics-I Told Her Goodbye 

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν 

και 

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ 

6 σχόλια:

  1. Εκεί που λες για τον βαριεστημένο άνθρωπο, μου ήρθε στο μυαλό η ταινία into the wild. Και να φανταστείς δε μου άρεσε καν. Μόνο φωτογραφία και μουσική εκτίμησα, που ήταν υπέροχα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Aly. Δε μου πέρασε από το μυαλό η σύνδεση αλλά έχεις δίκιο. Όπως και για το ότι η ταινία με συγκίνησε και εμένα μόνο για τη φωτογραφία και κυρίως για τη μουσική της.

      Διαγραφή
  2. κυρ Κώστας ο τυφλός20 Μαρτίου 2015 στις 9:13 μ.μ.

    Δείγμα της σοφίας εκείνου που δεν σκόνταψε και δεν έπεσε από τα σύννεφα ποτέ η a priori εμπιστοσύνη στους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κυρ Κώστα τυφλέ (περίεργο όνομα επιλέξατε είναι η αλήθεια ) ενώ καταλαβαίνω τον τρόπο σκέψης σας και δε μου είναι ξένος θα προσπαθήσω να μη συμφωνήσω. Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους είναι αρετή και δόκιμη είναι η προστασία της και η συντήρησή της. - ακόμα και μετά από μερικές πτώσεις από τα σύννεφα. Μια παραμικρή επιφυλακτικότητα 'αυτοσυντήρησης' δε σημαίνει κατάρρευση της εμπιστοσύνης.

      Διαγραφή
  3. Lemon, υπάρχει κι ένα απερίγραπτα ωραίο αίσθημα ελευθερίας όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή σου και μένεις πάλι μόνος με τον εαυτό σου. Γιατί αυτός που έφυγε σε είχε αλλάξει, σε είχε κάνει να προσαρμοστείς στη δική του ζωή για να υπάρχει ομόνοια και τώρα επιστρέφεις σε αυτό που πραγματικά είσαι, έτοιμος για άλλα. Το έχω νιώσει όλες τις φορές που χώρισα, όλες τις φορές που αποχωρίστηκα φίλες, ακόμα κι όταν πέθανε ο πατέρας μου (που ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής μου). Υπάρχει μια γοητεία στη μοναξιά και στην ελευθερία.

    A.K.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Α.Κ. Μου άρεσε πολυ το πως το έθεσες γιατι ουσιαστικά στο "ουδέν κακό αμιγές καλού" που αντιλαμβάνομαι πως περιγράφεις κρύβεται κάμποσο ψωμί για συζήτηση. Μιας συζήτησης που θα πραγματευόταν το Ποιος είναι πιο ελεύθερος εν τέλει? (όχι φαινομενικά και μόνο εκ πρώτης όψεως.) Και με ποιο κόστος όμως;

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails